Seçme Şiirler

Güneş Batmayan Ülke

Çalışıyordu tarlada küçük zenci.
Yalnızca bir çocuktu o, diğerleri gibi.
Onun tek suçu: ırkı, rengi.
Bir ara kafasını kaldırıp güneşe baktı küçük zenci
Hemen kırbacını indirdi yanı başındaki efendisi
İnsanlığı bir kez daha parçalandı, haysiyeti.

O insan değil miydi tıpkı diğerleri gibi?
Gülümsemeye, iyi yaşamaya hakkı yok muydu ki?
Sevgiden yoksun barbarların dediği: "O bir köleydi."

Yıllar geçti, büyüdü bu barbarlar, hepimizi uyuttular.
Kendilerini medeni ve demokrat diye bize sundular.
Sonra gözünü açanı sindirip susturdular.

Kan ve gözyaşı üzerine kurulmuş bir imparatorluktu onlarınki.
Nasıl bir demokrasiyse artık, bir sürü canı yok etti.
Karşı gelen kahramanlar ise terörist yaftası yedi.

Ama bu zulmü işlerken bir şeyi unuttular:
İnsan susar, tarih susmaz!
İnsan unutur, tarih unutmaz!

Çalışıyordu tarlada küçük zenci.
Toprakta sürdüğü ise güneş batmayan ülkede
Üzerlerine doğacak tarihin gerçek güneşi idi.