👑BAB 3

2.7K 295 79
                                    

-Andhika Sadewa-
"Jangan lupa namaku." 🌹

"Weyh Ada! Kau gila ke? Nanti mak tok balik, mak tok nampak kau nak buat kerja gila ni, haru kena bebel kang."
Nadia memandang sekeliling.

"Ala kau ni Nad. Gelabah biawak betul la. Biawak pun relaks lagi daripada kau taw." aku mencebik. Baru kaki ingin mengangkang ke atas, tubuh aku ditarik lagi dari belakang.

"Jangan buat kerja gila la. Kau tu perempuan taw tak. Tak sopan la."

"Eh la minah senget, macam la aku tak biasa. Aku pakar la bab panjat memanjat ni."

"Ish kau ni. Nanti jatuh la."

"Kau nak makan ke tak?"

"Dengan membahayakan diri kau sendiri? Baik tak payah. Aku dah pernah hilang kau sekali, takkan aku nak hilang kau lagi, kali ni silap-silap ke alam barzakh terus."

"Hilang?" aku mengangkat kening.

"Aaa...maksud aku, ya la, kau jatuh hari tu, koma 2 minggu. Aku tak hilang kau ke? Kami semua yang sayang kau tak seumpama kehilangan kau ke? Jasad kau ada, tapi roh kau tak terjaga." ujar Nadia kelam-kabut.

"Ala, takpa la, itu benda dah berlalu, biasa la, bukan nak jadi selalu. Insya-Allah, kali ni Allah jaga." aku tersengih.

Nadia menampar dahinya kemudian tangannya turun meraup wajah. Muka berserah dipamerkan. Tanpa membuang masa, aku segera memanjat dahan pokok rambutan yang berada di depan mata. Nasib baik seluar track suit aku ni agak elastik, senang aku nak mengangkang.

Liur ditelan tatkala memandang bertangkai-tangkai buah rambutan yang kemerah-merahan menunggu masa untuk luruh, lamanya tak makan buah ni. Tangan mula menggapai satu demi persatu setiap tangkai di ranting pokok.

Aku membaling ke bawah. Nadia hanya memandang aku dari bawah sambil berkerut-kerut dahinya mempamerkan kerisauan. Aku tersenyum. Sayang juga kau dekat aku ya Nad. Saat aku membaling lagi  tangkai rambutan yang telah direntap, mataku terhenti lama kepada pipi Nadia yang sudah kebasahan di bawah. Dia menunduk saat aku perasan akan air matanya yang mengalir.

"Nad, kau kenapa babe? Alolo, jap aku turun."

"Apa hal la yang kau tiba-tiba cengeng sangat ni babe?" aku memeluk Nadia lalu menarik tubuhnya ke pangkin. Punggung dilabuhkan.

"Kau pehal ni, ha? Tiba-tiba nangis?"

Nadia mengeluh. Wajahnya merenung tanah.

"Aku tak sangka, aku boleh tengok kau panjat pokok lagi, aku boleh tengok kedegilan kau lagi. Perangai tak semengah kau lagi. Sungguh, aku rindu wey dengan semua ni."

"Ha tu la, tadi tak bagi aku panjat lagi. Kalau tak, tak dapat la kau ber'throw' back memori lama macam ni." aku tersenyum bangga. Bahuku ditepuk kuat.

"Adoi! Sakitlah minah!" aku memuncungkan mulut. Bahu yang masih terasa pedih ditampar, digosok laju.

"Banyak la kau punya throw back. Kalau kau tak panjat, aku pun tak terkenang memori tu sampai nangis camni taw." Nadia mencebik.

"Hahha. Dah la, nah makan ni. Ni mesti kempunan rambutan punya pasal sampai asyik jadi hulk je kau ni." Sebiji rambutan di tangan disumbat ke dalam mulut Nadia.

ANDHIKA SADEWA: HIKAYAT CINTA DUA DUNIA 2Where stories live. Discover now