Secret Number l.s

Bölüm.11

Hellooooooo

Salı günü okul çıkışı

Louis son ders zili çaldığında dolabına gidip kitaplarını bıraktı ve Harry ile buluşmak için okulun çıkış kapısına çıktı. Harry daha görünürlerde yoktu. Yaklaşık 15 dakika bekledi.Ekildiğini düşünmeye başlamıştı ki ona doğru koşan Harry'i gördü. Harry Louis'in yanına gelip nefes nefese konuşmaya başladı.

- çok özür dilerim gerçekten. Son ders bedendi ve üstümü değiştirmem gerekiyordu.

Derin bir nefes aldı.

- ah sorun değil. Koşmana gerek yoktu.

- hayır hayır seni bekletmemeliydim.

Harry nefesini sonunda düzenleyebilmişti.  Ve tekrar konuştu.

- hadi gidelim.

Louis kaldırıma çıkıp yürüyeceği sırada Harry onu kolundan tuttu.

- yürüyerek gitmiycez. Bugün motorla geldim.

- ah pekala.

Harry'nin yanında okulun otoparkına girdi.

Chopper tipi siyah bir motor ve kol kısmında asılı bir kask vardı. Motorun yanına geldiklerinde Harry motorun koltuğunu kaldırıp içinden yarım kask çıkardı. Louis'e uzattı.

- tak bakalım

Louis kafasına geçirip kilidi takmaya çalıştı. ( çok klasik bir sahne)

- dur ben yaparım.

Dedi Harry. Kilidi takıp kayışı biraz sıktı.

- daha önce motora bindin mi?

- evet ben küçükken babam severdi motora binmeyi ama binmeyeli yıllar oldu

- ah artık binmiyor mu?

- hayır yani... o öldü.

Harry bir süre Louis'in yüzüne baktı. Daha sonra konuştu.

- ben özür dilerim yani keşke aklına getirmeseydim

- sorun değil gerçekten.

- peki şey neden öldü?

- trafik kazası... tır çarpmıştı... ilkokula -yutkundu- gidiyordum.

Louis gözleri dolmaya başlamıştı. Kafasını aşağı eyip yere bakmaya başladı.Zaten duygusal biriydi.

- ah ben keşke sormasaydım. Ama onun için üzüldüm.

Louis'in gözünden bir kaç damla yaş aktı. Harry yaşları görünce dayanamadı ve kollarını Louis'e sardı. Louis de bir kaç saniyelik şokun ardından o da kollarını Harry'e sardı. Kendini hiç olmadığı kadar güvende ve huzurlu hissediyordu. Boyundan dolayı Kafası Harry'nin tam göğüsüne geliyordu. Harry'nin hızlı kalp atışlarını duyabiliyordu... en az kendinin ki kadar hızlıydı.

Bir süre o şekilde durdular. Louis artık ağlamıyordu. Hiç istemese de yavaşça kollarını çözdü. O kollarını çözünce Harry'de istemeyerek kollarını çözdü.

- şey ben özür dilerim genelde insanların önünde ağlamam ama-

- niye özür diliyorsun asıl benim özür dilemem gerek soru sorarak ben seni ağlattım. Ama şimdi gitmemiz gerek hadi.

Harry motora binip , motorun ayağını kaldırıp dikleştirdi. Louis'e döndü.

- hadi atla bakalım