BU BÖLÜMÜ fkdkndndn lintaim NurYldrm217 DalgaAlptekin ruggarolfan36 ece_ozenc azra_krblt EmineUsakli Nerimanalaca İTHAF EDİYORUM
İYİ OKUMALAR
BARTU'DAN
ares ile ne kadar öyle kaldık bilmiyorum.
ama onu sonsuza kadar içimde tutmak istiyordum. kimse ona zarar veremesin istiyordum. daha fazla canı yanmasın daha fazla kendini yalnız hissetmesin istiyordum
başını kaldırıp bana baktı onu ilk gördüğümde ki gibi gözleri dolu doluydu
"sana baba desem bana kızar mısın?"
bu dediği kalbime bir bıçak saplanmış gibi hissetirmişti
kendi öz oğlum bana bu soruyu soruyordu
onu rahatlatmak için gülümseyerek baktım
"kızmam asla kızmam sen benim oğlumsun nasıl kızarım"
gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı
"yıllarca bu anın hayalini kurmuştum"
"özür dilerim oğlum yanında olamadığım için"
bana daha sıkı sarıldı.
" özür dileme sadece bundan sonra yanımda ol lütfen baba"
" yanında olacağım sen ben ve kız kardeşin hep birlikte olacağız"
aklım kızımdaydı. nasıl olduğunu deli gibi merak ediyordum. yanında olmayı çok istiyordum
"asel bu akşam ödül alacakmış eğer istersen gidebiliriz uzaktanda olsa onu izleriz"
"uzaktan"
Dedim kendi kendime. Kızımın başarısını uzaktan izlemek istemiyordum yanında olmak elini tutmak istiyordum. ödül alırken yanında olmak istiyordum. bu gece giyeceği kıyafete karışmak istiyordum
Ares düşüncelerimi anlamış olacak ki konuşmaya başladı
"baba yapma eğer vaktimiz olsaydı ona anlatırdım ama ödül geçesinden önce anlatmak doğru olmaz"
" sen öyle diyorsan öyle olsun yakışıklım"
bu sözüme gülümsemişti
"birazdan doktor gelecek yaralarına bakacak sonra da yemek yer çıkarız"
"doktora gerek yok ben iyiyim"
"baba asel'in karşısına böyle çıkamazsın tamamen sağlıklı olduğuna emin olmam gerekiyor"
kahkaha attığımda bana baktı
"başımda bir tane inatçı keçim vardı şimdi iki oldu allah sonumu hayır etsin"
o da bu söylediğime gülmüştü.
gülünce asel'e daha çok benziyordu
ASEL'DEN
kendimi hastaneden dışarı atmıştım. hastaneleri sevmiyordum. bu soğuk duvarlar benden babamı almıştı.
bana o günden başka bir şeyi hatırlatmıyordu
hastanenin bahçesinde ki banklardan birine oturdum. ceketin cebinden sigara paketini çıkarıp bir dal sigara yaktım
eskiden kokusundan bile nefret ederken şuan her gün bir paket içiyordum
babamdan sonra bir şeyle oyalanmam gerekmişti. Doruk ve çağlar ne kadar kızsa da uzak duramıyordum.
sigaramın yarısındayken elimden çekildi bakışlarımı kaldırım taşlarından kaldırdığımda çağlar'ın karşımda bana çatık kaşlar ile baktığını gördüm
"asel ben sana kaç kere dedim içme şu zıkkımı diye"
"çağlar karışma"
"karışırım kendini zehirliyorsan karışırım"
sigarayı söndürüp çöpe attığında ona kızgın bakışlar attım. o ise bunu görmezden gelerek bana sarıldı ve saçlarıma bir buse kondurdu
" senin için diyorum ben güzelim kızma bana"
nasıl kızardım ki ben ona
" doktor ne dedi"
"bir şeyin yokmuş baş ağrılarının nedeni stres olabilirmiş bu yüzden ağrı kesici yazdı. bu arada asistanın aradı bu akşam ödül töreni varmış"
"kimin"
Dediğimde tuhaf tuhaf bana baktı
"kimin olacak senin hadi bir an önce eve gidelimde hazırlanalım"
ayağa kalktığında elinden tuttum. gitmek istemiyordum o kalabalığa girmek istemiyordum
"çağlar gitmek istemiyorum, o kalabalığa girmek istemiyorum"
"güzelim sadece ödül alıp geleceğiz söz kalmayacağız hem seninde havan değişir lütfen"
"çağlar iste-"
daha sözümü bitirmeme izin vermeden beni omzuna attı.
yine mi ya
direnemeyeceğimi bildiğim için hiç zorluk çıkarmadım. beni arabaya bindirdi ve eve götürdü.
doruk bizi kapının önünde bekliyordu
" neredesiniz siz ya"
"hastanedeydik kuzen geldik işte"
"lan ne oldu niye hastanedeydiniz güzelim bir şey mi oldu iyi misin?"
yanıma gelip ellerini yanaklarıma koydu
"doruk kızı rahat bırak bir şeyi yok"
"sana mı sordum ben sus yosun gözlüm iyi misin?"
"iyiyim"
bana sıkıca sarıldığında bende ona sarıldım. doruk'un yeri bende hep ayrıydı. o benim hiç olmayan abimdi.
ne kadar şakacı vurdum duymaz olsa da sevdiklerine zarar gelmesinden çok korkardı
"ödül töreninden haberiniz var demi?"
ikimizde başımızı salladık doruk kaşlarını çatarak bana baktı
" hadi o zaman niye duruyorsunuz yürüyün hazırlanın"
ikimizi de arkamızdan iterek yukarı çıkardı.
SONNN
NASILDI?
EN SEVDİĞİNİZ SAHNE?
ARES'İ SEVDİNİZ Mİ?
SİZCE BUNDAN SONRA NE OLACAK?
GÖRMEK İSTEDİĞİNİZ SAHNELER?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Prens Ve Prenses
Genç Kız EdebiyatıBen babamın kızıyım hikayesi devam ediyor... Babasının ölümünden sonra kendini toparlayamayan bir genç kız. Hayatın acı gerçekleri ile çok genç yaşında tanışmak zorunda kaldı. En sevdiğini kaybetti hayatta ki neşesini kaybetti. Artık hiçbir şey eski...
