Love at First ❤️

^^Chapter 67^^

"Sandro anak? Nabasa na namin ang mga iniwan ni Aesy na sulat" --Mom

"It was so sad, but i have no choice.. She wants us to be happy" --Simon

"I don't know when do I start to accept" --Vinny while crying.

"Simon, binilin sakin ni Aesy yung mga guitars nya and Vinny, here's the key. Binilin nya sakin yung raptor nya"

"I don't know kung kaya ko itong tanggapin" --Vinny

"Mee too" --Simon

"Ikaw anak? Nabasa mo naba yung sulat sayo ni Aesy?" --Dad

I nooded no.

"Not yet. I'm not yet ready.. Masyado pang sariwa sa akin ang lahat, hanggang ngayon masakit parin sakin. Hindi ako makapag isip kung paano ako magsisimula"

"Kailangan natin tanggapin anak ng pa unti unti" --Mom

"Sige mom. Doon muna ako sa asawa ko, magpadrive na lang muna ako kay Mang carling. Hindi pa kasi ako nakakatulog"

"Sige anak mag ingat kayo" --Mom and Dad

After an hour.. Were here at My wifes tomb.
Nagdala ako ng mga puting rosas at inilagay sa harap nya tsaka ako umupo sa harapan nya.

"Hi mahalko, di parin ako nakakatulog.. Hindi ako sanay matulog ng di ka nahahalikan, alam mo binigay ko na sa kanila lahat ng sulat na iniwan mo. Pati yung pinabibigay mo kina Si and Vinny.. Kamusta dyan hon? Tahimik ba dyan? Hindi kaba nalulungkot dyan? Masaya ba dyan? Pwede ba ako dyan mahalko? Pero alam ko di ka papayag e, minsan iniisip ko hon kung wala tayong mga anak. Ano pa kaya silbi kong mabuhay, napakabilis naman ng mga pangyayare mahalko. Alam ko sa mga oras na to nagtatanong kana sakin kung bakit hindi ko pa binabasa ang sulat na binigay mo sakin, I'm so sorry mahalko but I'm not yet ready.. Hindi ko pa nga maayos ang sarili ko oh, hindi ko pa alam kung paano ako magsisimula"

Nahiga ako sa puntod ng asawa ko at tumulo na naman ang luha ko.

"Hinahanap kana ng mga anak natin, hindi ko nga alam kung ano sasabihin ko kanila.. Yung sulat na ginawa mo para sa kanila paglaki nila tsaka ko ibibigay sa kanila. Naaawa ako mahalko sa mga anak natin, ni hindi ko sila matingnan dahil na aawa ako sa kalagayan nila.. Alam mo hon, namimiss ko na luto mo. Yung sinigang mo miss ko na. Kailan ko ba ulit matitikman yun? Dyaan ba sa kabilang buhay nakakapagluto kaba dyan? Alam ko mahabang panahon pa ang aantayin ko para muli tayong magkita at magkasama pero handa akong hintayin ang araw na yun. Gusto ko ikaw mismo susundo sakin ha?"

"Uhmmm.. mahalko pwede ba ako matulog dito? Sobrang pagod na din ako. Inaantay ko yakap mo kagabi para sana makatulog ako pero wala ka di ka dumating. Kaya naisipan kong puntahan ka at dito matulog kahit saglit lang para lang makapahinga ako, sa bahay kasi kahit saan ako pumunta. Ikaw at ikaw ang na aalala ko lalo lang ako nasasaktan mahalko pasensya kana"

"Mahal yakapin mo ako"

Pinikit ko ang mata ko at nakatulog ako ng mahimbing. Nagising na lang ako gabi na

"Sir? Sir? Uwi na po tayo hinahanap na po tayo ni President" --Mang carling

Bumangon ako at kinusot ng konti ang mata

"Una na kayo manong magpapaalam lang ako sa asawa ko"

At sumunod naman si manong.

"Mahal salamat ha? Pinahimbing mo tulog ko, ngayon may lakas na ako para sikaping harapin ang lahat ng ito. Uuwi na muna ako mahal ko, babalik ako ulit sayo bukas.. Mahal na mahal kita asawa ko"

Hinalikan ko ang puntod nya at gumawi na ako kung nasaan man si mang carling.

Habang papauwi kami isang malakas na busina ang gumunita sa amin at biglang nandilim na ang paningin ko.