Love at First ❤️

^^Chapter 58^^

"Kain na tayo" --Simon

Tinapik tapik ko si vinny na nakayukong natutulog sa tabi ko

"Vinny, kain na muna tayo.. Kanina kapa walang kinakain"

"Hmm? Okay.. Di ko makuhang kumain habang di ko nasisiguro na okay ka" --Vinny

I smiled at him.

"Nagpromise ako sa inyo na gagaling ako. At dahil dyan, manood tayo ng movie habang kumakain"

"Thats a good idea hon" --Sandro

"Okay wait.. What movies do you like?" --Simon

"As usual Simon! What the heck!" --Vinny

"Alright.. Relax" --Simon

And we watched funny videos while eating.

After 1week being here in the Hospital.
Finally inadvice na din ni Doc na umuwi muna ako at magpahinga sa bahay. Pinagbawalan nya akong kumilos at magbuhay ng mabibigat. Just stay in bed and get some rest always.

Pinababalik ako ni Doc after a Month para maumpisahan na ang Aking Chemo Theraphy

1week stying in our house.
Halos hindi na pumapasok si Sandro sa Office and he choose to work from home. Si vinny naman di na bumalik sa europe same as Simon, they choose to stay here and taking care of our kids

May mga body pain na ako nararamdaman, minsan sumisigaw na ako sa sobrang sakit.. Then iinuman ko lang ng pain killer then maya maya makakatulog na ako..

Minsan naman sumusuka na ako ng dugo at mahihirapan ako huminga.

Nakikita ko kung paano sila magpakatatag kaya Nagpapakatatag din ako.

I'm so lucky to have Sandro Marcos in my life, hindi sya nagsasawang alagaan ako. Hindi sya napapagod na asikasuhin ako.

One day.. Kinailangan ni Sandro pumunta sa office, okay lang naman sakin dahil andyan naman si simon and vinny.

Habang wala sya at mag isa muna ako sa kwarto naisipan ko gumawa ng letler para sa kanilang lahat. Ng matapos ko ang lahat ng letter, natulog muna ako saglit..

3months after, ongoing na din ang aking chemo. Kinalbo na ako at may balabal na ang aking ulo.

"Hon, we have a good news.. Unti unti ng nawawala ang leukemia cell na kumakalat sa katawan mo.. 80% chance na makarecover kana" --Sandro

I hugged him so tight.

I hold his hand and asking for something.

"Hon, I have a gift for all of you.. Its under my pillow in our room, when we get home you can take it and give to everybody"

"Sure hon. Pero sabay tayong uuwi doon okay? At sabay natin ipamimigay yun, by the way nakausap ko pala sila Grey at pupunta daw sila dito bukas para bisitahin ka at mag stay muna sila dito for a month" --Sandro

"Really hon? Its good to hear"

I look outside the window and I can see the windmill here.

"Hon? Are you okay? Natahimik ka" --Sandro

"Hon, can you ask doc if pwede tayo lumabas saglit.. Gusto ko ng sariwang hangin at magandang tanawin, gusto ko sana pumunta sa bangui and walk to the beach"

"Sure hon. Just wait me here okay?" --Sandro

I nooded.

After 30minutes sandro's came with a smile

"Hon, pumayag si doc.. at naiprepare ko na din, tara?" --Sandro

Umupo ako sa wheelchair at itinulak nya ako hanggang sa makarating kami sa sasakyan. Inalalayan nya ako makaupo sa harap at tsaka kami umalis.

While on our way to Bangui

"Hon? I want you to take care of my Baby raptor.. Give this to Vinny"

Tinitingnan nya lang ako na parang nagtataka

"Hey hon. Wag ka mag isip, gusto ko lang bigyan ng regalo ang mga taong hindi nagsawang alagaan ako"

And he nooded.

"And hon, my collection of different guitar.. Give it to simon.. Matagal na nyang hinihingi sakin yun kaya yun na lang ibibigay ko as a thankyou gift"

"Okay.. Pag tuluyan kanang gumaling at pag uwi natin" --Sandro

"Can you play music?"

"Sure" --Sandro

He turned on the player and the songs is so Beautiful.

Masasayang mga araw
Na kasama kita
Paglalambing at kulit mo
Na hindi nakakasawa

Punong puno ng ligaya
Ang ating pagsasama
Na parang wala nang sisira
Ng lahat

Bakit pa dumating
Ang oras na ito
Nabalitaan ko
Na wala ka na

'Di ba't sabi mo di mo ko iiwan
'Di pababayaan na ako'y mag isa
'Di ba't sabi mo'y sabay tayong tatanda
Bakit bigla kana lang nandyaan
Sa kabilang buhay.

Then suddenly sandro turn off the player.

"Why hon?"

I look at him and he is crying

"Hindi ko gusto yung kanta hon" --Sandro

He hold my hand while driving. I tapoed it and said

"Hindi ako mawawala hon, palagi ako nasa tabi mo pangako.. Hinding hindi kita iiwan, hinding hindi ko kayo iiwan"

He nooded and stop crying.

Now were here in the beach.

Naglakad lakad ng konti, dahil mabilis ako mapagod at hingalin.

Lumuhod si sandro patalikod at pinasan ako. Habang naglalakad.

"Hon, baka naman nabibigatan kana sakin.. Tara na bumalik na tayo"

"Gusto mo naba bumalik? Pagod kana ba? Gusto mo na magpahinga?" --Sandro

"Oo hon, pagod na din ako, gusto ko ng magpahinga"

I smile at him.. at ng malapit na kami sa sasakyan nagpababa na ako para makapag lakad,

Ng biglang sumuka ako ng napakaraming dugo at nahimatay.