Pazartesi,ben başka bir işten dönerken, benim küçük oğlum nerdeyse bir şeytan tarafından kaçırılıyordu.Sammy,New Mexico Bilim Fuarı'na seçildi ve öğretmeni Bayan Lyle onu götürebileceğini söyledi.Ama onu başka bir yere götürüyordu.Neresi olduğunu bilmiyorum ama onaltı kesişen yolda yakaladım.Beni öldürüp Sammy'i alacaktı, ama Dean yetişti. Onunla ne kadar gurur duyduğumu anlatmaya kelimeler yetmiyor.Kardeşi bir çeşit buyu altında,tren parçalarıyla peşimden gelen dev bir canavar var ve o bu günlüğü bulup soğukkanlılıkla şeytan çıkarma ayinini okuyor. Bugün neredeyse iki oğlumu da kaybediyordum.Bayan Lyle ya da kendisine Bayan Lyle diyen şey,bir şey için Sammy'i istiyordu.Bu bana succubi lamiae hakkında, çocukları aldığını veya öldürdüğünü anlatan değişken hikayeler gibi geldi. Eğer kendime karşı dürüst olursam,o treni tüm yoldan almak zorundayım. Ayrıca hikayeler şunu da diyor, succubi, babası incubi olan çocukları hak iddia ederek almaya geliyormuş, ki bu çok saçma.
Bayan Lyle'nin hala ne istediğini bilmiyorum. Sadece söylediği Sam'in özel biri olduğu.
Yeniden yoldayız. Sammy'e okula geri dönemeyeceğimizi nasıl açıklayabilirim? Bayan Lyle'yi nasıl açıklayabilirim?
Tüm bunların başında, Sammy'e yabancılarla konuşmaması hakkında kesin bir ders vermeliyim. O, ben Bobby'le telefonda konuşurken arabadan dışarı çıktı ve siyah Seville'e kadar gitti. Dean'in tek görevi Sammy'i korumaktı ve o bunların olmasına izin verdiği için ikisini de sertçe uyardım. Sammy'nin bu konu hakkında söyleyebildiği tek şey, adamın nereye gideceğimizi bilmek istiyor olduğuydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
John WINCHESTER's Journal
Losowe... Dean güçlükle konuşabiliyor.Onunla küçük sohbetler etmeye çalışıyorum,eğer isterse beyzbol oynayabileceğimizi söylüyorum.Yani ona normal bir çocuk gibi hissetmesini sağlamaya çalışıyorum.O,ne benden ne de kardeşinden vazgeçmiyor.Her sabah uyandı...
