"Küçük Hanım"
"Kırılan bir kalp, incinen bir hayattan daha tehlikelidir."
Öncelikle herkese merhaba (^^)
Bu bölümü silip tekrar yazmak çok zordu. Ama olsun daha güzel oldu ve daha çok içime sindi.
Zorlu bir yolculuğa çıkıyoruz kemerlerini bağlayın.
Bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar (^^)
✿
Paramparça olmuş kalpler...Yıkılmış hayatlar...
Kırılan bir kalp, incinen bir hayattan daha tehlikelidir.
Bu sözü hep annem söylerdi.
Hayatını değilde kalbini koru derdi.
Çünkü benim kalbim hayatımdı.
Hayatınızda hiç kalbinizle hata yaptınız mı?
Yapılan hatalarla büyümeyi öğrendiniz mi?
Büyürken mi öğrenirdiniz hayatı?
Yoksa hatalararınızla mı?
Ben Ceyda Eroğlu yaşarken ölen, ölürken yaşayayan kız...
Ben buydum.
Acılarını kendine kalkan yapıp insanlara güçlü görünmeye çalışan kız...
Zaaflarını zayıflık olarak gören kız...
Hayır! Zaaflarımız zatıflık falan değildi.
Zaaflarımız bizi biz yapandı.
Zaaflarım ben demekti.
Çünkü ben kendimi zaaflarımla koruyup, acılarımla güçlendiren kızdım.
Çünkü ben Ceyda Eroğlu'ydum...
Acılarıyla büyüyen, zaaflarıyla küçülen kızdım...
✿
Kulağımda çalan şarkının beni rahatsız etmesine izin vermeden defterimin kapağını kapattım.
Defterimi çantama koyup son kez çantamı kontrol ettim.
En sonunda herşeyin yerli yerinde olduğuna kanaat getirip masamdan kalktım.
Banyoya gittiğimde kendime bir nebzede gelebilmek için avuç içlerime doldurduğum suyu yüzüme çarptım.
Yüzüme çarpıp tekrar lavaboya düşen su taneciklerine baktım. Daha sonra kafamı kaldırdığımda aynada kendi yansısamamı gördüm.
Gerçek sandığım beni...
Ellerim gözlerimin altında oluşan çukurlara deydi. Daha sonra yanaklarıma oradanda dudaklarıma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLK YAŞANTI
HumorKaranlık gökyüzüne bakarak derin nefesler aldı. Gözleri halen gökyündeyken konuştu; "Ben kendimi öldürmek istemedim ki. Ben, ölmemi isteyen tarafımı öldürmek istedim. " Bakışlarım donuklaştı. Yüzüne baktığımda gözlerinden yaşlar akıyordu. "Ama kim...