Ben babamın kızıyım hikayesi devam ediyor...
Babasının ölümünden sonra kendini toparlayamayan bir genç kız. Hayatın acı gerçekleri ile çok genç yaşında tanışmak zorunda kaldı. En sevdiğini kaybetti hayatta ki neşesini kaybetti. Artık hiçbir şey eski...
gördüğüm kabus ile yataktan sıçrayarak uyandım. yanımda ki ışığı açtım ve nefesimi düzenlemeye çalıştım. sakin olmalıydım. evimdeydim o depoda değildim. kızım güvendeydi. oğlum beni kurtarmıştı
yavaşça yataktan kalkıp odamda ki banyoya gittim. yüzüme buz gibi su çarptım kafamı kaldırıp aynada kendime baktığımda yüzümde ki morlukların çoğu geçmişti. yaralar kapanmaya başlamıştı
ama içimde oluşan zihnimde oluşan yaralar kapanmamıştı
yine o depodaydım
yine o adamlar bana işkence ediyordu
karnıma o bıçağı sapladıkları gün 'çok yakında bunun gibi bir bıçak kızının karnına saplanacak ve onu kurtaramayacaksın' demişti. o gün o kadar çok korkmuştum ki sürekli dua etmiştim. kızıma bir şey olmaması için
elim istemsizce tişörtüme gitti hafif kaldırıp yaraya baktım.
üstündeki bandajı açtım yara yavaş yavaş kapanıyordu.
yaraya dokunduğumda gözümün önüne o anlar geliyordu
iyi değildim. hemde hiç iyi değildim... sanırım benim psikolojik yardım almam gerekiyordu
tişörtü düzeltip odama girdim. üzerimi değiştirip odadan çıktım. önce ares'in odasına girdim. yorganı ve yastığını yere atmış uyuyordu
gülümseyip yanına gittim. yorganı yerden alıp üzerine örttüm. saçlarına dokundum
çok yumuşaktı...
uyanmaması için odasından çıkıp asel'in odasına gittim
oda tüm perdeler çekildiği için kapkaranlıktı
yorganı ayaklarının ucuna itmiş bir yastığını bacaklarının arasına almış diğerine de sıkıca sarılmış uyuyordu
benim çocuklarım neden yorgan sevmiyor acaba
gerçi bende sevmem galiba bana benzemişler
onunda üzerine yorganı çektim. saçlarına bir öpücük bırakıp odasından çıktım. saat daha çok erkendi. hava bile aydınlanmamıştı dışarıda kar yağıyordu anlaşılan dünden beri yağıyor çünkü yerler kar olmuştu
asel çok sevinecekti. küçüklüğünden beri karla oynamayı çok seviyordu
acaba ares'de seviyor mu? komik değil mi kendi oğlum hakkında hiçbir şey bilmemem
kafamı iki yana salladım inkar eder gibi mutfağa gidip kendime sert bir kahve yaptım ve çalışma odasına çıktım. yokluğumda işlerin ne durumda olduğunu öğrenmem lazımdı tabi bir de organizasyon hazırlamam basın toplantısı yapmam gerekiyordu
kimse yaşadığımı bilmiyordu
bakalım ben yokken şirkette neler olmuş...
ARES'TEN
uykum bittiğinde biraz daha devam ettirmeye çalıştım ama olmadı anlaşılan bu kadarmış. gözlerimi açıp hafif aydınlık odama baktım. sonra üzerimde ki yorgana
uzun zaman sonra ilk defa yerde değildi
biri gelip üzerimi örtmüş olmalıydı. bu düşünce yüzümde istemsiz bir gülümseme olmasına neden oldu
kolumdaki saate baktığımda sabah 7 olmuştu. çok erkendi ama uykum yoktu oflayarak yataktan çıkıp odamda ki banyoya girdim
işlerimi halledip üzerimi değiştirdikten sonra odadan çıktım. mutfağa gitmek için merdivenlere yöneldiğimde bir ses duydum. ağlama sesi. asel'in odasında geliyordu
önce kapıyı tıklattım daha sonra kapıyı hızla açıp içeriye girdim.
asel yastığına sıkıca sarılmış ağlıyordu sanırım kabus görüyordu hızla yanına gidip yatağın kenarına oturdum.
"baba gitme"
sayıklıyordu. saçlarını okşayarak onu uyandırmaya çalışıyordum
hızlı nefesler alarak doğruldu. kolundan tuttum
bana baktı. gözleri dolu doluydu
"a-ares"
"şşşt buradayım bak evdesin yanındayım babamda yanımızda"
hızla bana sarıldı onu göğsüme çekip saçlarını okşayıp onu sakinleştirmeye çalıştım
biraz sonra sakinleşmişti
"asel'im psikoloğa gitmek ister misin?"
başını hayır der gibi salladı
"ama güzelim bak senin için iyi olabilir en azından bir dene"
"t-tamam a-ama yanımda olacaksın"
"olacağım tabi bundan sonra hep yanında olacağım... hadi biraz daha uyuyalım saat daha çok erken"
başını sallayıp bana daha çok sarıldı bende ona sarıldım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
vanilya kokusunu içime çektim.
bu koku dünyanın en güzel kokusuydu
biraz sonra asel'in nefes alışverişleri normale döndü
asel'in de babamında iyi olmadığını biliyordum. yardım almalarının gerektiğini biliyordum...
