Çakıl dolu yola atılmış
Toz parlaklığını kapatmış
İki ayaklılar istememiş
Onu kimsesizliğe bırakmış
Alüminyum folyonun yalnızlığı
Hiçbir tecride benzemiyor
Çekmiyor kuyumcu tartılarında
Çöp toplayanlar onu almıyor
Yine de gel soralım, istediğini folyoya
Der, "Beni burada bırakın!"
Unutulmuşluğu yeğliyor,
Acınmanın yanında.
Alüminyum folyonun onuru
Hiçbir şova benzemiyor
Bu yüzden onun değerini
Sadece çocuklar anlıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçme Şiirler
PoesiaSözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.
