Sesleneceğim, sesim ulaşmayacak sana:
"Ey bu metropolün kalabalığında kaybolmuş ruh!"
Tek düze maskelerin taktığın hayatında
Bu çılgın maratonda telaştan benzin soluk.
Bu aşkım, bu paranoyam ölüm sebebim oluyor.
Neler neler yaşadık, pardon, yaşadım!
Hâlâ resmine baktığımda gözlerim doluyor.
Dön desen, bir ses etsen eski umutlardan
Koşar gelirim yine ses çıkarmadan.
Dikenler - ki uçlarında artık hiç gül yok -
Mezarda sevgilim, aşkımız, her şeyimiz,
Dirilişe tek bir yol yok.
Sen benim kurduğum deli hayallerin bedenisin .
Sen güzellik kelimesinin şu kirli kalbimde canlanan halisin,
Yolda yürüyen biri senin içinde nefes almasına rağmen
Onca yıllar, hayat ve pişmanlık kirini sana bulaştırmasına rağmen.
Kendime cevabı belli sorular sorar mıyım?
Gözümün akı bile ilişmemişken ışığına
Acaba sana sımsıkı sarılsam doyar mıyım?
Yoksa yüzleşir miyim o hiç kaçamadığım gerçekle,
'Herkes gibi biri o yüzüne baktığım'.
Söyle,
Eline baktığım tüm o yalanlarım çarpar mı yüzüme?
Maskelerimizi hiç çıkarmadan iki söyleşir, duyulmaz sesimiz,
Sonra bu metropolde kaybolur muyuz yine?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoesíaSözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
