BEKLEMEDİĞİM BİR MUCİZE:Abilerim🖤💜

26 cı bölüm:{Kaza and Şaka}

25 ci bölmün sonu:

Bana yine kocaman sarıldıktan sonra koşar adımlarla Odadan çıktı.

Diğerleri halada oturduğum koltuğun başına toplaşmış meraklı gözlerle bana bakıyorlardı

"Ahh cidden iyiyim endişelenmeyin artık"

"Sana bir şey olsaydı ölürdük güzelim. Ne yapalım abiyiz işte)"

Dediğinde Seookjin ayağa kalkıp ona sarıldım.

Diğerleride ayı gibi bize sarılınca Gerçektende Bu Dünyada MUCİZE deninlen Şeyin gerçek olduğunu öğrendim.

Benim bu hayataki Mucizem Abimlerdi!.

《¤》《¤》《¤》《¤》《¤》《¤》《¤》《¤》《¤

26 cı bölüm:

"Malsın Suga tam bir Mal! Biraz dikkat etsen ölürmüsün?"

Kafasına Seokjin tarafından Osmanlı tokatı yiyen Suga sinirli gözlerini Seokjine sundu.

"Bana bak mal' sensin tamamı? Kolum kırık be! Hasta insana ne diyon!"

Evet doğru 'Uyuşuk Salak' eve ilacımı almak için gittiğinde araba kazası geçirmiş hastaneye kaldırılmışdı.

Ne kadar korktuğumu bilmiyorki birde gelip burda konuşuyor.

"Kendin yaptın. Uyumak ne ya! Araba kullanıyorsun araba! Bang-Pd'nime söyliycem sana bir daha araba kullanmaya izin vermesin!"

Dedi Namjoon.

Suga göz devirdiğinde Seokjin vuracaknış gibi elini yukarı kaldırdı.

"Aishh hala birde göz deviriyor" dedi sinirle

Suga umursamadığını belli ederek omzunu silkti. Ve hastane yatağından yayıldı.

Allahım ya Hala uyuyor.

"Tamam artık bırakın biraz dinlensin. Hastaneden çıkınca Bi güzel benzetirsiniz. Şimdi sırası değil hadi çıkın ben kalıcam burda. Sizde gidin eve saat 7 buçuk ve siz hala uyumadınız. Bu arada Taksiyle gidin çünki  Suga gibi sizinde kaza geçirmenizi istemem!"

Dedim sakin bir tonda.

"Hayır güzel sen git ben kalırım. Hem sende uymadın zaten. "

Namjoona ters bir bakış atıp konuştum

"Gidiyormusunuz gitmiyormusunuz?" Diye sordum sahte bir sinirle

Jimin kıkırdayıp konuştu:
"Tamam tamam gidiyoruz. Sende kendinde dikkat et Deniz. Hadi gidelim Hyung"

"Öff be tamam hadı gidelim"

Hepsi benle görüşüp gittiler.

Şimdi sadece Bi adet uyuyan Suga ve 23 saatdir uyumayan ben kaldım hastanede.

Suga abimin üzerini koluna değmeden ötüp yanındaki koltuğa oturdum.

22 acı dolu yılın sonunda tanıdığım 7 tane adamı düşündüm. Evet abimleri. Şu 1 yılda yaşadığım tüm zorlukları bana unutturan abimleri.

Aslında düşünüyorumda abimin kaza geçirmesi benim suçum. Eğer benim ilacımı almak için gitmeseydi kaza geçirmezdi.

"Özür dilerim Ağabey!" Kısık sesimle özür dileyip gözlerimi kapattım.

1 hafta sonra:

Soğuk sıvı kafamdan aşağı dökülürken eşek gibi anıran üyelere baktım.

Allahım neydi benim günahım?

"Lan napıyonuz!"

Benden pek bir farkı olmayan Sugaya baktım.

Oda benim şaşkınlık bir o kadarda sinirli gözlerinden bildiğin Lazer ışını gönderiyordu üyelere.

"ŞİMDİ yandınız oğlum" kırık kolunu umursamadan tam ileriye gidiyorduki kapın üstünde kovanın ipi koptu ve anlayacağınız abimin kafasına geçti.

Tamam tamam gülmüycem. Deniz sakin ol gülme. Gülersen sende bitersin.

Diğerleri yerde gülmekten sürünürken Suganın kafasından kovayı çıkardım.

"ABİ sakin ol Uymaya Şeytana abim. Katil olmana gerek yok ben ne yapacağımı biliyorum akşamı bekle tamamı Abiciğim?"

Dediğimde halada sinirden kızaran gözlerini bana sabitliyi Suga.

"Ne yapacaksın?"

"Sadece sen patlamış mısırını hazır et. Çünki akşama eğlence var!"

Dediğimde Tabiri-caizse şeytani gülümsemeyi sunmuş ve gülmekten ölen Üyelere son bir bakış atmıştım. Hehe akşamda bakalım böyle gülücekmisiniz!

<♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><♡><