Έρωτας μετ' εμποδίων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο

Δευτέρα πρωί... Δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Και πιο πολύ δεν θέλω να πάω στο σχολείο και να αρχίσει το δράμα μεταξύ Δημήτρη- Στεφάνου. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να συναντήσω τον Στέφανο χωρίς να με δει ο Δημήτρης και η Ισμήνη. Παίρνω την απόφαση να του στείλω μήνυμα...
Ζ. Στέφανε, θέλω να μιλήσουμε. Είναι σημαντικό. Ποτε μπορούμε;
Δεν αργεί να μου απαντήσει
Σ. Την δεύτερη ώρα έχω κενό. Θέλεις τότε;
Ζ. Δηλαδή να κάνω κοπάνα από το μάθημα μου;
Σ. Αν θέλεις τόσο πολύ να μιλήσουμε και είναι κάτι σημαντικό νομίζω πως αξίζει.
Ποτέ μου δεν έχω κάνει κοπάνα. Τι θα γίνει και αν πάρουν τηλέφωνο και το πουν στους γονείς μου; Ή το χειρότερο, αν καταλάβουν τα παιδιά τον λόγο που έκανα κοπάνα; Δεν γίνεται αυτό. Αλλά πρέπει να τον ευχαριστήσω, έκανε τόσα για εμένα. Βρήκα τι θα κάνω!
Ζ. Εντάξει. Θέλεις να βρεθούμε έξω από τις τουαλέτες;
Σ. Οκ
Η ώρα είχε πάει 7.30. Πρέπει να ετοιμαστώ. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, έκανα ένα γρήγορο ντους, ντύθηκα, έβαλα άρωμα, πήρα ένα μήλο για τον δρόμο και βγήκα έξω να περιμένω την Ισμήνη. Μετά από λίγο έφτασε στο σπίτι μου.
Ι. Καλημέρα bestie!
Ζ. Καλημέρα!
Είπαμε και κάναμε μια αγκαλιά.
Ι. Τι γίνεται; Πως είναι το χέρι σου;
Ζ. Το χέρι μου μια χαρά είναι αλλά αισθάνομαι λίγο αδιάθετη.
Ι. Τι έχεις;
Ζ. Να μωρέ, με πονάει λίγο η κοιλιά.
Ι. Μήπως θέλεις να μην πάμε σχολείο;
Ζ. Και να κάνουμε απουσίες; Αποκλείεται!
Ι. Καλά. Όπως νομίζεις.
Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στην είσοδο του σχολείου. Εκεί μας περίμενε ο Δημήτρης, ο οποίος ήταν ένας κούκλος σήμερα. Φορούσε ένα γκρι τζιν με λίγα σκισήματα, μια αλυσίδα και ένα στενό άσπρο T-shirt.
Ζ. Καλημέρα στον πιο κούκλο κολλητό!
Του είπα και τον είδα να κοκκινίζει. Ωω μωρέ... Ντράπηκε ο γλυκούλης.
Δ. Μέρα...
Ο τόνος που το είπε δεν μου άρεσε. Δεν πρέπει να ξεπεράσει ο,τι έγινε το Σάββατο. Κανονικά εγώ θα έπρεπε να είμαι η θυμωμένη αλλά τι να κάνουμε που τον αγαπώ. Χρειάζεται και με αυτόν να κάνω μια συζήτηση. Αλλά όχι σήμερα...
Η ώρα πέρασε και ήρθε η στιγμή να μπούμε στην τάξη για το δεύτερο μάθημα. Εντάξει, γυμναστική έχουμε. Ώρα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου. Πηγαίνω στον γυμναστική και του λέω πως με πονάει η κοιλιά και του ζήτησα την άδεια να πάρω ένα Depon και να καθήσω σε ένα από τα παγκάκια στην μπροστινή αυλή. Αυτός συμφώνησε. Όμως για κακή μου τύχη άκουσε και ο Δημήτρης πως δεν είμαι καλά...
Δ. Ζωή τι έχεις; Είσαι καλά;
Ρώτησε ανήσυχος
Ζ. Ναι Δημήτρη. Είμαι καλά. Απλά με ποναει λίγο η κοιλιά. Για αυτό καλύτερα να μην κάνω γυμναστική.
Δ. Θέλεις να μείνω μαζί σου; Μήπως χρειαστείς τίποτα.
Ζ. Όχι. Δεν χρειάζεται.
Δ. Δεν θα επιτρέψω να ξανά πάθεις κάτι και να μην είμαι εκεί για να σε βοηθήσω.
Ζ. Δημήτρη, μην ανησυχείς. Δεν έχω κάτι σοβαρό. Χαλάρωσε.
Χαζό σχέδιο έπρεπε να σκεφτώ ότι ο Δημήτρης είναι υπερπροστατευτικός και δύσκολα θα με άφηνε μόνη.
Δ. Εντάξει. Αλλά μην απομακρυνθείς.
Ζ. Καλά.
Αφού έφυγε ο Δημήτρης, κατευθύνθηκα προς τις τουαλέτες. Εκεί με περίμενε ο Στέφανος.
Σ. Καλώς την κούκλα! Τι λέει; Τι με ήθελες;
Ζ. Γεια. Συγνώμη που άργησα αλλά έπρεπε να πάρω άδεια
Σ. Άδεια για να κάνεις κοπάνα;
Ζ. Είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα από ότι φαίνονται. Λοιπόν...
Σ. Πες μου. Είμαι όλος αυτιά.
Ζ. Να... Ήθελα να σε ευχαριστήσω που με πήγες στο νοσοκομείο και δεν με παράτησες.
Σ. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε παρατήσω πόσο μάλλον όταν βρισκόσουν σε αυτή την κατάσταση.
Ζ. Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
Σ. Βεβαίως!
Ζ. Όσο κοιμωμουν στο νοσοκομείο άκουσα τον πατέρα μου να σου φωνάζει. Τι έγινε;
Σ. Να μωρέ..  τίποτα το σπουδαίο. Απλά πήγε να με πνίξει. Απλα καθημερινά πράγματα. Γιατί είναι τόσο υπερβολικός;
Ζ. Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν συμπαθεί κανένα αγόρι με το οποίο κάνω παρέα ή απλά μου μιλάει.
Σ. Ναι αλλά τον Μητσάρα πως τον αφήνει; Και μάλιστα φαίνεται ότι τον συμπαθεί πολύ.
Ζ. Αρχικά μην τον λες Μητσάρα! Και έπειτα, τον Δημήτρη δεν το φοβάται γιατί είμαστε από μωρά μαζί και μεγαλώσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον.
Σ. Ζωή έχω να σου πω κάτι σημαντικό.
Ζ. Τι;
Σ. Είμαι πάρα πολύ σίγουρος ότι ο Δημήτρης σε θέλει. Δεν είναι συμπεριφορά κολλητού αυτή που έχει. Και το βλέμμα του φωνάζει "Σε θέλω Ζωή!"
Ζ. Παρεξήγησες! Ο Δημήτρης είναι σαν αδελφός μου. Ποτέ δεν θα με έβλεπε ερωτικά.
Σ. Ναι καλά...
Ζ. Σε παρακαλώ. Μην το αμφισβητείς αυτό.
Τότε χωρίς να το καταλάβω τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου, με τράβηξε κοντά του και ένωσε τα χείλη μας. Στην αρχή δεν αντέδρασα αλλά ύστερα ενέδωσα στο γλυκό φιλί. Φιλούσε υπέροχα.   Έρχομαι στην πραγματικότητα και συνειδητοποιώ πως αυτό που έγινε δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί. Απομακρύνομαι από αυτόν και όπως πάω να γυρίσω, βλέπω πιο πέρα τον Δημήτρη να μας κοιτά. Για κάποιον λόγο είχα την ανάγκη να τρέξω και να του εξηγήσω. Αυτός μόλις είδε την προσπάθεια μου να τρέξω έφυγε γρήγορα. Δεν τον πρόλαβα...
Χτύπησε το κουδούνι για διάλυμμα. Τον έψαξα γρήγορα σε όλη την αυλή αλλά δεν ήταν πουθενά. Το μόνος μέρος που έμενε να ψάξω ήταν η τάξη μας. Έτρεξα προς εκείνο το μέρος. Τότε είδα τον Δημήτρη να μαζεύει βιαστικά τα πράγματα του. Έτρεξα και τον σταμάτησα.
Δ. Γαμώτο! Τι κάνεις ρε Ζωή;
Είπε με θυμωμένο ύφος.
Ζ. Δημήτρη. Θέλω να μιλήσουμε.
Δ. Και τι να πούμε ρε Ζωή; Ότι εγώ ανησυχούσα μήπως έχεις κάτι και εσύ εκείνη τη στιγμή φασωνώσουν με τον μαλάκα τον Στέφανο;
Ζ. Δημήτρη. Άσε με να σου εξηγήσω.
Δ. Νομίζω είπες αρκετά Ζωή. Δεν θέλω μια ψεύτρα στη ζωή μου.
Ζ. Εγώ είμαι ψεύτρα; Ή εσύ που με θες;
Ωχ. Αυτό μου ξέφυγε.
Δ. Για ξανά πες αυτό που είπες;;
Είπε αρκετά νευριασμένος
Για κάποιον λόγο θύμωσα εγώ και αντί να το σταματήσω του απάντησα:
Ζ. Ποιο; Το ότι με θες; Και ότι ζηλεύεις τον Στέφανο; Τι έγινε Δημητράκη; Χάσαμε τα λόγια μας;
Δ. Ζωή παρεκτρέπεσαι και δεν ξέρεις τι λες!
Ζ. Τι δηλαδή δεν έφυγες επειδή ζήλεψες που φάσωνα τον Στέφανο αντί για εσένα;
Δ. Ζωή κοφτο γιατί θα γίνει χαμός!
Ζ. Για τόλμα!
Δ. Ωραία αφού το θέλεις έτσι να δω ποια θα είναι η αντίδραση των γονιών σου όταν μάθουν ότι σήμερα όχι μόνο έκανες κοπάνα από το μάθημα αλλά φάσωνες και τον άγνωστο τύπο που ήρθε στο σπίτι τους.
Ζ. Δεν είναι άγνωστος!
Δ. Ακούς τι λες; Και βέβαια είναι ένας άγνωστος! Δεν τον ήξερες και από εχθές! Και μάλιστα προτιμάς να τα έχεις καλά με αυτόν από ότι με το άτομο που σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα!
Πήγα να του πιάσω το χέρι για να τον ηρεμήσω αλλά αυτός τραβήχτηκε και έφυγε για δεύτερη φορά...