suddenly you :: lee minho

- 01 -

SUDDENLY YOU
: ̗̀➛01

🗝️

Gergince ellerini birbirine geçirdi genç kız. Oturduğu bankta telaşından kıvranıp duruyordu. Dışardan bakıldığında son derece tedirgin, yıpranmış olduğu belliydi.

"New York'a gitmelisiniz. Şu an için en iyi tedavi imkanları orda."

Kafasında yankılanan sesle gözlerini kırpıştırdı. Birkaç damla yaş yanaklarına doğru yavaşça süzülmüştü.

"Peki ya tedavi işe yaramazsa?"

"Buna net bir cevap veremem Bayan Seo."

Derin bir nefes verdi.

Henüz yirmi beş yaşında olmasına rağmen kötü huylu bir beyin tümörü yüzünden hayatı alt üst olmuştu Jiwon'un.

Son iki aydır devam eden keskin baş ağrıları ve mide bulantıları ilk başta onu yanlışlıkla hamile kaldığına inandırsa da yaptığı testler hep negatif çıkmıştı. En sonunda genel check-up sırasında asıl sorunun beyninde olduğunu öğrenmişti.

Tümör büyük bir hızla yayılıyordu. Tedaviye başlanıp ameliyat edilmesi gerekiyordu. Fakat ameliyat son derece riskli olduğundan Kore cerrahisi henüz yeterince önlem alabilecek durumda değildi. Bu yüzden doktoru Jiwon'a New York'a gitmesi ve orada bir an önce tedavi olmasını söylemişti.

Tüm her şeyi arkasında bırakarak New York'a yerleşmeye karar vermişti Jiwon.

Ailesini de arkadaşlarını da sevdiği adamı da arkasında bırakacaktı.

Hastalığını ailesinden sadece abisi Changbin biliyordu. O da tesadüfen Jiwon'un telefonuna gelen mesajla öğrenmişti. Normalde herkesten gizleyecekti bu durumu genç kız.

Abisi ona destek olmuş ve bir an önce Amerika'ya yerleşmesi için para biriktirmeye başlamıştı. Anne ve babası ise Jiwon'un bir çeşit lisans eğitimi için New York'a gideceğini sanıyordu.

Sevdiği adam, Minho, ise henüz öğrenmemişti. Birazdan öğrenecekti.

Gergince nefesini bırakıp sırtını banka yasladı genç kız. Biraz uzaktan ona doğru elinde iki dondurmayla gelen Minho'yu görmesiyle kalbi sızlamıştı.

En sevdikleri dondurma bu ikili dondurmalardandı. Çubuklarını tutup dondurmayı ikiye ayırıyordunuz. Jiwon her zaman büyük bölünen parçayı yerdi. İstese de istemese de Minho ona büyük parçayı verirdi.

Yine büyük olan dondurmayı Jiwon'a uzatıp, "Neden bir anda burada buluşmak istedin?" dedi. Ardından kızın yanına oturdu. "Sizin eve de uzak..."

Bu park, Minho'nun evine yakın bir parktı. Jiwon'a ise uzak kalıyordu. Birbirlerinden hoşlandıklarını ilk kez bu parkta söyledikleri için ayrı bir anlamı vardı. Her ikisi de burayı seviyorlardı.

"Dondurmanı yesene. Eriyor."

O an fark etti Jiwon; kakaolu dondurma yavaşça eriyerek kızın ellerine süzülüyordu.

"Minho-ya."

Titrek bir nefes verdi.

"Ayrılalım."