Irene Sandoval (PUBLISHED)

KABANATA 16

...................KABANATA 16 First episode...................

Warning!! This chapter contains mature and are not suitable for young readers inder 18-yrs old. Read at your own risk

Nagitla siya nang may marinig na kaluskos mula sa balcony ng kwarto. Hindi iyon hangin lamang dahil tila nanggagaling sa baba ang kaluskos.

Kinabahan ang dalaga, sa wari niya ay baka magnanakaw.

Maingat siyang naglakad patungo sa balcony bitbit ang nakuhang trophe sa side table. Handa siyang ipalo ito kahit na may sentimental value ang bagay na iyon sa kaniya.

"May tao ba diyan?" Tanong niya. Kinakabahan siya hindi para sa sarili kundi para sa magnanakaw na iyon, tiyak sa ospital ang bagsak nito.

Sa may balcony, kung saan siya dumadaan sa tuwing tumatakas siya, may ladder doon pababa at gumagalaw ito. Mukhang nakaakyat na nga ang magnanakaw.

Babalik na sana siya sa silid nang biglang may humablot sa kaniyang braso kung saan nakahawak ang trophe.

"Zee?" Bulalas niya nang makilala  ito. "Anong ginagawa dito?" Takhang tanong niya habang sinisipat ang binata, pawisan ito at hinihingal.

Sheyt! Hindi ba nito alam na marupok na ang ladder na iyon at delikado nang gamitin.

"Irene." Siya lang ba o sadyang iba ang nakikita niya sa mga mata ng binata. She saw lust and frustration. Naamoy niya rin ang alak sa hininga nito.

"I want to be with you just for tonight." pagsusumamo nitong turan, pinaglandas nito ang mga kamay sa kaniyang mukha.

Ang amoy ng alak mula sa bibig nito ay nakakadagdag ng amusement sa kaniya. She was out of control kaya hinayaang angkinin ng binata ang kaniyang labi. It's hard to resist when she found him intimidating and amusing.

"I want you Irene. I'm going crazy." He whispered and claimed her lips again and again.

The feeling is so strange, herself telling she should stop him but the other side yelling she shoudn't do anything and let him do what he want.

Ang init na kanina'y nagpapatay sindi ay ngayo'y biglang lumiyab. Napapaso siya sa bawat halik nito, nakukuryente sa bawat haplos ng kamay nito. It was too good for her.

Inaamin niya sa sarili na kahit sa maikling panahon nilang pagsasama ay nagkaroon na ito ng puwang sa ka iyang puso. Masaya siya sa tuwing kasama ito, he made her world upside down. Sometimes she misses him when he's not around.

Inaamin niyang nasaktan siya nang ipagtulakan ito palayo, it was against her will pero dahil kay Macky ay nagawa niya iyon.

She respond to his kiss that made him swayed and deepen the kisses. With that, it sends something to Zain, telling that he have a chance.

Ngunit natatakot siya.

Mali ito Irene, maling-mali.

She stop responding and made a gap between them. Kunot-noo siyang tiningnan ng binata, wondering why she do that.

"This is not right." Giit niya. But Zain didn't listen.

"No, this is right. Let your heart role your every part. Irene, don't force yourself not doing what you love. This is not who you are."

She still confused of herself. Iyon ba ang sinasabi ng sarili niya? O baka iyon ang sinisigaw ng isip niya.

Hindi niya alam ang susundin, puso ba o ang isip.

"Irene, I'm sorry. Hindi ko dapat pinilit ang sarili ko. Masyado kitang minamadali. Tama ka, mali 'tong ginagawa ko."

Saka pa lamang siya bumalik sa realidad. Bakit parang nasasaktan siya nang itigil nito ang ginagawa? Why she want something more?

Mahal na ba niya si Zee?

Why she don't want to stop.

Naalala niya bigla ang sinabi sa kaniya ni lola Pabs, ayon dito, nakikita niyang nangungusap ang kaniyang mga mata kay Zee, nakita niya kung gaano siya kasaya sa tuwing kasama ang binata.

Marahil, ay may pagtingin nga siya para dito.

"Zee." Tiningnan niya ito ng may pagsusumamo. She maybe lost her mind but she don't care. All she think is to ve with this guy tonight.

They both smiled not minding of everything.

It can't be denied that she lost her sanity.

Nagpatinaod siya sa nararamdaman, nothing can do but to respond to each and every move he makes.

He staryed to undress them, gently lying her on bed. His hands wandering all over her nakedness, feeling every inch of her skin, he's needy.

"I love you Irene," bulong nito, a cue to end his gentle side and turned into a monster who's ready to suck her up, to devour her flesh. "Let me know if you want to stop this."

Muling naalala ni Irene ang kaniyang sinabi kaninang umaga, seems like there is no turning back now.

Pinuno ng halinghing at daing ang buong kwarto, they both lost thier sanity. She moaned as he teasing traced down her feminity.

Napangiti ng wala sa oras si Irene. Well, at least she made a good deal. Zain is a monster sucker who's good at pleasuring her.

She arched her body to reach his every move, halos magpigil siya ng hininga, nauubusan siya ng lakas at nangangapa kung saan man pwedeng kumapit.

They both scream in pleasure as they reach their climax.

ALAS tres pa lang ng umaga ay nagising na si Irene, hindi siya sanay na may katabi sa pagtulog. Napabaling ang tingin niya sa binata.

Doon niya nalala ang mainit nilang pagtatalik, kung iisipin ay katangahan ang ginawa niya. That was a stupid deal.

Bumangon siya ng dahan-dahan at nagtungo sa banyo kahit pa masakit ang buo niyang katawan.

"Anong nangyayari sayo babae ka! Why you ket this happened? Ano bang pumasok sa kukuti mo at ginawa mo 'yon?" Frustrated niyang wika habang sinasabunutan ang sarili.

"Ang sabi sayo iwasan mo! Hindi nadala lang tayo Irene, pero mali eh. Kahit saang anggulo mo titingnan ay mali parin ang ginawa mo!" Para siyang baliw na pinapagalitan ang sarili sa harap ng salamin.

Napatingin siya sa hubot hubad niyang katawan, hindi siya makapaniwala na binigay niya na sinuko niya ang dignidad niya sa isang lalaking hindi naman niya mahal.

"You're so pathetic!" Diniinan niya ang pagkuskos ang balat ngunit namumula lamang iyon, humahapdi.

Matapos niyon ay lumabas siya sa banyo at nagbihis. Tulog na tulog parin si Zain na mukha pang ngumiti kaya lalo siyang nabwesit.

Siguro ay naalala nito ang nangyari, yuck!

Napabuntong hinga na lamang ang dalaga at nilisan ang mansyon.

Madilim pa sa labas, tahimik at ang tanging maririnig ay mabibigat niyang hininga. Mariin siyang napakapit sa kaniyang suot na jacket upang ibsan ang lamig. Huminto siya sa park at naupo sa swing at dinuyan ang sarili.

Pansamantalang nakahanap ng kapayapaan ang kaniyang sarili.

"Zee, anong meron sayo, bakit hindi kita magawang tanggihan?" tanong niya sa kawalan, nagugulumihanan siya sq kaniyang sarili kung tama pa ba itong ginagawa niya. This past few days ay parang nag-iba na siya. Malayong-malayo sa Irene na kilala niya.

"Ako pa ba ito?" tanong pa niya sa sarili.

"Kung ako pa 'to bakit hindi na kilala ang sarili ko?" patuloy niyang tanong sa sarili ngunit na wala siyang nakukuhang sagot kaya lumakad siyang muli upang makapag-isip-isip nang biglang nagdilim ang kaniyang paningin at nawalan ng ulirat dahilan upang bumagsak siya sa malamig na kalye.

She only heard someones voice calling her name. Nagpapatay-sindi ang liwanag, umaalog ang kaniyang katawan, she's moving.

Si Zee.

Iyon ang unang pumasok sa kaniyang isipan bago tuluyang mawalan ng ulirat.