Bazen gitmek istiyorum buralardan. Beni kimsenin tanımadığı bilmediği yerlere.
Yeniden başlamak istiyorum hayata. Yepyeni bir insan olarak. Geçmişi tamamen hafızamdan silerek. Kimse anılarımı saklamasın, silip atsın.
Farklı bir kimliğim olsun adımın, soyadımın değiştiği. Çevremdekiler için sıradan yarasız olarak görülen biri olayım.
Kimse halimi hatrımı sormasın,umursamasın, düşünmesin beni.
İçimde kırılan hayallerin; kesikleri hala kanıyor.
Kimi çok derinde kurtulmak mümkün değil.
Kimi en yakınımdan kanatıyor yine de kurtulamıyorum.
Daha fazla hayal kırıklığına ihtiyacım yok. Sadece anılardan uzaklaşmaya ihtiyacım var.
Kendimi kaybetmeden; veda etmeliyim tanıdık anıların getirdiği acılara. Ama nasıl uzaklaşır ki insan?
Yer değiştirerek mi?
Anılar zihinde yaşar. Onları unutmak ya da uzaklaşmak için delirmek gerek. En kötü ihtimalle hafıza kaybı yaşamalı insan.
Belki de insanın laneti hafızadır.
Kötü anı da iyi anı da o yaşatır bize. Biz unuttuk sanarız. Ama o bir yerlerden bir şarkı sözü duyduğumuzda önümüze getiriverir anıları.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİM
Fiksi Umumİçimdeki özlemdi .... Ama bir ruh özlenir mi ? Bedenine değilde ruhuna aşık olduğun biri olabilir, peki o ruh bedeni terk ederse n'olur? Benim ruhumda artık bedenimde değil onun ruhunu arıyor. Ruhlar kavuşunca ben de ona kavuşacağım biliyorum.
