Druppels van waarde

Hoofdstuk 10

Voor de allereerste keer ,sinds Nova hier verblijft, staan de ramen wagenwijd open in de eetzaal. Dit verbindt de twee eetzalen met elkaar. Iedereen is al druk aan het praten en op de tafels zie je ook een aantal gezelschapspelletjes liggen. Er zijn wat tv's verplaatst met een playstation richting de eetzaal. Dit betekend dus dat ze enkel hier mogen omgaan met elkaar. Onder geen enkele omstandigheden kan een meisje naar de jongens gangen gaan en omgekeerd ook niet.

Alex vliegt er als een speer vandoor naar ons vaste tafeltje. Daar ziet ze een groepje jongens zitten en natuurlijk staat Adam daarbij.

Nova heeft moeite met haar te focussen. Ze dwaalt achter de rest aan. Deze waas verdwijnt wanneer ze haar oog laat vallen op Casper. Hij heeft een indruk achter gelaten op Nova, eentje die ze niet snel wil vergeten.

Vanaf het moment dat iedereen plaats heeft genomen aan de tafel starten de gesprekken. Adam, Casper en Evert hebben zich bij de meisjes toegevoegd.

Nova heeft Evert nog niet eerder gezien. Ze laat haar ogen langzaam glijden richting hem. Het eerste wat haar opvalt is dat Evert echt groot is. En dan heb ik het over buitengewoon groot - als in - echt groot. Zijn lengte wordt versierd door een bos blonde krullen op zijn hoofd. Ook zijn blauwe ogen vallen Nova meteen op.

Wanneer Evert uitbundig begint te vertellen moet nova moet - net zoals de rest - luidop lachen. Hij heeft gevoel voor humor, dat kan ik op dit moment wel gebruiken.

De jongens leren Nova, Elena en Melanie beter kennen. Ook tussen hen klikt het. Nova kan zelfs een soort van opluchting zien verschijnen bij Eva en Alex. Het blijft toch spannend, nieuwe mensen leren kennen.

De avond vordert en Nova haar gedachten zijn nog maar enkele keren afgedwaalt richting het verraad van haar ouders.

'Wanneer ga je nu eindelijk eens een praatje maken met hem?' Alex geeft een korte knik richting Casper.

'Ik wist niet dat ik verplicht was om te gaan praten met hem?' Nova haar ondertoon is ironisch.

Alex geeft Nova een tik tegen haar schouder:' Doe nu maar, je gaat er geen spijt van krijgen.'

Nova rolt met haar ogen: 'Ja... misschien ga ik straks wel eens praten. ik ga nu even naar de wc!' Ze springt op en kan niet snel genoeg richting de deur wandelen.

Dan voelt ze opeens een hand op haar schouder: 'Hey!'

' Alex, ik ga straks wel...' Nova spert haar ogen wijd open: 'Casper.'

Hij lacht :'Ik dacht... ik kom eventjes iets zeggen. We hebben...nog niet echt... gepraat.' Hij maakt ondertussen wat ongemakkelijke handgebaren. Stiekem doet dit Nova wil lachen.

'Ja...sorry. Alex probeerde me te pushen om met je te praten en ja... dat werkt omgekeerd bij mij. Sorry... nog eens.'

Een grote zucht vult Casper's lichaam: 'Ja, dat is typisch Alex.'

'Het maakt niet uit.' Nova lacht.

'Moest je niet naar de wc?' Casper wijst richting de deur.

'Euhm... eigenlijk niet. Ik wou gewoon even ontsnappen aan Alex.'

'Of aan mij?' Casper's blik wordt iets speelser.

'Dat misschien ook!'

Ze moeten allebei hardop lachen.

De avond gaat rustig verder. Nova en Casper hebben besloten om zich op de grond neer te zetten en verder te praten, weg van de groep. Het gesprek loopt vlot. Ze praten over vanalles en Nova kan zelf haar frustraties tegenover BOPLUS kwijt bij Casper. Alleen jammer dat hij zichzelf heeft overgegeven aan zijn nieuwe leven hierbinnen. Iets wat Nova nooit gaat kunnen.