It was 19th of November when Ezra Brylle Belo, one of the brightest actors of his generation, mysteriously went missing. No one knows about his whereabouts. He became a case of nothing but a puzzling disappearance. But little did anyone know, the so...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
×××
AND just like that, kaming dalawa na lang ni Liwanag ang natira dito. I am only blinking while she is glaring at me for some unknown reasons.
"What?" I continued blinking at her.
"What-What-in mo mukha mo! Kasalanan mo talaga 'to, eh!" She yelled while messing her hair. "So, paano 'to ngayon? Mukhang kailangan ko nang mag-ready na masunog sa Kasanaan!"
"Kasanaan?"
"Oo, sa impyerno!"
I winced. "Pero teka nga, paanong naging kasalanan ko 'to? Sino ba 'tong bobong rabbit na nagdala sa akin dito—"
"Sino muna 'tong tangang basta-basta na lang tumalon sa ilog para lang sa isang rabbit? Sige nga!"
I blinked more and pointed at myself. "A . . . Ako."
"Oh, see?! Edi ikaw nga ang may kasalanan sa lahat ng ito! Ikaw lang ang dapat sisihin kapag nasunog ako sa impyerno habang buhay!" I really can't believe that she is crying right now like a baby. "Grabe ka! Grabe ka na talaga! May konsensya ka pa ba?!"
You know what I hate about girls the most? It's their magical prowess to turn the tables around in a way that it will benefit them the most.
Hindi ko alam pero sigurado akong siya ang may kasalanan kung bakit ako nandito ngayon sa mundo ng mga gunggong na hindi ko malamang nilalang. Pero bakit gan'on? Kahit na sigurado ako doon ay na-convince niya pa rin ako na kasalanan ko nga kung bakit ako napadpad dito.
Shuta talaga.
Buti na lang maganda ka, ehe.
"Sorry na . . ." Ang pag-ngiwi ko. Taena, bakit kasi ang rupok ko. "Sorry kung ganito lang ako. Sorry kung ang tanga-tanga ko. Sorry dahil napaiyak kita. Ang gago ko talaga, 'no? Minsan nga naiiisip ko na sana, 'di na lang ako nabuhay. Sana, pinahid na lang ako sa pader—"
"Ano ka, kulangot?!" Ang malakas na tanong niya habang tuloy-tuloy ang pagbuhos ng kanyang mga luha.
Tamo 'to. Ako na nga 'tong nagbababa ng pride, siya pa 'tong galit na galit. Kapag talaga ako nanggigil, pantalon ko talaga ang ibababa ko nang makita niya ang katapat niya. Patuklaw ko talaga siya sa sawa ko, 'wag niya kong hahamunin.
Napakamot na lang ako sa batok sa mga kagaguhang naglalaro sa utak ko. "So, papaano na nga 'to? Ano nang gagawin natin— or should I say, may dapat pa ba tayong gawin? May solusyon pa ba?"
She is now wiping her tears. Her lips are forming a downward curve when she mumbled, "wala akong ibang naiisip na paraan kung hindi ang dumulog kay Panginoong Sidapa, ang Panginoon ng Kamatayan. Siya lang ang alam kong makakapagbukas ng portal para makatawid ka sa kabilang mundo. Siya lang talaga ang susi para hindi ako ma-barbeque sa Kasanaan soon."
I am nodding my head slowly. I actually want to caress her back and hug her pero baka isipin niya, minamanyak ko siya. I want to leave a good first impression with her kahit na minura-mura ko lang siya noong bobong rabbit pa siya.
Ngunit muntik ko na talaga siyang masuntok sa mukha nang bigla, ngumawa siya na para bang batang inagawan ng candy. Hindi ko na alam kung papaano pa siya i-co-comfort. I never met a crybaby girl like her before and more so, mas sanay akong magpaiyak ng babae keysa magpatahan!
"Pero papaano natin 'yon gagawin kung ang suplado ng panginoon na iyon! Never 'yong nakipag-usap sa kahit na sino! Maski nga kapwa panginoon niya ay hindi niya kinakausap, ano pa kaya tayong walang silbi sa mundong ito?!"
Lumunok muna ako ng laway. Nakaka-stress naman, kingina. Bakit ba kasi ito ang plot na naisip ni Author para sa character ko. Pwede namang katulad nung Behind The Spotlight na may ugh-ugh at buntis-buntisan tapos may taguan ng anak tapos may suyuan tapos ayon na, happy ending!
'Di ba pwedeng gan'on na lang?!
"How about . . ." I am really trying hard to find a concrete solution out of nothing. Kahit na alam kong wala nang patutunguhan 'to kung hindi ang pagka-trap ko sa mundong ito, sinubukan ko pa rin. "How about someone who is close to that God? May kakilala ka ba? Like, somehow a person who can be a bridge for that God to listen on what we are about to request?"
That solution came naturally to me. Kasi ganoon ako, eh. Kapag alam kong ekis ako sa babaeng gusto kong pormahan, humahanap ako ng common friends namin tapos doon ako magpapatulong. Well, hindi naman sa pagmamayabang pero ipagyayabang ko na rin, walang babaeng nakakatanggi sa alindog ng isang Ezra Brylle Belo. At kung may reader diyan ng Behind The Spotlight na isasampal sa akin ang pangalan ni Grace Samonte, sasapukin ko.
"Tama!" Ang biglang bulyaw naman ni Liwanag. Ano bang toyo ng isang 'to, bigla na lang sumisigaw?!
Her eyes seems twinkling. Na para ba siyang nakatingin ngayon sa christmas lights. Right now, she looks like she just saw my dick.
"Ang talino mo talaga!" Hinampas niya ako sa braso. Napangiwi ako dahil sa sobrang lakas niyon. "Ang Tatlong Maria! Sila ang magiging daan natin para makausap ang Panginoong Sidapa!"
"Tatlong Maria?"
"Oo! Maharot ang mga diwatang iyon, eh! Sa kaharutan nila, sila lang talaga ang nagagawang pagsalitain ang Panginoon Sidapa!"
That moment, I smiled wide as if I just defeated Albert Einstein on a science project. Nag-smirk pa ako na para bang dati akong inapi na ngayon ay bumabangon para maghiganti.
"Ang talino mo pala, in fairness!" Liwanag yelled again and I was never ready to what she did next.
She fucking hugged me.
And I felt her boobs.
Holy shit, she is not wearing a bra!
Nanlalaki ang mga mata ay talagang halos malunok ko na ang dila ko sa tindi ng ginawa kong paglunok. May naramdaman akong kakaibang init mula sa pribadong parte ng katawan ko. Ramdam kong ngayon, namumula ang mukha ko.
Teka lang!
Time freeze kashe ang sherep— este bitaw! Oo, bitaw!!!
Doon lang ako nakahinga nang maluwag nang bitawan na niya ako. She is smiling wide at me when she gestured her hand as if she is inviting me for a ride.
"Ano, tara na agad! Magpunta na tayo sa mahiwagang lugar ng tatlong Maria—"
"Uhm," I cut her off. "Before that . . ."
She tilted her head and stared at me as if I grew another head. "Ano?"
"Pwede bang . . ." Wala sa sarili ay napatingin ako sa malusog niyang dibdib. Doon ako lalong namula nang makitang may bumabakat doon. "Pwede bang mag-bra ka muna—"
"Manyak!"
Isang sampal ang iginawad niya sa akin. Sa lakas niyon ay halos mahimatay talaga ako! Pakiramdam ko ngayon ay bumakat talaga sa pisngi ko ang buong palad niya at oo, pati na rin ang finger print niya!
