We Were Children ☾ Wolfstar

5

^Siriuscuğumun ağzından dewamke

Bir buçuk haftanın sonunda ben başarıyla animagus olabiliyordum. James forma bürünmekte zorluk çekmiyordu fakat uzun süre aynı formda kalamıyordu. Peter'ın ise biraz daha çalışması gerekiyordu. Şimdi sıra Remus'a yardım edebilmek için Remus'u ikna etmeye gelmişti. Diğerleri yardım edemezdi belki ama ben Remus'tan sadece usulen izin alacaktım. İzin vermese bile onu yalnız bırakmaya niyetim yoktu.
Ortak salonda bizden başka kimse yoktu. Ben Remus'un yanında oturup kara kara düşünürken James konuya girmem için tekli koltuktan boğazını temizler gibi yapıp beni uyardı. Yerde oturup koltuğa sırtını vermiş olan Peter da bize döndü. Bir bacağımı altıma alıp Remus'a döndüm.

S: Bugün nasıl hissediyorsun Rem?
R: Ne istiyorsun Sirius?
S: Bu biraz kabaydı. Sana bir müjdemiz var, artık animagusuz! Yani James kısmen, Peter kısmene yakın bense hazır ve nazırım!
R: Tebrikler, artık fiziksel olarak da hayvansınız. Dur tahmin edeyim... köpek mi?
S: Tam isabet! Bekle nerden biliyorsun ve niye şaşırmadın?
R: Sürekli bir malzeme arayışındasınız ve aradığınız malzemelerin ortak noktası animagus olmak. Ayrıca gece uyandığımda seni yanımda bulamıyor- yani yatağında olmuyorsun.
J: HAHA BİLİYORDUM! SİRİUS'UN REVİRDEKİ HÂLİNDEN SONRA SEVGİLİ OLDUĞUNUZDAN EMİN OLMUŞTUM.
R: Sirius'un revirdeki hâlinde ne vardı ki?
S: Öhöm! Konumuzdan sapmayalım. Ben diyorum ki Remus-balım, bence dönüşümlerindeki acıyı 25 galleon farkla azaltabiliriz!
R: Hayır, Sirius-balım, kendinizi tehlikeye atmanıza izin vermeyeceğim.
J: "balım" mı? Resmen flörtleşiyorlar!
S: Sussana James! Yumuşatmaya çalışıyorum! Remus, sen ne yaparsan yap seni yalnız bırakmayacağız. Kalbimin bir odasını işgal eden kiracımı korumak için kimseden izin almayacağım.

Son söylediğimle beraber son derece ciddiyetle yatakhaneye çıktım.

~2 hafta sonra~

Remus'un dönüşümüne iki gün vardı. Ani çıkışımdan sonra Remus beni engellemeye çalışmadı. James ve Peter'ı engelleyecek oldu fakat onlar da Remus'un karşısında başarıyla animagus formlarına girince ses çıkaramadı.  Remus'un halsizliği şimdiden baş göstermişti. Madam Pomfrey ve ilaçları olmasa ayakta duramazdı.
Gel zaman git zaman iki günü tamamladık. James'in görünmezlik pelerinin altında Madam Pomfrey ve Remus'u Şamarcı Söğüt'e gitmek üzere takip ediyorduk. Madam Pomfrey büyüsünü yaptıktan sonra Remus'un ardından biz de ağacın içine girdik. Neler olacağını heyecanla bekliyorduk. Remus bir anda durgunlaştı. Göz bebekleri büyümüş, kulakları ve dişleri sivrileşmiş, elleri pençe hâline gelmişti. Zamanının geldiğini anlayıp üçümüz de aynı anda animagus formumuza girdik. Remus, bize zarar vermeye çalışmaktan çok dışarı çıkmak istiyor gibiydi. Onu engellemek için önüne atladım. Bana beni tanıyormuş gibi bakmıştı ama onun şu an bilinçsiz olduğunu ve insan hâlinde ne kadar tehlikesizse şimdi o kadar tehlikeli olduğunu aklımdan çıkarmamalıydım. James, ben ve Peter canla başla mücadele ediyorduk. Bir süre sonra Remus insan formuna döndü. Bu düşündüğümden daha zordu.

—————————
Bok gibi ve bir o kadar da sıkıcı bir bölümdü. Bir sonraki bölümde altıncı sınıf olacaklar.