Hwang Yeji, topukluları ile attığı her adımda bu okulun zeminini delip geçmeye çalışıyor gibiydi. Herkes Jeon'a olan öfkesini bir şekilde çıkarıyordu.
Tüm okul, Jeon Jungkook'un alçak kişiliğini sonunda öğrenmişti. Hatta arkadaşları bile ona sırtını çevirmişti.
Jeon iki kız kardeşi birbirine düşürmüş ve ikisinin de ölmesine sebep olmuştu, yani kısaca.
Lalisa ile birlikteyken başka kızları öpmesi -birnevi aldatması-, Julia'ya istemediği şekilde dokunmaya çalışması -şükürler olsun ki başarısız oldu-, ve kendinden etkilenen kızları objeleştirmesi onun iyi olmadığının en büyük kanıtlarıydı. Fakat inkar edilemez gerçek şu ki, katilin bulunmasının en büyük etkeni oydu. Bunun herkes farkındaydı, yine de yaptığını kimse gözardı edemezdi.
Yeji ve arkadaşları, kafeteryada kendilerine ait olan masada oturuyor, yaşanan olayların gerçekliğini tartışıyordu. Kimse Lalisa'nın bu kadar kötü olacağını tahmin etmemişti.
Choi Soobin gelene kadar her şey normaldi. Soobin masaya geldi ve izin almadan Ryujin'in tabağındaki patates kızartmasından aldı. Bu Yeji'ye oldukça tanıdık gelmişti...
Soobin daha iyi gözüküyordu, fakat Yeji, Hyunjin'i öldüresiye dövmesini ve kendine attığı tiksindirici bakışı unutmamıştı. Hala içinde bir burukluk vardı.
"Yeji, konuşabilir miyiz?" Yeji göz ucu ile Soobin'e baktı. Gözlerindeki pişmanlığı net bir şekilde görebiliyordu.
Yeji, bu kadar affedici değildi normalde, fakat Soobin'in de ağır şeyler yaşadığını biliyordu. Ayağa kalktı ve kafeteryanın çıkışına yöneldi. Arkasındaki adım sesleri netti.
Kapıya yaslandığında Soobin önünde durmuştu. Yeji elindeki telefonun ekranını açıp saati gösterdi. "Sadece 1 dakikan var." Ardından kollarını bağlayıp gözlerini uzun çocuğun gözlerine sabitledi.
"Üzgünüm..." tek kelime, belki uzatarak bunu iki kelime olacak şekilde söyleyebilirdi. Fakat Choi Soobin sadece 'üzgünüm' demişti, basitçe...
Yeji kafasını salladı, ve gözlerini kapattı. Yüzündeki ifade sabır diliyormuş gibiydi. "Tamam, daha fazla bu konuyu açmayalım Choi." Sesindeki sitem kendini belli etmişti.
Soobin bir şey demeden kafasını öne eğdi. Tabi sonra aklına bir şey gelmiş gibi cebinden bir şey çıkarttı. Siyah bir toka.
"Bu Lia'nın, bende fazladan var. Bu sende kalsın," dedi ve hafifçe tebessüm etti, "Onu unutmamızı istemez." Yeji tokayı bileğine taktı ve hafifçe okşadı. "İstesek de unutamayız."
Bu duygusal an, Jeon'un kafeteryaya girmesi ile son buldu. Yeji'nin gözleri anında sevgilisini buldu. Çoktan gözlerini sabitlemişti bile.
Yeji içinden 'Neden hep kafeteryada kavga etmek zorundalar?' diye geçirdi.
Yeonjun sadist bir gülüş ile Jungkook'a yaklaştığında Jungkook geri geri gitmek için yeltendi. Fakat başarısız olmuştu ki Yeonjun onu yakalarından tutup duvara yasladı. "Adi herif." Tükürür gibi mırıldandı.
Ardından olan oldu, Yeonjun'un yumruğu Jungkook'un yüzünde patladı. Jeon suçlu olduğunu biliyordu, fakat kendisini yumruklamasına izin vermeyeceketi.
Yeonjun'un üstüne atlayıp onu yere yapıştırdı ve bir yumruk da o geçirdi.
İkisi yerde yuvarlanırken kimsenin aralarına girecek kadar cesareti yoktu.
Sonunda beden eğitimi ögretmeni Bay Son araya girmeye çalıştığında Jeon'un arkadaşları -her ne kadar sırt çevirmiş olsalar da- araya girip ikisini ayırdılar. "Yeterli Choi, bırak ne hali varsa görsün." Park Jimin'in söylediğiyle Yeonjun Jimin'in elini ittirerek burnundaki kanı sildi. Çıkışa yönelirken sevgilisinin kolundan sıkıca tuttu ve onu da kendisi ile birlikte spor salonundaki eşya odasına götürdü. Ardından sanki az önce kavga eden kendisi değilmiş gibi dudaklarına kapandı, Yeji daha ne olduğunu anlamadan.
•••
Waoow Yb!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
