Love at First ❤️

^^Chapter 69^^

"Hon, andito na tayo gising kana"

"Hmmmm? Really? Okay lets go" --Sandro

Dahan dahan nyang inililibot ang kanya mga mata sa paligid ng buong bahay na parang nagtataka.

"Hon? You don't have to worry about your dream okay? Halika kana ipagluluto kita, as of now tumaas kana muna at magpahinga"

"Okay hon. Pero samahan mo ako sa kwarto" --Sandro

"Bakit hon?"

"Baka kasi pag tumaas ako at nakatulog ako baka pag gising ko, This all just a dream pala. Baka mawala ka ulit sa paningin ko" --Sandro

"That won't be happen ever okay? Sige ganito samahan kita sa kwarto at si Makisuyo na lang ako kay mom na ipagluto ka muna okay?"

"Please hon. Thankyou" --Sandro

At umakyat muna kami sa kwarto namin,
Inikot ikot nya tingin nya sa buong kwarto at wala naman pinagbago. Gumawi sya sa higaan ko at inangat ang ilalim ng unan ko,

"Hon? Wala kabang ginawang letter?" --Sandro

"Anong letter naman gagawin ko at para saan? You know what hon you're acting so weird"

"Never mind hon. Please hon, Yakapin mo ako ng mahigpit.. Thanked God at lahat ng iyon ay isang masamang panaginip lang. Dito ka lang sa tabi ko mahalko wag mo ako iiwan" --Sandro

And he cry. Then I hugged him so tight.

"Ssshhhhh.. Whatever your dreams that is just a Dream and that will never happen okay? I promise"

"Thankyou hon. Iloveyousomuch, I don't know what to do if I lose you.. You're my everything, You're my Life" --Sandro

"Me too hon, Iloveyousomuch shhhh.. Tahan na, magpahinga ka muna. Halika dito mahiga tayo sasamahan kita"

Niyakap ko sya at ngayon nakatulog sya sa mga braso ko at nakasubsob siya sa aking dibdib. Mahigpit ang yakap nya sakin, hindi ko man alam kung anong klaseng panaginip meron sya pero I swear. That won't be happen.

He had a long sleep.. I went outside and check the twins and they are playing with Vinny and Simon.

"Hi?"

"Ohh ate, hows kuya?" --Vinny

"He acting so strange, siguro dahil sa matagal syang tulog because of coma. Marami syang tinatanong sakin na hindi ko naan ginawa or hindi naman nangyare"

"I guess he had a Long dream" --Simon

"Siguro nga, kaya I comfort him.. Sabi ko kung ano man yung nasa panaginip nya hinding hindi mangyayari yun"

"Nag suffer siguro si kuya ng husto sa panaginip nya kaya sya nagkakaganyan" --Vinny

"Uhuhmmm.. Nakakaawa nga e, kaya sinamahan ko muna sya matulog"

"Are you going to cook?" --Simon

"Oo bakit? May gusto ka?"

"Want some tuna omellete" --Simon

"Me.. I want Chicken omellete" --Vinny

"Did I ask you already?"

"No, pero alam ko itatanong mo din e kaya inunahan ko na ng sagot" --Vinny

And we all laugh. So I decided to went in the kitchen to cook for Dinner, kawawa naman si Sandro hindi na nakuhang kumain ng Lunch.

Tama nga siguro si vinny baka nag suffer sya sa panaginip nya.. Ayoko na sana itanong sa kanya dahil baka lalong hindi mag sink in sa kanya na panaginip lang lahat ng nangyari na yun

While I'm cooking.. I heard sandro is shouting so Loud.

I turn off the Stove and run going upstair.

I saw him crying so hard.. Nagwawala sya,

Nilapitan ko sya at niyakap dahil hindi nila maawat si Sandro.

Kaya ako ang lumapit para yakapin sya, nagpupumiglad sya nung una.

"Ssshhhhh sandro? Hon.. I'm here, What happen? May masakit ba sayo"

"No, hon.. I guess I was just dreaming about this, I thought my dream was true when I didn't saw you beside me" --Sandro

"I'm here okay? Wag kana umiyak.. Tama na hon, look at me hon" Hawak hawak ng dalawang kamay ko ang muka nya at hinarap to sakin

"Listen to me hon, You're not dreaming okay? This is real. I promise you right? That I'm not gonna leave you alone?"

He nooded.

"You don't have to worry okay? Tahan na.. Halika na kumain na tayo sa baba, oara makainom ka ng gamot.. Hindi kana nakakain ng Lunch e"

"Manang makikisuyo na lamang po nung niluto ko at pakiayos na din po ang mesa"

"Sige ija kami na bahala doon" --Manang

"Salamat po"

"Vinny? Simon? Pasuyo muna sa kambal, ako na bahala sa kuya nyo okay?"

And they both nooded.

"Thankyou"

At pagkaalis nila sa kwarto. Inalalayan ko si Sandro makaupo sa kama, lumuhod ako sa harap nya

"Hon? Are you okay?"

"Now that you are here hon, I'm okay na" --Sandro

"I don't know what is your dream, pero hon please alway calm yourself okay? Hindi naman ako mawawala e. Hindi kita iiwan dahil mahal na mahal kita"

"That is the same promise you did in my dream but in the end you left me sorrowful" --Sandro

"That is was just a dream hon, believe me okay? Ikakasal pa tayo oh"

"Hindi paba tayo kinakasal hon?" --Sandro

"We were just preparing our Wedding when we both involve in a Accident"

"Really hon?" --Sandro

Kinuha nya ang kamay ko tiningnan nya ang suot kong singsing at nakita nya na engagement ring ang suot ko

"I guess you're right hon. I'm not dreaming, I'm sorry hon iloveyou" --Sandro

At hinawakan nya ang muka ko at hinalikan.

"Iloveyoutoo hon. So please always calm yourself okay?"

And he nooded.

Inayos ko muna ang mga gamit namin  na kinalat nya pati ang higaan namin. Ng biglang kumatok si Simon at tinawag kami para kumain.

Sabay kaming bumaba ni Sandro at kumain ng dinner.

After eating dinner, I saw him looking with the twins.

"Did you miss them?"

"Ofcourse hon, I'm so thankful that all of my Dream is just a Dream" --Sandro

"Enough na ha? Okay? Magsasama tayo sa mahabang panahon mahalko, sabay tayong tatanda okay? At aalagaan pa tayo nila Xander and Jovi oh"

Kinarga nya si Jovi and Xander.

"Iloveyousomuch my two littles angels" --Sandro at hinalikan nya ang mga to at niyakap