Ang DIARY ni Momo

First Entry: Ang Kataka-takang Pasahero ng BUS

Hey, Have you ever experienced something so unfortunate that you just wanna jump off the cliff?

Well, wala nang mas malala pa sa sitwasyon na ito. Great. Just Great.

I've saved my whole allowance for that camp and mapupunta lang ito sa kapatid ko? No hard feelings to my sister, but it's kinda unfair! Ang mga besties ko'y nandun sa Camp nakikisaya sa mga bago nilang kaibigan. Oh Gosh, I can already picture it out what my bitches besties going to do in that Camp! In a camp fire, merong mga baong kaibigan na nag-stostory telling sa kanila habang nasa ilalalim sila ng mga tala na nasa langit. Urghh.

Tell me, what's more crappier than waking up at 6:30 in the morning and carrying a suitcase, because you're being thrown out by your parents to a town which you haven't heard of? Also add up a long lost Aunt, whom we've never seen for 14 years. Hindi ako makapaniwala na nangyayari na ito.         -____-

Binuhat ko ang aking light green colored suitcase habang palabas ako ng bahay. Nang binuksan ko ang pintuan, agad akong sinalubong ni Mama na may ngiti.

"Momo, magiging maganda din ang summer mo doon sa lugar ng Tita mo. Trust me, okay?" malambing na sinabi ni Mama.

"Yeah, thanks. That's super reassuring, Ma. Hindi ako makapaghintay na makita si Tita. SOBRA. Nanginginig na ang mga binti ko sa excitement." sabi ko na puno ng pagka-uyam.

"Momo!" sabi ni Mama.

"What?"

Nakita kong naiinis na si Mama sa pinapakita kong tantrum sa kanya. Well, I don't blame her. I've been doing this, since the day they've said to me where I was going for summer. She hates it whenever I'm like this. Lahat ng mga salitang lumalabas sa bibig ko ay hindi na seryoso, kundi purong pagka-uyam. I always have that tantrum since I was a kid, whenever I am displeased or dissappointed of something  the SARCASTIC MOMO is on ON-Mode. And hey, don't blame me if I'm like this but I am LIKE THIS.

Napakagat si Mama sa kanyang lower lip at napabuntung-hininga habang binuksan ang pintuan ng front seat sa kotse.

"Just get in the car."

Inilagay ko ang aking malaking suitcase sa front seat at sineatbeltan ko ito. Tapos nang pumasok si Mama nabigla siya nang nakita niyang nasa back seat ako nakaupo.

"Momo, ba't ang suitcase mo ang nandito sa front seat?" inis na tanong niya sa'kin.

"Gusto ng suitcase sa front seat."

"Look Momo, alam kong nagagalit ka kasi pinaghandaan mo nang sobra ang SUMMER CAMP na 'yun. Pero sweetie, kailangan mo din mag-focus sa studies mo. And this is the last straw, we've had enough of this situation. Someday you'll understand how education is important, sweetie." sabi niya.

Hindi ako tumingin sa kanya at nag-cross ako ng aking mga braso at sumagot; "Yeah, whatever. Let's just get on with it."

Narinig kong napabuntung-hininga ulit si Mama at bumulong; "Hayy, nagmana ka talaga sa Tita Melissa mo."

Whatever. Tita Melissa ay yung sinasabi kong Aunt na 14 years na naming hindi nakikita o nabibisita. I was still 2 years old the last time I saw her. Hindi ko na siya masyadong naalala dahil hindi naman kami ganun ka-close. And did I forget to mention na si Tita Melissa ang 'black sheep' ng pamilya? How could she tame me, if she's the one who needs to be tamed? Minsan iniisip ko baka sobrang confident lang talaga si Mama sa kakayahan ng kanyang kapatid.

Sa buong byahe, hindi ako kumikibo at kung nakikipag-usap si Mama sa'kin sinasagot ko lang siya ng mga 'Oo', 'Hindi', 'Siguro' at 'Ewan'. Nawalan kasi ako nang gana na makipag-usap kaya natulog na lang ako.