The Man Of My Imagination

CHAPTER 21

A/N:

I'm glad to tell na nasa kalagitnaan na tayo ng story ko, guys! Promise tatapusin ko kaagad ito para worth it ang pag-add niyo nito sa libraries niyo. Love you all! ❤❤❤

++++

QEN and I talk a lot of things just like as if we're good old friends. We laugh like we're already close since childhood and we bond like as if we're bestfriends. Looks like the closure really helped us break the wall between us.

For now, me and Qen, I considered us as friends. Not bestfriends, not a simple we-know-each-other-so-that-means-we're-close type of friendship but, we're close friends. At alam kong pag nalaman 'to ni Mr. Sungit, baka mapatay na nun si Qen sa sobrang selos. I mean, sa pag-usap pa lang, baka nga masapak na niya, e. Pero kaso ngayon nag-declare ng "friends" kuno kaya alam kkng makakapatay iyon nang wala sa oras.

Sa ngayon ay paalis na kami sa rooftop. Medyo natagalan kasi kami roon kaya naisipan nang umalis. But then, I heard him called my name. Nilingon ko naman siya.

"Don't worry about the photo between us. Though I already know it wasn't me, I'm still getting it fixed. Ayoko namang madamay ka nang tuluyan sa gulo na ginawa ni Apple kaya dapat lang na maayos 'yon."

"Thank you," I said, smiling.

"You're welcome. And about Apple, too, wag ka mag-alala, hindi ka na niya malalapitan. Though I still need to talk to her, wag ka mag-alala. Ako nang bahala sa kanya."

"Salamat talaga... and thank you, too, for saving me earlier. Muntik na akong maging slapping bag niya nang wala sa oras."

"It's my pleasure to help you from her. Buti nga lang, nakita kita agad para maligtas..."

"Do you really loved her, Qen?" I suddenly asked.

He sighed. "Yes, I do. Hindi naman magiging kami kung hindi but remembering how she cheated on me, and how she's acting like a brat now, I don't know. Parang nagkaro'n tuloy ako ng sakit nang wala sa oras kasi nagkagusto ako sa babaeng baliw." we both laughed at that. After that, we bid goodbyes then headed towards our destinations.

Habang naglalakad ay kinakabahan ako. Hindi dahil ay baka makasalubong ko si Apple. Kung hindi baka makita ni Sam ang mga namumula kong pisngi. It still hurts until now kaya hindi ko rin alam kung paano ko ito itatago. Kasi first of all, wala akong concealer. Para manlang sana matakpan. Kaso wala na sin a Henna. Baka nakauwi na rin sila ngayon-ngayon. Hay, paano na 'to? Alam ko na kasi ang magiging reaksyon no'n pag nakita niya 'to. At ayaw ko namang gumawa siya ng padalos-dalos na bagay.

I was walking silently while thinking of something to use when someone blocked my way.

"So sa tingin mo naman porke tinulungan ka ni Qen kanina, ligtas ka pa rin ngayon? Well, you're wrong. Hindi pa rin tayo tapos, Laura Quinto."

I groaned. "What do you really want from me, Apple? Wala akong ginagawang masama sayo para gawin mo 'to!"

"Oh, wala?" she laughed. "Sa tingin mo talaga, wala? Have you forgotten? Inagaw mo si Qen sa akin! Kinalintiri mo pagkatapos namin mag-break! Tapos sasabihin mo sa akin, wala kang ginagawa? Talaga nga naman."

"How many times do I have to tell you na hindi ko nga siya kinuha sayo! Hindi ko siya nilandi or whatever! Ang hinahalikan ko roon ay ibang tao, hindi si Qen kaya tumigil ka na!"

"Wag ka na ngang magsinungaling diyan, babaeng malandi. It was obvious that it's you and Qen. So stop your lies and admit that you stole him away from me."

"Wala nga akong ginagawa! At saka kung sakaling siya nga ang kahalikan ko roon, wala ka nang pakielam. You cheated, remember? Ikaw ang nagkamali kaya wala akong masasabi na inagaw ko nga siya sayo!"