Dünyanın karanlık köşesinde bir çocuk
Gökdelenlerin ışıkları ulaşmaz. Dudaklar buruşuk.
Bir yanda çöpe gider onca nimet, bitmez bir çılgınlık.
Nefs ayaklanmış, sefa ve zevk
Binlere katlanmış; ama öbür yanda açlık
Canları alıyor. Elim bir yalnızlık
Evleri dolaşıyor
Dünyanın karanlık köşesinde.
Dünyanın karanlık köşesinde bir çocuk
Anne yok, aş yok, su yok.
Yokluk, belki tam manasını orada bulmuş.
Kemikleri sayılıyor zavallının.
Her şey susmuş, tek bir soru sorar o masum gözler
Bir sonu var mıdır acaba cefanın?
Yoksa kaplayacak mı zamanı gündüzsüz geceler?
Görünmez belki buradan havai fişekler
Ama ölüm bir kahraman gibi gezer
Parlak hayatların ilişmediği
Dünyanın karanlık köşesinde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoesiaSözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
