Love at First ❤️

^^Chapter 68 "THE DREAM"

"Vinny! Tumawag ka ng doctor bilis! Gumagalaw na ang mga daliri nya!" --Mom

After the doctor check up sandro

"Well, this is a good sign po na maayos na kalagayan nya. Mag antay na lang po tayo ng 24hours para magising sya" --Doc

At umalis na si Doc.

Umupo ako sa tabi nya at hinawakan ang kamay nya.. Sobra ang iyak ko, hindi ko mawarian yung pakiramdam ko mixed emotion. Masaya ako na marinig na may improvement na sa kanya the rest malungkot ako dahil baka di nya ako makilala since may mga inoperahan sa ulo nya.

After 24hours.
Habang pinupunasan ko ang ulo nya ng bigla nyang dahan dahan minulat ang mata nya.

Umiyak ako na naman ako dahil dahan dahan nyang hinawakan ang kamay ko.

Nakita kong may mga luhang pumapatak sa mga mata nya, at agad akong sumigaw para tawagin ang Nurse or Doctor.

Sa di inaasahan, stable na sya.. maayos na kalagayan nya.

Finally! After 6months being in Coma nagising na sya.

Yung ibang mga aparato tinanggal na, tanging dextrose at oxygen na lamang nakakabit sa kanya

Nakatingin lang sya sakin habang umiiyak.

"Hon? Kanina kapa iyak ng iyak.. May masakit ba sayo?"

Umiling lamang sya at hinahawakan ng mahigpit ang kamay ko.

Maya maya pa dumating na sila Mom and Dad pati si Vinny and Simon

"We have a good news, after 6months being in Coma he's stable na"

"Really ija? Thank goodness!" --Mom

"Answered prayer talaga" --Dad

"We're so happy to hear that, nakapagsalita naba sya?" --Simon

"Actually no, nung nagising lang sya tiningnan nya lang ako at umiyak lang sya ng umiyak tapos hinawakan nya ang kamay ko at nakatulog ulit"

And they all nooded.

After 3hours of sleeping he's finally awake.

"H-hon?" --Sandro

Dahan dahan nya akong tinawag at lumapit naman ako sa kanya

"Bakit hon? May masakit ba sayo? Nagugutom kaba? Nauuhaw?"

"Am I not dreaming? Is this really you?" --Sandro

"Hon? Ano bang sinasabi mo? You're just awake from being in Coma for 6months"

"W-what happen?" --Sandro

"Sandro anak, nung time na nag aagaw buhay si aesy umalis ka bigla ng Hospital.. Mabilis mong pinatakbo ang sasakyan mo at ikaw naman ang naaksidente ng malala" --Mom

"Really? So its just a dream" --Sandro

"Ano ba yun hon? Naguguluhan ako"

"Nothing hon, the most important is you're here beside me.." --Sandro

I hugged him so tight and kiss him also.

"Imissyousomuch hon, thankyou sa paglaban sa Coma at bumalik ka samin"

"Where's our child?" --Sandro

"Nasa bahay sila, si Vinny and Simon ang madalas mag alaga sa kanila. Minsan naman umuuwi ako para makita sila tapos babalik ulit ako dito"

"Hon are you sure that I'm not dreaming?" --Sandro

"Hon ano ba yan? Ano ba kasing nangyayari sayo?"

"Nothing i just thought you left me alone" --Sandro

"Why would I do that?"

"I dreamed about you hon, and its all a bad dream.. Its like a Nightmare" --Sandro

"What is it about hon?"

"I tell you when we go home" --Sandro

"Errrrhmmmm. Uhm. Ate, kuya bibili lang kami ni simon ng pagkain gutom na ako e" --Vinny

"As usual lagi ka namang gutom" I rolled my eyes to him

After 2weeks staying in Hospital.
Finally makakauwi na din.

Habang pauwi kami sa bahay napansin kong nakasandal lang sakin si Sandro at hawak hawak ng mahigpit ang kamay ko.

"Hon okay ka lang ba?"

"Yes hon, sana hindi to panaginip hon.. Ayoko ng magising pa" --Sandro while he's crying

"Sssshhhh hon, huwag kana umiyak. Hindi ito panaginip okay? Nasa realidad tayo, hindi ko man alam kung ano nangyari sa panaginip mo ito lang masisiguro ko sayo.. Hinding hindi mangyayare ang bangungot na yun"

"Promise hon?" --Sandro

"Ofcourse hon, I promise kaya huwag kana umiyak okay? Malapit na tayo sa bahay at ipagluluto kita ng sinigang"

"Thanks hon, namiss ko ang sinigang mo kahit sa panaginip ko namiss ko" --Sandro

"Ikaw talaga hon, sige matulog kana muna sa balikat ko. Gisingin na lang kita pag nasa bahay na tayo"

And he fall asleep.