Prens Ve Prenses

-Özel Bölüm 2-

İYİ OKUMALAR

babamla bir süre birlikte yattıktan sonra ares'te yanımıza gelmişti. beni ve babamı zorla kaldırıp hazırlatmaya devam etmişti. akşam olduğunda dorukla ares'in benden gizli aldığı elbiseyi giydim. ne kadar bana göstermeselerde elbise gerçekten çok güzeldi. aldıkları takılarla da çok güzel olmuştu. gülümseyerek etrafımda döndüğümde kapı açıldı

babam üzerinde ona çok yakışan takım elbisesi ile geldi. öyle yakışıklı olmuştu ki, kaç yaşında olursa olsun hep çok yakışıklıydı. bana hayran hayran bakıyordu. "çok güzel olmuşsun bebeğim" gülümseyerek reverans yaptım. güldü, yine de gözleri dolmuştu. yanına gidip sıkıca sarıldım. kollarımı bana doladığında gözünden yaşlar aktı

"ben bebeğimi başkasına vermek istemiyorum" çocuk masumluğu ile konuşuyordu. "ama babacım hemen gitmiyorum ki, daha düğüne çok var" omuz silkti beni kendine hapsetmek ister gibi sıkıca sarıldı. "sen benim bebeğimsi, minik kızımsın" yanağından öptüm. "babam seni terk etmeyeceğim ki" çocuk gibi omuz silkti, kapı açıldı. içeri ares girdi. "babacım ama olmuyor böyle, eteği kırışacak" babam benden yavaşça ayrılıp kaşları çatık bir şekilde ares'e baktı.

"bana bak ortanca sıpa atarım seni camdan" ares gülerek babamın yanağını sıktı. "kızma babacım kızma" babam ares'in ellerini itti, saçlarını karıştırdı. "ama cidden aşağı inmemiz lazım, misafirler gelmek üzere" babam ofladı, "vermeyeceğim seni" diyip sinirle odadan çıktı. Ares'le ikimiz şaşkınca arkasından baktık. "verir demi?" ikimizde hala kapıya bakıyorduk. "verir ya, kıyamaz sana"

bana dönüp saçlarımı düzeltti. "aşağı küçük hanım" başımı salladım aşağı indiğimde ev inanılmaz güzel olmuştu. İleride fotoğraf için harika bir yer vardı çiçekler balonlar her yeri süslemislerdi

Hizmetli kadınlar etrafta dönüyordu. Ares ve babam mayfa gibi oturuyorlardi. Bu halleri bir yandan guldurse de bir yandan da korkuttu

...

mutfakta ben doruk ve ares kahve yapıyorduk. daha doğrusu o ikisi başımda yok kahveye deterjan koyalım yok sirke koyalım diyerek başımın etini yiyrlardı. bende kesin kararlılar çağlarımı öldürecekler

sonunda kahveleri bol köpüklü bir şekilde fincanlara paylaştırdığımda ikisi kahvelerden birini alıp en süslü tepsiye koydu, neymiş bunu damat bey içecekmiş

ellerine bir sürü şey aldıklarında çevik bir hareketle kahveyi ellerinden aldım. "saçmalamayın"

kahvelerin yanlarına lokum koyduktan sonra içeri gittim. doruk annesinin yanına oturup sanki çağlar'la kuzen değillermiş gibi ona kötü kötü bakmaya başladı.

herkeske kahvesini verdikten sonra ares suları dağıttı ama o bitirim ikilinin bakışlarında ki şeytanlık beni korkutmuştu

herkes kahvesinden bir yudum aldıktan sonra meraklı gözlerle çağlara baktı.

çağlar ise herkesten gergin görünüyordu elleri stresten terlemiş olacak ki kumaş pantolonuna sürüp kahvesini aldı

elleri mi titriyor onun

derin bir nefes alıp kahvesinden içtiğinde gülümsedi. babam sinirle doruk ve ares'e baktı. ve babamdan beklenmeyecek bir şekilde fısıldadı

"ulan hani tükürecekti içemeyecekti" babamın çok yakınında olduğum için onları duymuştum ve duyduklarım ile gözlerim kocaman açıldı.

çağlar tüm kahveyi bitirdi ardından gayet rahat bir tavırla suyunu içti. babası tam lafa girecekti ki çağların yüzü dondu

koşarak banyoya gittiğinde hepimiz şaşkınca arkasından baktık

...

"görüşürüz, kısmet değilmiş" babamın inanılmaz keyifli sesinin ardından kapıyı kapattı  ve aresle gülmeye başladılar

evet isteme olmamıştı, çünkü benim zeka küpü kardeşim çağların kahvesine ve suyuna bol miktarda müshil ilacı katmışlardı

hal böyle olunca isteme işi de ertelenmişti

kaşlarım çatık ikisine baktığımda ikisinin de yüzünde zafer kazanmış bir ifade vardı. ares yanıma gelip yanaklarımı sıktığında ellerini ittim.

"üzülme bebeğim, kısmet değilmiş. aaa bak saate çok geç olmuş hadi gelin bu gece birlikte yatalım" babam ikimizi de kendine çekip pdasına yürüttüğünde ofladım

sanırım uzun bir süre daha evlenemeyecektik

SON

nasıldı?

en sevdiğiniz sahne?

düğünde neler olsun istersiniz?