Yukarıdan kapıya vurma sesleri yükseliyor ve bu durum oldukça sinir bozucu olmaya başlıyordu. Öfkesine hakim olamayarak, buzdolabının kapağını hızla kapattı. İçeride bulunan cam şişeler sallandı, birinin de devrilme sesi yankılandı. Derin bir nefes verdi ve tezgahın üzerinde duran tabağı alıp yukarı çıkmaya başladı.
Gerçek adını bilmediği ve daha kırmızı beyaz boyaların ardında saklı olan yüzünü görmediği palyaçoya uzun kırk sekiz saatin ardından, yemek götürüyordu.
Hâlâ yumruklanmakta olan kapının önünde durdu. Her zaman olduğu gibi tabağı kapının tam önüne bıraktı ve belinde duran tabancanın kabzasını kavradı. Anahtarı parmaklarının arasına alıp, kilit yerine yerleştirdi ve bununla beraber yumruklanma sesleri kesildi.
"Geriye çekil!" emrini verdi ve bekledi. Birkaç saniye sonra kilitleri açtı ve geriye doğru üç adım attı. Palyaçonun yüzünde ne kadar boya olsa da soluk bir yüz buradan gözüküyor, ölü bir beden tabağa uzanıp zorla kendine çekiyordu. Acınası...
Kaşıktan dökülen çorbalar uzun süredir kirli kostümün üzerinde yer ediniyor, oldukça tiksindirici gözüküyordu. Ona acıyıp, hayatını yaşama fırsatı vermek isterdi ama o kadar yapılan şeyler, çekilen acılar asla unutulup yeminlere ihanet edilemezdi. Kaşlarını kaldırıp kapıyı kapattı, kilitledi ve eskimeye yüz tutmuş, asırlık ahşaplardan olan merdivenden indi.
Dışarıda başlamakta olan şenliğe gözleri takıldı. Aynı onun palyaçosuna benzeyen bir palyaço ve aynı kendisine benzeyen bir kadın vardı. Palyaço kadına acı biberli bir balon uzatıyordu. Balonda "Tekrarlanan on yıl acı festivali" yazısı ilgi çekiciydi. Anlam veremediği beş kelime. "Her neyse." diye mırıldandı.
Yıllardır buradaydı ve uzun zamandır anahtarlı kızı hep alt etmişti. Birden şenlik için hazırlanan eşyalar yavaş yavaş eksilmeye başladı, onlara benzeyen iki kişinin ürkütücü gülmeleri tüm boşluğa yayılıyordu. "On yılın hatırasına!" diyen palyaçonun sesi kulaklarına yerleşti.
Peki şimdi bu on yıl neden değişime uğruyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zamanın Tozlu Rafları (+18)
Misteri / Thriller!TAMAMLANDI! TEK KİTAP Bir ev, hapsolmuş iki beden. Bir zaman, esir üç zihin. Bir kalem, karalanan yüzlerce kağıt. Bir kitabın içinde yaşanan onca hayat. Boşa yardım için haykırışlar. Kimsenin okuyamadığı o bölüm. Kanayan gözler, Ritmi değişen kalp...
