10-HİÇBİR ŞEY

194 14 7
                                    

Medya: Demir

Yorumlarınızı eksik etmeyin nolur. Sizleri o kadar çok seviyorum kii

Artık nefesim kontrole girmeye başlamıştı. Ben bunu yapacak kadar ezilmişmiydim hayatta. Canıma kıyacak kadar. Esraringiz olarak Berk'de ortadan kaybulmuştu zaten. Annem görmemiş olsa gerek çünkü sadece "İyi misin?" veya "Ah be canım kızım." gibi sözler telaffuz ediyordu. Görse sorardı. Yatakta hala uzanıyordum. "Neden böyle birşey yaptın?"dedi annem sonunda söylemeye cürret ederek. "Ben de pek bilmiyorum. Olaylar çok çabuk gelişti."dedim gözlerimi devirerek. Yanıma yaklaştı "Anlıyorum. Zor bir dönem geçiriyorsun. Aile olarak da-" sözünü kestim "Ne ailesi? Ortada bir aile mi var? Zaten bunun yüzünden oldu herşey." haklı olduğumu anladı. Yüzümü buruşturarak yan tarafa döndüm yatakta. Allahtan yatağımın yanında kalerüfer vardı. İntahar olayından sonra üşüyordu sanırım insan. Hem okulda bunu çaktırmamam lazımdı. Nede olsa yarın salı. Kapı vurulmasıyla irkildim. Annem odadan çıkmıştı. Nereye gittiğine bakmak için durdum. Aşağıda birkaç adam vardı. Üzerime rahat birşeyler geçirdim. Annem adamlarla derin birşeyler konuşuyordu. Ben de merdivenlerden dinliyordum onları. Fakat intahar etmenin yükünü hala üstümden atabilmiş değildim. Birden sıkıntı bastı ve derin bir nefes aldım. Adamlar mafya tipine benziyordu. Aslında annemin çoğunlukla uğraştığı işler. O yüzden ben yukarda intahar etmeye kalkışırken onlar normal bulup gelmemişlerdi. Ben adamın yavaşça anneme yaklaşmasına karşın irkildim. Adamın suratı tanıdık bir simaydı. Anneme yaklaşıp yanağına elini sürerken "O nerede?" demesi bana tanıdık gelmişti. Sesinden tanımıştım. Bu beni anneme tehtit etmem için kullanan adamdı. O dediği kişinin ben olmamasını diledim. Fakat adamda tanıdık gelen o yüzü çıkaramıyordum. Annem birşeyler geveledikten sonra adam annemi öpmeye başladı. Buna sinirlendim. Daha fazla dayanamayacaktım. Yüzümü buruşturup odama geri çıktım. İp hala oradaydı. Denese miydim diye düşündüm. Annemden sıkılmıştım. Ne için yaşıyordum ki bu hayatta. Annem babamı hemen unutacak kadar pisleşmiş miydi? Gözüm doldu. Ona üzüldüğümden değil kendime olan sinirimden. Birden nefesim normalden çıkmaya başladı. Yatağa oturdum yavaşça. Gözlerimi kapadım ve dinledim kafanı dağıtmalısın. Olsun Berk benleydi. Saat 8 gibi olduğundan hava kararmıştı. Soğuk olabileceğini düşündüm. Ama ne olursa olsun dışarı çıkacaktım. Kimlerle olduğumu bilmediğim bir evde durmak saçma olurdu. Haklıydı içimdeki Berk. Kafamı dağıtmalıydım. Bu odayı görünce aklıma donukluğum geliyordu ve intaharım. Altıma siyah yüksek bel bir pantolon geçirdim. Üstüne onu içime sokabileceğim kırmızı ve siyahlardan oluşan bir gömlek. İçine siyah bir iç çamaşırı giymiştim ve üst düğmemi açık bırakmıştım. Saçlarımı yapmak için banyoma yönenldim. Düzleştiriciyi aldım ve saçlarımı düzleştirdim. Böyle daha iyi. Haklıydı. Daha iyiydi. Aynanın karşısında gözüme eyeleiner çekmeye başladım. Genelde çekmezdim. Ama değişme vaktiydi. Eski Burcu yoktu. Zor Burcu vardı.Güneş'i arıyacaktım. Dışarıda birşeyler yapardık. Ben de ona anlatıcaktım. Aradım ama telesekretere devretti. "Beni aramalısın canım." dedim ve kulaklığımı telefonuma taktım. Altına lacivert bir converse giymem uygundu. Ben birkaç gün önce aramak istediğim fakat arayamadığım o acemi polisi arayacaktım. Numarayı arka cebime sıkıştırdım. Aşağıdaki adamlar ve annem umrumda değildi. Deri ceketimi ve converslerimi alıp aşağı indim. Annemler yoktu. Sadece genç iki çocuk vardı. Beni görünce sırıtmaya başladılar. Ben göz devirdim. Birtanesi yanıma gelerek "Çok güzel olmuşsun. Biyere mi gidiyorsun." dedi. "Sizi ilgilendirmiyor." demekle yetindim. Diğeri gelip "Anneni sormayacak mısın?" suratına tip tip baktım. "Hayır. Eğer o beni sorarsa ben dışarayım iyi günler baylar." dedim ve İphone'mi cebimden çıkarttım. Deri ceketimi üzerime geçirdim. Converselerimi de ayağıma geçirdiktem sonra boy aynasından baktım. Yeni intahar etmiş bir kıza göre gayet iyi toparlamıştım. Gülerek dışarı çıktım. Kulağıma kulaklığımı taktım ve arabama atladım. Ormandan merkeze doğru yola çıktım. Dediğim gibi bizim ev şehir merkezine uzaktı. Kulaklığı çıkartıp yan koltuğa attım. Bir Navy olduğumdan Rihanna dinleyecektim. Rihanna What Now bu geceye tam uygundu. Son ses ve hızla arabamı ormanlık ve karanlık yolda sürmeye başladım.

BENİ TANIMIYORUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin