𝐓𝐡𝐞 𝐌𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐖𝐞 𝐌𝐞𝐭 [𝐲𝐞𝐨𝐧𝐠𝐲𝐮]

အခန္း ( ၇ )

ႏွင္းတုိ႔ႏွင့္အတူ ဖမ္းဆုပ္မိေသာ

"ေယာန္ဂြ်န္း ျပန္သြားၿပီ"

"ဘယ္လုိ"

ဘြန္မ္ဂယူ႔လက္ထဲတြင္ ဆြဲထားေသာ အဝတ္ထုပ္မ်ားက 'ဖုတ္'ခနဲဆုိသလုိ ျပဳတ္က်သြားၾက၏။ ဘြန္မ္ဂယူတစ္ေယာက္ အိမ္အျပန္လမ္းအတြက္ သိပ္ကုိတက္ႂကြေနခ့ဲ၏။ တစ္မနက္လုံး ရြာထဲက သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕အိမ္ အလည္သြားကာ ညေနအခ်ိန္ကုန္မွ အိမ္ျပန္လာခ့ဲသည္။ တစ္နည္းဆုိရလၽွင္ ေဆာအာႏွင့္ လုံးဝလုိက္မသြားဘဲ အခ်ိန္ၾကာမွ အိမ္ျပန္လာခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္လၽွင္ေရာက္ျခင္း ၾကားရသည့္ သတင္းစကားေၾကာင့္ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားက သတိလက္လြတ္ရပ္တန္႔ကုန္၏။

"ဘြန္မ္ဂယူ...ဘြန္မ္ဂယူ"

"ဟင္ မႀကီး"

"ငါေခၚေနတာ ၁၀ ခါေလာက္ရွိေနၿပီ။ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ"

"သူဘယ္အခ်ိန္က ျပန္သြားတာလဲဟင္"

"မနက္ကတည္းကပဲေလ။ နင္နဲ႔အျပင္ထြက္သြားၿပီး ျပန္လာေတာ့ ငါတုိ႔ကုိ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ခ်က္ခ်င္းႏႈတ္ဆက္သြားတာ။ အဘုိးကေတာင္ ရုတ္တရပ္ျပန္ရလားဆုိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ"

သူေနာက္က်ခ့ဲၿပီ။ သူျပန္လာသည့္အခ်ိန္၌ အစ္ကုိက ထြက္သြားႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။

"ငါနင့္ကုိ ေျပာစရာရွိတယ္ ဘြန္မ္ဂယူ။ အခန္းထဲလုိက္ခ့ဲ"

ဂ်ီယြန္းပုံစံက အေလးအနက္ျဖစ္ေနဟန္တူသည္။ ဘြန္မ္ဂယူ စိတ္မပါေသာ္လည္း အစ္မျဖစ္သူေနာက္သာ လုိက္သြားလုိက္၏။

ဂ်ီယြန္းအခန္းထဲေရာက္မွ ဘြန္မ္ဂယူက ကုတင္ေပၚသုိ႔ ပင္ပင္ပန္ပန္းထုိင္ခ်သည္။ သူမကေတာ့ ေမာင္ျဖစ္သူအား မေျပာမျဖစ္သည့္ စကားမ်ား ေျပာရေတာ့မည္မုိ႔ မဆုိသေလာက္စိတ္လႈပ္ရွားေနမိ၏။