UNANG MUSIKA

KABANATA 7

I've been feeling lonely here in our school. Especially in my section this year. I don't really have close friends to talk. It's hard for me to communicate and start new friends. It's not obvious but I'm introvert, I can do things like magbenta sa palengke at maglako. It is because I don't need to make long term relation to my customer that's why it's easy for me. But talking to my classmates where at my age, I don't think I can.

It's been a week since the school year start, nalaman ko sa classmate ko rati na si Maris na lumipat na pala ng school sina Sandra at Elaine. They don't even bid a goodbye to me. Or should said their plan? I know it's not an obligation for them to tell it. But, at least... I, somehow become a friends to them.

Feeling ko tuloy lalo, never akong naging kaibigan sa kanila. Or I've never been good friends to them. They are my only close friends since pumasok ako rito, the others are just a acquaintance.

I released a heavy sigh. Maybe I've never been good at showing them how they are important to me. Maybe... maybe I really failed as a friend. For not giving them the time. For not giving them the bond they want.

Kinalimutan ko nalang muna lahat ng iniisip ko ng pumasok na ang teacher namin at nakinig nalang. Paminsan minsan ay na d-distract ako sa mga dumadaan sa labas kaya napapalingon ako.

Ibabalik ko na sana ang tingin ko sa harap ng mapansin ko ang isang grupo. What are they doing here? Sa unang building ang room ng star section. Potsky was serious while his friends was loud paminsan minsan ay ngumingiti. Hapon na ngunit ang panghapong sinag ng araw ay mataas  pa rin ngunit hindi nakakapaso o nakakasilaw.

Nangdumaan sila sa harap ng room ay aksidenteng nagtama ang mga mata namin ngunit nagulat ako sa pagtawag ni ma'am serlon, math teacher namin.

"Valdevieso , you're not listening!"

Hayss.. malas. Tumuwid ako ng upo ngunit ng makitang nakatingin ang mga kaklase ay unti unti akong napayuko. Samantala, pasimple akong lumingon sa labas.

At ang Potpot na 'yon nakatingin sa'kin. Naiwan na rin sya ng mga kasama. Ang lakas naman ng loob nyang panoorin ako rito. Chismoso lang?

Ala sais eksakto ng matapos ang klase. Nakaabang na rin si mang rene sa labas. Imbis na limang araw lang ang balak kong pagstay kay Lola ay na extend pa ito ng isang linggo. Sobrang saya naman ni Lola dahil sa desisyon ko.

Sinusulit ko lang naman ang pagkakataon na maranasan ito. Sa tingin ko ay hindi naman nila ako hinahanap dahil hindi naman tumatawag si mama kay Lola para kamustahin ako. Pero sa susunod na linggo ay uuwi naman na rin ako.

"Lolaaa! Nandito na po ako!" Sigaw ko ng makapasok sa bahay. Ganito lagi ang eksena ko rito.

"Nandito na po ang maganda nyong apo!" Dugtong ko pa. Dito lang naman din ako may lakas ng loob na sabihin yon.

Lumabas si Lola galing kusina, naka apron pa. Nalaman ko na minsan ay ang pagluluto rin ang hilig nya. Madalas na magkasama sila ni manang sa kusina sa pagluluto.

"How's your day? Gutom kana ba?" Nakangiting saad ni Lola.

"Okay naman po la. Maraming ginawa kanina kaya medyo gutom na rin po ako hehehe" ani ko.

"Ganun ba? Tamang tama at nagluto ako tikman mo Apo."

"Sige po Lola. Magbibihis lang po muna ako." Paalam ko kay Lola. Agad naman akong umakyat para makapagpalit. Pinili ko ang kulay pink na bestida, mahaba ang manggas nito at mayroong kwelyo. Magaan din ang palda nito at sobrang sarap suotin. Sa pagtira ko rito ay binilan na rin ako ni Lola ng maraming damit na ang karamihan ay dress.

Kaya ang dating mga sira kong damit sa bahay ay itatapon ko na pagkauwi.

Matapos magbihis ay bumaba na ako upang puntahan si Lola. Nakahain na ang  mga pagkain kaya agad na natakam ako. Kahit na amoy palang ay alam mong napakasarap.