"မလုပ်ပါနဲ့တော့ တောင်းပန်ပါတယ်"
"မင်းအပြစ်ကို မင်းမသိဘူးလား!"
ဝတ်ရုံအနက်အရှည်ဝတ်ထားတဲ့ လူကြီးဟာ
ခါးပတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ငယ်လေးကို အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်ထားပီးတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်ငယ်လေးဟာ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံလျက်သားလေးပင်ငိုယိုပီး တောင်းပန်နေရှာသည်။
"ရှေ့ခိုးဆိုရှေ့ခိုးပါမယ် ...အဟင့်.... ကျနော်..ကျနော်...တောင်းပန်ပါတယ်"
"ချွမ်း! ချွမ်း!"
ကျောပေါ်ထပ်မံကျရောက်လာပြန်တဲ့ ခါးပတ်ရာများ။နောက်ထပ် ရိုက်ရန်လက်ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် အခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူလူတစ်ယောက် ဝင်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဘယ်သူများလဲငါ့ကိုလာကယ်တာဖြစ်ပါစေ။
အချက်ပေါင်းမြောက်မြားစွာရိုက်ခံထားရ၍နောက်ကျောတစ်ခုလုံး အထိမခံနိုင်လောက်အောင်နာကျင်လှပီ။ခုချိန်မှာ လူတစ်ယောက်ဝင်လာတာမြင်လိုက်ရတာမို့ မျော်လင့်ချက်လေးထားမိပြန်သည်။လူတစ်ယောက်ဝင်လာတာတွေ့ပေမယ့် မျက်နှာကိုသေချာမမြင်ရ။
မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲအရိုက်ခံထားရပီးငိုထားတာတွေကြောင့်အရှေ့ကလူကို ဝိုးတိုးဝါးတားလေးသာမြင်ရသည်။သူများလား သူငါ့ကိုလာကယ်တာလား မျက်လုံးကိုသေချာဖွင့်ကာအားယူပီးကြည့်လိုက်တော့......
ဖျတ်ခနဲမျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်းမြင်လိုက်ရတာက မျက်နှာကျက်အဝါရောင်တစ်ခု။ဘေးပတ်ပတ်လည်ကြည့်လိုက်မိတော့ အခန်းပတ်ပတ်လည်အဝါရောင်ဆေးခြယ်ထားတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခန်း။
"ငါအိမ်မက်ဆိုးတွေပြန်မက်နေတာပဲ"
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးလဲ ချွေးတွေတစ်ကိုယ်လုံးရွှဲနစ်လို့။နဖူးပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေပတ်ဝတ်လေးကို စမ်းမိတော့
ငါမနေ့က ဟိုအခန်းထဲမှာမလား။အဲ့ကနေဒီကိုဘယ်လိုလုပ်ပြန်ရောက်လာတာလဲ။ kookများ ငါ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာလား။
အတွေးလေးနဲ့အတူမျက်နှာလေးပေါ်မှာ အပြုံးလေးတစ်ပွင့် ကျရောက်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
မောင့်ရဲ့စေလိုရာ❣️💔
Romanceကိုယ့်ကိုမချစ်တဲ့လူနားမှာနေလဲအပိုပါပဲ သူက ကိုယ့်ကိုမှပြန်မချစ်နိုင်တာ ပြန်ချစ်မှာပါလေဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ အားတင်းထားပေမဲ့လဲ ပြိုလဲရတာကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပါပဲ လွှတ်ချသင့်တာလွှတ်ချလိုက်ရင်တော့ အဆင်ပြေသွားမယ်ထင်တာပဲ မုန်းတယ်လို့ထင်ခဲ့ ပေမယ့် မမုန်းရက်ပြန်ဘူး ချစ...
