Gözümün Nûru | TakeMikey

Aradaki Duvar Yıkılıyor

Mikey~

İçeri gidemezdim. Draken de henüz çıkmamıştı. Takemichi'yi fena hırpaladım. Şu an kesin bana karşı korku ve nefretle doludur.

Biraz sonra Draken içeriden çıktı.:
"Hey bu kadar karamsar olma senin için endişelenmiş."

Mikey:
"Hmm"

Yüzüm hâlâ aşağıda ve üzgün görünüyordu.

Draken:
"Mikey, onun yanına git sana ihtiyacı var."

Mikey:
"Öyle mi dersin?"

Draken:
"Evet ama benim gitmem gerek bir yerden çağırıyorlar."

Mikey:
"Peki görüşürüz."

Draken gitmişti. İçeri girmek istiyordum ama bedenim gitmiyordu. Aklıma Emma'ya mesaj atmak geldi.

Beş dakika sonra Emma bahçeye geldi:
"Senin burada ne işin var? Ayrıca neden içeride değilsin?"

Mikey:
"Mm şey burası daha iyi."

Emma:
"Emin misin?"

Mikey:
"Hı hı ... Bu arada o nasıl?"

Emma:
"İyi, biraz başı ağrıyormuş. Onun dışında 'Keşke Mikey de gelseydi.' dedi. Bir de uyandığında ilk senin adını söylemişti."

Şaşırmıştım. Gözlerim parlıyordu. Benden nefret etmiyor muydu?

Emma elimden tuttu:
"İçeri gel hadi."

Emma'ya karşılık olarak ayağı kalktım. Eve doğru yürüdük. İçeri girdiğimizde Emma Takemichi'yi yatırdığı odaya girdi:
"Bak sana kimi getirdim."

Takemichi:
"He?"

İçeri çekingen bir şekilde girdim.

Takemichi:
"Mikey-kun!?"

Emma:
"E ben çıkayım o zaman."

Emma bahçeye çıktı. Evde sadece ikimiz vardık. Bir süre sessizlik oldu.

Takemichi:
"Mikey-kun, neden az önce gelmedin?"

Mikey:
"İşim vardı."

Takemichi:
"Hayır yoktu biliyorum."

Mikey:
"Evet yoktu. ... Sadece karşına çıkacak cesareti kendimde bulamadım."

Takemichi:
"Beni bu hâle sen getirmedin. Eğer o dövüşte karşımda başka biri olsaydı şu an daha kötü bir durumda olacaktım."

Gözyaşlarımı tutamadım. Kapının önünden yatağının yanına gittim. Yatağın yanına oturdum.

Mikey:
"Sana o kavgaya girme demiştim. Neden beni dinlemedin ki?"

Takemichi:
"Canım acımadı bile endişelenme."

Mikey:
"Ama kafan sargılı."

Takemichi:
"En azından çok acımadı."

Mikey:
"Emin misin?"

Takemichi:
"Hı hım."

Hafif hafif ağlıyordum ama kendimi tutuyordum.

Takemichi:
"Yanıma yatsana."

Gülümseyerek:
"Olur." dedim.

Onun yaralarına dokunmamaya dikkat ederek yanına yattım. Bana doğru döndü ben de ona sarıldım.

Takemichi:
"İyi geceler gözümün nûru."

Onun tatlı ve huzur verici sesiyle ağlamam durmuştu. Birkaç dakika sonra da uyuya kaldım.