Benim istek ve eylemlerim uyuşmaz
Ruhumun elleri felçtir, tutmaz!
Korkularım huzura kanıp uyumaz
İçim söz tutmaz, sözü unutmaz.
Ne ileri gidebiliyorum ne de gerisin geri
Biraz yanışa razı eder Araf'ın yeri
Ne yaşamın nefesi ne ölümün eli
Ne kurtuluş var önümde ne helak izleri
Ne acıdır çektiğim ne de öldüren bir ağrı
Belli belirsiz, süründüren deli bir kaygı
Midemde bir fare, kesici delici dişleri
Işıktan hiç bahsetmiyor delice düşleri
Koma soğuk, koma bilinçsiz, koma koma
Uykunun unutması dahi yok onda
Belki komada olsam razı olurdum ama
Ben komada değilim,
Komanın ta kendisiyim.
Alevlerin aydınlığı vurmuyor buraya
İyileşmenin umudu tutunmuyor komaya
Ne eksi, ne de artı, her sonsuzdan uzakta
Bana sıfır derler
Komaya sıfır derler
Mutlak değersizliğinin kollarında.
Bu uzun uyku, yani koma
Çarptığı her şeyi yok edecek
Etki etmeyecek eklendiklerine
Tanımsız olacak bölümü,
Gün gelip çıkarıldığında,
Kimse yokluğunu sezmeyecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoetrySözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
