I Love You To The Moon And Back (ft. B-Brave)

6

{Dioni}
Thomas draait zijn laptop naar ons toe. Oxford Street, nummer 352. Ik trek mijn schoenen en jas aan en loop weer naar de anderen. 'Ik weet niet hoor, maar gaan we nou gewoon zitten wachten tot die Sean Roos naar ons toe brengt? Dat gaat nooit gebeuren'

Anouk staat op. 'Dioni heeft gelijk. We kunnen niet gaan zitten wachten, als we weten waar het is kunnen we toch gaan kijken? Misschien zien we Roos wel ofzo'

Ik knik instemmend. 'En als jullie niet meegaan ga ik wel alleen'

Kaj staat ook op en trekt zijn jas aan. 'Ik laat je niet alleen in Londen. Je hebt gelijk, als we hier gaan zitten wachten als mietjes gebeurt er ook niks.'

Nu pakt iedereen zijn jas. Danielle en Jennifer blijven thuis. Jennifer om op het huis te passen en Danielle omdat ze door haar enkel is gegaan en bijna niet meer kan lopen.

We lopen weg en stappen in een taxi. '352, Oxford Street' zegt Kaj. De chauffeur rijdt weg en tien minuten later staan we er. Ik wil naar binnen lopen, maar Jai houdt me tegen. 'Doe nou niet'

Het is een oud pand, en niet echt bewoond. Zo lijkt het in elk geval niet. We kijken er zwijgend naar. 'En nu?' vraag ik maar.

'Geen idee' zucht Samuel. 'Misschien moeten we eens aanbellen?' vraagt Anouk. 'Dat zou niet slim zijn, dan weet die Sean meteen dat we Roos komen halen' zegt Kaj.

Ik knik. 'Verdomme'

Iedereen kijkt me aan. 'Zijn we er eindelijk, zitten we alleen maar naar dat kut huis te staren, waar die gek Roos gevangen houdt' zeg ik maar.

Er rolt een traan over mijn wang. Ik weet niet hoe het komt, maar ik hou zielsveel van haar. En nu is ze weg. Misschien wel voor altijd..

Kaj komt naast me staan. 'He bro, niet opgeven nou. Jij was toch degene die nooit opgaf? Kom op, hier heeft Roos toch ook niks aan?'

'Vertel me dan waar ze wel wat aan heeft, want wat jullie doen heeft anders ook niet veel zin' snauw ik. Anouk loopt naar Kaj toe. 'Hij heeft nog niet gehuild ofzo, dit is goed. Hij moet zijn verdriet kwijt, hij verstopt het helemaal'

'Wel ja, praat maar over me alsof ik er niet bij ben' snauw ik. Anouk zucht. 'Sorry Dion'

'Waarvoor sorry? Dat je halsoverkop weg bent gegaan uit dat café zonder Roos? Daar ben je nu wel een beetje laat mee' sis ik. Anouk kijkt Samuel boos aan. 'Ik was dronken, wist ik dat'

'Dus. Sam was bij je' sis ik weer. 'Ik weet niet wat jullie doen maar ik ga aanbellen'

Met grote stappen loop ik naar de deur en bel ik aan. De deur gaat open en er staat een jongen van mijn leeftijd. 'Wat moet je'

'Ben jij Sean?' vraag ik. Hij knikt. 'Ja. Wat moet je van me? Snel, want ik ben bezig'

'Een vriendin van me is zoek, en ze is in deze buurt voor het laatst gezien. Ze heet Roos, heeft lang bruin haar en is niet zo groot. Heb je haar gezien?'

'Nee, er lopen hier zo veel meisjes met bruin haar rond. En nu wegwezen.' Hij doet snel de deur dicht en ik stap achteruit.

Als ik me omdraai staan de anderen er niet meer. 'Lekkere vrienden zijn dat zeg' mompel ik. Ik stuur Kaj snel een appje.

Dioni: Waar de fuck zijn jullie
Kaj: ergens verscholen in een bosje, vlak bij je.
Dioni: Hoezo
Kaj: Zou Sean niet wat argwaan krijgen als hij de hele groep zag?
Dioni: Ja das waar
Kaj: ja

Ik kijk in het dichtstbijzijnde bosje en zie iedereen zitten. 'Fuck' zucht ik. Anouk glimlacht. 'Je hebt het geprobeerd'

'Het was niet genoeg'