DENGESİZ GÜÇLER |KANATLAR VE KARARLAR SERİSİ-1|

DENGESİZ GÜÇLER:21.BÖLÜM

Ezekiel'in Ağzından:

Bazen kendine itiraf edemediğin şeyler hayatını bir yok oluş hikayesinden yeniden doğuş evresine geçirebilirdi. Geri dönülemez bir şekilde hayatının gözlerinin önünde evrimleştiğini görmek kişiye acı verirdi. Bu ne kadar iyi yönde bir değişiklik olsa da geçmişte kalbinde hep buruk bir an olarak kalacak hatıraları vardır herkesin. Benim de vardı. Hem de bir çok tane.

Ama şuan dizlerimin dibinde uyuyakalan ve gece karası saçları yastığın her tarafına dağılan bu kızın yaşadıkları düşüncelerimin çok daha ötesinde bir evrimdi. Patricia sandığımızın çok daha ötesinde öncelikle bir Owen kanından geliyordu. Bu bile yeterince sorun yaratabilecekken sahilde gördüğüm kanatlarını düşünmek bile istemiyordum.

Hayatında bildiği her şeyin yalan olması bu kadar mükemmel ve sıra dışı olan bu kadın için haksızlıktı. Acantilado'da gözünden düşen yaşları gördüğümde o gözyaşlarının onu üzen herkesin içine bir cehennem ateşi gibi düşmesini dilemiştim. Çünkü benim içime aynen öyle düşmüşlerdi.

Son iki günde öğrendikleri ve yaşadıkları onun için bir hayli zor olmuş olmalıydı. Bu kadar acıyı hak etmiyordu ve daha 18 yaşında olmasına rağmen olduğu kişi yüzünden bütün evrenin yükünün omuzlarına bineceğinden habersizdi.

Dizlerimin dibinde yavaşça alıp verdiği solukları iliklerime kadar hissederken ellerim yumuşak bir şekilde saçlarında gidip geliyordu ve ben gözlerimi ondan bir saniye bile ayıramıyorum. Sanırım hemen yanı başımda mışıl mışıl uyuyan bu kadına geri dönülemez bir şekilde tutulmuştum.

Tek bakışıyla bana daha önce hissetmediğim şeyler hissettirebilen bu kadın nutkumun tutulmasını sağlıyordu. Daha önce kimseye karşı hissetmediğim bu amansız duygular onun yanındayken bedenimi dört bir yandan kuşatıyordu ve ben ona bir şey olabileceği düşüncesiyle bile delirebilecek noktaya gelebiliyordum. Ne kadar onunla ilk tanıştığımda ölmek istesede bu isteğin her geçen gün azaldığını biliyordum. Bu hayatta yaşamayı hak eden biri varsa onlardan biride oydu.

Kader bizi ince bir iplikle birbirimize bağlamış haldeyken o ip koparsa ikimizinde mahvolacağına adım kadar emindim. Onunla tanıştığımdan beri hayatım son derece büyük bir hızla değişmişti ve bu iyi miydi kötü müydü hiçbir fikrim yoktu. Bildiğim tek şey onsuz bir hayat artık hayat olmaktan çıkardı.

Düşüncelerimde büyük kabullenişler yaşadığım bu gece bana bir zulüm gibi gelirken tek iyi tarafıysa dizlerimin dibinde kıvrılıp uyuyan ve her hareketinde kalbimin hızlanmasını sağlayan bu kadındı. Üstümde kurduğu hakimiyetin ilk farkına vardığımda ona yemek yapmayı öğretiyordum. Daha önce hiç o zamanki kadar net bir şekilde almadığım kokusu başımı döndürürken kararsız bir şekilde elinde tuttuğu bıçağı her hareket ettirdiğinde o darbeler sanki yüreğime gelmişti.

Davet gecesinde yaptığımız dansı hatırlamak bile istemiyordum. Gözleri gözlerime o kadar yakınken, elleri ellerimdeyken ve bedeni kolarımdayken kendimi daha önce hiç o kadar huzurlu hissetmemiştim. Ve ben ilk defa o zaman bir kadını kollarıma alıp saatlerce kokusunu içime çekmek istemiştim.

Zihnim, düşüncelerim ve kalbim onunla dolarken ellerim hâlâ düzenli bir şekilde saçlarını okşuyordu. Bir süre sonra alnında hissettiğim sıcaklık kaşlarımın çatılmasına neden olurken anlamadığım bir şeyler mırıldandığını duydum. Kulağımı dediği şeyleri anlamak için yüzüne yaklaştırırken

"Hayır!" dediğini duydum. Sessiz mırıldanmaları gittikçe artarken

"Yapma!" dedi bu sefer. Gözlerim o güzel yüzüne döndüğünde huzursuz bir şekilde bu sefer adımı mırıldandı.