Druppels van waarde

Hoofdstuk 6

De volgende dag is het zeer druk in de eetzaal.

Elena heeft geen woord gezegd in verband met de gebeurtenissen van gisteren. Ze ontwijkt iedere vraag dat in deze richting gesteld wordt.

Als gevolg hiervan heeft Nova het onderwerp even laten rusten. Ondanks alles, is de sfeer aan de ontbijttafel wel gezellig.

Nova en Elena vinden hun plekje weer naast Alex en Eva. Vanaf nu is dit hun tafel en bovendien is hier volgens Alex het beste uitzicht. Ze zal het dan wel hebben over het zicht op de jongens.

'Deze havermoutpap is zo lekker, echt goud waard!' Alex schrokt nog een hap van haar ,o zo lekkere havermoutpap, naar binnen.

Nova lacht. 'Wat gaan we vandaag eigenlijk doen?'

'Heb je je weekschema nog niet zien hangen aan je deur?' Eva sipt van haar glas ijskoud water, je kan de druppels water letterlijk naar beneden zien vallen aan de buitenkant van het glas.

Elena haalt een wenkbrauw op.'Een weekschema?'

Alex en Eva kijken elkaar aan.

Dan schraapt Alex haar keel. 'We hebben iedere week een strak schema bijvoorbeeld welke sportlessen je hebt, welke onderzoeken, wanneer je vrije tijd hebt,.. Met andere woorden heel je leven is hier in de handen van BOPLUS.'

Eva voegt zich in het gesprek: 'Maar dat hadden jullie waarschijnlijk wel al door.'

Nog voordat er een reactie gegeven kan worden tikt Alex op Eva's arm. 'Daar is hij dan, de meest wondermooie, prachtige, knappe,grote,geweldige,grappigste,..jongen van de hele wereld, Adam.' Alex ogen beginnen te fonkelen.

Waarop ook Eva met haar ogen rolt. Dit gebeurt bijna automatisch, alsof ze dit moment al heel vaak meegemaakt heeft. 'Ja, daar is de meest geweldige creatie van het universum.' Haar toon is sarcastisch. Dat is overduidelijk te merken.

Alex heeft duidelijk enkel nog aandacht voor Adam. Ze is ondertussen opgestaan en staat letterlijk tegen het grote raam geplakt.

Nova bestudeerd de situatie vanaf haar plekje aan de tafel. Ze kan Alex geen ongelijk geven. Met zijn bruine krullende lange haren, perfecte kaaklijn en opvallende grijze ogen is Adam inderdaad een plaatje. Ook zijn lichaam is een mooie combinatie van niet te veel spieren en niet te weinig spieren, juist goed. Nova ziet een conversatie tussen de twee ontstaan, bijna volledig gebaseerd op liplezen. Hier en daar komt er eens een handgebaar aan te pas.

'Ze kunnen liplezen?' Nova blijft gefascineerd kijken.

Ook Eva draait haar gezicht richting Alex en Adam en glimlacht dan 'Ja, ze zijn ongeveer gelijk aangekomen hier, sinds dat moment hebben ze elkaar gewoon gevonden.'

De vrolijke en liefdevolle sfeer tussen Adam en Alex waait al snel over naar de tafel waar Nova, Eva en Elena zitten.

Er wordt op dit moment niet gepraat over BOPLUS en wat er nog komen zal, maar over de leuke dingen. Over dingen waar normale tienermeisjes over horen te spreken. Even, heel even lijken ze allemaal de realiteit te vergeten.

Toch blijft Elena meer op de achtergrond aanwezig. Je kan zien dat ze haar uitermate best doet om te genieten van dit, even zorgeloos gesprek. Maar haar fronsende blik vertelt iets anders. Wat Elena ook meegemaakt heeft, het is nu deel van haar.

Nova wilt haar graag helpen maar daarvoor zal Elena eerst moeten uitleggen wat er met haar gebeurd is. Tot dan kan ze alleen maar afwachten en in de buurt blijven. Ze gaat met mij praten wanneer ze daar zelf klaar voor is. En dan kan ik haar ten volle steunen.

Na het ontbijt wandelt Nova met een groep meisjes naar buiten. De meisjes lijken allemaal rond dezelfde leeftijd te zijn als die van haar.

Ze gaan niet naar de binnenplaats dat Nova al eerder had gezien, ze lopen richting een loopbaan.