Finalden önceki son bölüm. Daha yazmaya başlamadım fakat çok heyecanlıyım.
<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4 sene sonra.
O şarkının sesini hiç kısmayacağız, sonsuza kadar melodisi kulaklarımızda yankılanacak. Çünkü biz, mutlu olduk.
Bizim hikayemiz bir mesajla başlamıştı. Bir şarkı ve hiç son bulmayacağını sandığım aşk. Aşk diye tanımladığım takıntım. Diğer yanda, senelerdir gözümün önünde duran gerçek sevgim. Unutamam dediklerimi hafızamdan silen yanım.
Dört yıl geçmişti ve hepimiz hayatın bir köşesinden tutmuştuk. Arada tartışsak da, birbirimizi kırsak da, biz olmuştuk.
Kendime bile itiraf edemediğim hayalimi gerçekleştirip Grafik Tasarım okumuştum. Okulum aylar önce bitmiş, bir iş bile bulmuştum. İstediğim şeyi yaptığım için kendimle gurur duyuyordum.
Arka cebimdeki telefonun çaldığını kıçımdaki titreşimden anladım. Arayan kişiyi gördüğümde yüzümde bir tebessüm oluştu.
Aramayı yanıtladığım an bana izin vermeden konuşmaya başladı. "Kanka, bugün kız günü yapalım!" diye bağırdı. Galiba kafeden çıkmıştı, orada olsa bağıramazdı.
Güldüm. "Pijama partisi mi istiyorsun? Amerikalı mıyız kızım biz?"
Burnundan bir homurtu çıkardı. "Ne pijama partisi Liva, saçmalama." Yolun iki tarafına da bakıp, araba geçmediğini anladığımda ilerlemeye devam ettim. "Sinemaya falan gidelim."
Yüzümü buruşturdum. "Yok ya Kübra, yorgunum ben. Sen bize gelsene, televizyondan izleriz."
"Hayır!" diye bağırdı bir anda. Adımlarım duraksadı. "Yani olmaz," dediğinde anlam veremeyerek ilerledim. "Nerede olduğunu söyle, oraya geleceğim. Televizyondan keyfi çıkmaz kanka. Hadi konum at, lütfen. Bir sinemaya gidelim. Sonra yemek yeriz."
Birkaç dakika içinde beni ikna ederek konumu aldı. Ben de verdiğim konumdaki kafeye gidip oturdum. O gelene kadar bir çay içerdim. Kahve sevmiyordum.
Kübra, Gastronomi okuyup iyi bir aşçı olmuştu. Otellerde çalışarak para biriktirmiş, Teoman'la beraber bir kafe açmıştı. Teoman ve Barın okulu bizden önce bitirmişti.
Teoman, üçüncü senesinde okulu dondurmuştu. Sonradan devam edeceğini söylese de, o sonra hiçbir zaman gelmemişti. O da Kübra'yla ortaklaşa bir kafe açmıştı. En azından boş oturmayarak kendi parasını kazanıyordu.
Çayımı içerken Barın, çıktın mı işten, yazmıştı.
Ona cevap vermeye başladım.
Liva; evet
Barın; eve mi geliyorsun
Liva; yok, Kübra'yla sinemaya gideceğiz bir de yemek yiyecekmişiz
