John WINCHESTER's Journal

16 Kasım 1983...

    İki hafta önce karım öldürüldü.Ölüşünü,Sammy'nin odasının tavanında mıhlanışını,küle dönene kadar beşiğine kanının akmasını izledim.-Son nefesini verene kadar gözlerimin içine baktı.-Bundan bir hafta öncesine kadar gayet normal bir aileydik...

   Akşam yemeği yer,Dean'in beyzbol maçına gider,Sammy'e oyuncak alırdık.Fakat bir anda her şey değişti.Geçmişini düşündüğümde,kafamda olanları oturtmaya çalıştığımda...Adeta deliye dönüyorum.Sanki birileri kollarımı koparmaya,gözlerimi oymaya çalışıyor.Etrafta kayıp ve yalnız bir şekilde dolaşıyorum ve elimden hiçbir şey yapmak gelmiyor.

   

  Dean güçlükle konuşabiliyor.Onunla küçük sohbetler etmeye çalışıyorum,eğer isterse beyzbol oynayabileceğimizi söylüyorum.Yani ona normal bir çocuk gibi hissetmesini sağlamaya çalışıyorum.O,ne benden ne de kardeşinden vazgeçmiyor.Her sabah uyandığımda,Dean'i Sam'in beşiğinde,Sam'e sıkı sıkıya sarılırken buluyorum.Sanki o gece orada olan şeyden kardeşini korumak istiyormuş gibi...

    Sammy artik çok ağlıyor,annesini istiyor.Ağlamasını nasıl durduracağımı bilmiyorum,bir parçam durdurmakta istemiyor.Yakın bir zamanda annesini unutacak olması kalbimi kırıyor.Mary'nin anılarının öylece yok olmasını istemiyorum.

   Dün sabah çok fena bir akşamdan kalmışlıkla uyandım...Samimi bir şekilde mutfağa ikinci girişimde bana çıkışan Mike ile dertleşmek şöyle dursun,içimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu.Tabi ki çıkışmasını haklı buluyorum çünkü onun evinde kalıyoruz.Çocuklar için kendimi toplanan gerektiği konusunda endişeli olmasından fazla garaj konusunda endişeliydi.Suçlayıcı bir şekilde telefonda arada sırada ise uğradığımı söylemişti.Cidden arada sırada ise uğruyordum...Karım feci bir şekilde bilinmeyen bir şey tarafından öldü ve çocuklarım da aynı riskle karşı karşıyaydı.Ve ben tüm bunları aklımdan çıkartamayıp işe gitmemiştim.Tanrı aşkına,nasıl işi düşünebilirim ki!?

     Her neyse Mike'a al her şey senin olsun dedim.Bu çıkış onu afallatmıştı."Hayatının işinden bir anda vazgeçtiğini mi söylüyorsun?!" İzle beni,Mike.Her şey senin olsun.Elini Mike'ın yanağına koyup evden dışarı çıktım.Evden ayrılmamla ilgili pek endişe duymuyordu.Onu suçlayabilir miydim?Bilmiyorum.

     Çocukları aldığım gibi Julielara götürdüm.Daha sonra çekleri paraya çeviren bir mekan bulup arabanın bagajını güvenliğimizi sağlayabilecek kadar materyal alıp çıktım.Şu ana kadar hayatımdaki hiçbir ayrıntıyı bu kadar yazmamıştım,umarım bir daha yazmak zorunda kalmam. Bugün Missouri'yi ikinci kez görmeye gittim.Nasıl açıklasam bilemiyorum ama...Sanki o benim senelerdir dostummuş gibi...Sadece yaşadığım şeyleri bilmiyor.Aynı zamanda beni biliyor...Düşüncelerimi biliyor...Korkularımı...Hikâyemi ona anlattığımda bana deliymişim gibi bakmayan tek insan diyebilirim.Yaşadıklarımı dinledi...Başıyla Dediklerimi onayladı ve bana inandığını söyledi.

     Ve ayrıca bana gerçekleri gerçekten öğrenmek istiyorsam bazı fedakarlıklar yapmam gerektiğini söyledi.Canımı feda etmek,kan akıtmak gibi...Birden Missouri bir önsezide bulundu ve komşusunun evine gittik.Evde kan gövdeyi götürmüştü ve duvara kanlı yazılmış "Çocuklar için geldik." cümlesini gördük.Julie'nin yanında çocukları canlı buluncaya kadar neler yaşadığımı hatırlıyorum ama Tanrı'ya şükürler olsun ki yaşıyorlardı.Ama Julie ölmüştü.

   Sanki evi bir şeyler yıkıp geçmişti.Missouri bedeninde bir diş bulmuştu.Çizmeye çalıştım dişi ama pek beceremedim.Çocukları alıp,Missouri'ye veda ettikten sonra,Lawrence'dan çekip gittik.Umarım yakin zamanda buraya geri dönmem.Tabi Dean bunu istemeyecektir.Bana soracağı ilk şey muhtemelen eve ne zaman döneceğimiz olacak.Ama artık bir evimiz yok,Dean.En iyisi bu duruma giderek alışman.Annenin öldüren şeyi bulana kadar bir evimiz olmayacak.

    İlk durağımız,Eureka.Fletcher buradan başlamamız gerektiğini söyledi...

   Hey,Hunters! Bunu Alex Irvine'in kitabından çevirdim.Bilmeyenler için medyadaki Mary.Biraz kısa oldu sanırım ama 3-4 güne bir yazacağım.En fazla bir hafatao olur.Umarım beğenirsiniz.Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. :) Teşekkürler! :D Yeni bölümde görüşmek üzere! :P