Έρωτας μετ' εμποδίων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12ο

Σ. Καλημέρα κούκλα.
Ζ. Καλημέρα Στέφανε.
Σ. Είσαι πολύ γλυκιά όταν κοιμάσαι το ξέρεις;

-----------------------------------------------------------

Εκείνη τη στιγμή όμως ανοίγει βίαια η πόρτα. Μπροστά βλέπω εξαγριωμένο τον πατέρα μου και από πίσω την μητέρα μου, η οποία ήταν θυμωμένη αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσε να ηρεμήσει τον πατέρα μου. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Ποιος ξέρεις τι έχει να ακολουθήσει τώρα...

-----------------------------------------------------------
Μόλις μπήκαν οι γονείς μου στο δωμάτιο άρχισε ο πατέρας μου το κήρυγμα.
ΠΖ. Με ποιο δικαίωμα φέρνεις ένα αγόρι στο σπίτι!
Μάλλον δεν κατάλαβε ότι ήταν ο Στέφανος. Όμως τα λόγια του φαινόταν προσχεδιασμένα. Καλά πως κατάλαβε πιο πριν ότι υπάρχει κάποιος άλλος μέσα στο σπίτι; Ωχ, όχι! Τα παπούτσια στην πόρτα!
ΜΖ. Ζωή αυτή τη φορά έχει δίκιο ο πατέρας σού! Σου είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και εσύ την εκμεταλλεύτηκες!
Ζ. Μαμά, να σου εξηγήσω...
ΠΖ. Τίποτα να μην της εξηγήσεις! Για μια στιγμή... Εσύ δεν είσαι αυτός ι τύπος που χτυπούσε τα κουδούνια και ζητούσε τη Ζωή; Αυτός που την έστειλε στο νοσοκομείο;
Σ. Δεν την έστειλα εγώ στο νοσοκομείο. Την μετέφερα μέχρι εκεί. Αν δεν το έκανα η κόρη σας θα ήταν τώρα νεκρή!
Δυνάμωσε την φωνή του ο Στέφανος. Έχω αρχίσει να φοβάμαι για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η "συζήτηση"
ΠΖ. Μην περιμένεις να σου πω και ευχαριστώ για αυτό!
Σ. Θα έπρεπε!
Ο πατέρας μου δεν μιλά. Έρχεται πιο κοντά στο κρεβάτι όπου βρισκόμασταν εγώ και ο Στέφανος ξαπλωμένοι και χωρίς να το περιμένω μου ρίχνει ένα χαστούκι. Ο Στέφανος πάει να τον εμποδίσει να με ξανά χτυπήσει αλλά άδικος κόπος. Ο πατέρας μου τον πιάνει από την μπλούζα, του ρίχνει μια μπουνιά, τον τραβάει μέχρι την πόρτα, τον πετάει έξω, του ρίχνει τα παπούτσια και τέλος του φωνάζει " Αν ξανά πλησιάσεις την κόρη μου θα σε σκοτώσω!". Φοβήθηκα. Αυτός αποκλείεται να είναι ο πατέρας μου. Τι θα κάνω τώρα ολομόναχη...
ΜΖ. Τα ήθελες και τα έπαθες Ζωή...
Η μητέρα μου με κατεβασμένο το κεφάλι φεύγει από το δωμάτιο μου. Τότε ξανά μπαίνει ο πατέρας μου μέσα.
ΠΖ. Σήμερα θα πάμε μαζί σχολείο μόνο και μόνο για να κάνουμε αίτηση να μεταφερθεί σε ένα άλλο, πάλι εδώ κοντά θα είναι για να έχεις την Ισμήνη και τον Δημήτρη για παρέα.
Ζ. Μα μπαμπά!
ΠΖ. Δεν έχει μα . Θα φύγεις μακριά από αυτόν τον νεαρό! Επιπλέον, περιττό να πως πως είσαι τιμωρημένη. Δεν θα βγεις, εκτός για το σχολείο, από το σπίτι. Αλλά για να μην λες πως είμαι απάνθρωπος, μπορούν να έρχονται για επίσκεψη οι δύο προαναφερόμενοι φίλοι σου.
Δεν έφερα καμία αντίρρηση γιατι ήξερα πως αν μιλήσω τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Τουλάχιστον δεν μου πήραν κινητό και λάπτοπ.
ΠΖ. Ετοιμάσου τώρα για το σχολείο.
Ο πατέρας μου φεύγει από το δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα. Πρέπει να κάνω γρήγορα. Δεν θέλω άλλες ς φωνές για σήμερα. Δεν τρώω πρωινό και ντύνομαι μέσα στα μαύρα. Δεν συνηθίζω να έχουν όλα τα ρούχα μου μαύρο αλλά είναι δυστυχισμένη. Είναι σαν να έσπασε κάτι από μέσα μου και επιπλέον φοβάμαι μην συμβεί τίποτα κακό στον Στέφανο. Έχω αναπτύξει αισθήματα για αυτόν αλλά ακόμα δεν ξέρω αν είναι έρωτας ή απλό κόλλημα. Και μάλλον δεν θα καταλάβω ποτέ εφόσον δεν θα μπορώ να τον ξανά δω... Με αυτά και με εκείνα έφτασα με τον πατέρα μου στο σχολείο. Καθώς διέσχισα την μεγάλη πύλη, ήρθαν προς το μέρος μου ο Δημήτρης και η Ισμήνη. Με είδαν σε μαύρα χάλια...
Ι. Ζωή, τι έχεις;
Δ. Ζωή μου, είσαι καλά;
Ζ. Υπήρξα και καλύτερα. Αλλάζω σχολείο.
Δ+Ζ. Γιατί;
Ρώτησαν και οι δύο ταυτόχρονα στεναχωριμενοι.
Ζ. Τίποτα το σπουδαίο. Θα τα πούμε στο σπίτι μου...
Το τελευταίο το ψιθύρισα γιατί από δίπλα ήταν ο πατέρας μου. Τότε ο Δημήτρης απευθύνθηκε στον πατέρα μου.
Δ. Κύριε Καρολε θα μπορούσαμε να έρθουμε σήμερα στο σπίτι σας;
ΠΖ. Βεβαίως αγόρι μου.
Έτσι γυρίσαμε ώστε να περάσουμε μέσα από την κεντρική πόρτα του σχολείου. Καθώς πήγα να πιάσω το πόμολο, το βλέμμα μου διασταυρώθηκε με του Στέφανου, ο οποίος καθόταν λίγο ποιο πέρα. Ο πατέρας μου το είδε αυτό και με έσπρωξε μέσα. Κατευθυνθήκαμε προς το γραφείο της διευθύντριας.
Διευθ. Καλημέρα σας. Τι θα θέλατε;
ΠΖ. Θα ήθελα η κόρη μου να αλλάξει σχολείο.
Διευθ. Γιατί; Δεν είστε ευχαριστημένοι με τις υπηρεσίες μας;
ΠΖ. Οι υπηρεσίες σας ήταν καλές αλλά η μεταφορά αυτή γίνεται για προσωπικούς λόγους.
Διευθ. Όπως νομίζετε κύριε.
ΠΖ. Θα μπορούσατε να γράφετε και στο καινούργιο σχολείο μια συστατική επιστολή; Θα ήθελα να ξέρουν πως η κόρη μου είναι μαθήτρια του 20.
Διευθ. Βεβαίως! Ένα τόσο αξιέπαινο κορίτσι σαν τη Ζωή αξίζει τα καλύτερα.
Ο διευθυντής ετοίμασε όλα τα απαραίτητα έγγραφα τα οποία θα έπρεπε να παραδώσουμε σήμερα στο καινούργιο μου σχολείο.
Διευθ. Θα μας λείψεις Ζωή. Ήσουν το καμάρι του σχολείου μας. Ελπίζω να περάσεις υπέροχα και στο νέο σου σχολείο. Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Ζ. Σας ευχαριστώ πολύ.
Αποχαιρέτησα το σχολείο μου και κατευθύνθηκα προς το καινούριο. Μπαίνοντας στο γραφείο ΤΗΣ καινούριας διευθύντριας έγινε κάτι πολύ παράξενο...
Διευθ. Γεια σου Καρολε!
Από πού ξέρει αυτή η όχι και τόσο σεμνή γυναίκα τον πατέρα μου. Για να σας την περιγράψω. Η γυναίκα ήταν του ονείρου. Καμία σχέση με την μητέρα μου. Δεν μπορώ να πω και αυτή όμορφη είναι αλλά η διευθύντρια... Λοιπόν. Είναι μια καστανοξανθη γυναίκα, με σκουρόχρωμο δέρμα και ενώ φοράει κάποιου είδους ταγέρ η φούστα και το τοπ είναι κολλητά πάνω της σε σημείο να αναδεικνύονται τέλεια το καλοσχηματισμένο σώμα και οι καμπύλες της.
ΠΖ. Γεια σου Σμαράγδα!
Είπε ο πατέρας μου με μεγάλη χαρά και φιλήθηκαν σταυρωτά.
ΠΖ. Από εδώ η κόρη μου η Ζωή. Η νέα σου μαθήτρια.
Διευθ. Γεια σου Ζωή. Είμαι η Σμαράγδα Λάζαρη αλλά όπως όλα τα παιδιά εδώ θέλω να με φωνάζεις απλά Σμαράγδα.
Ζ. Εντάξει .
Είπα ευγενικά αλλά χωρίς κανένα ίχνος χαράς.
Διευθ. Καρολε έφερες την συστατική επιστολή που σου ζήτησα;
ΠΖ. Βεβαίως. Εδώ είναι.
Διευθ. Ωραία. Γιατί δεν θέλω οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί να λένε πως κάνω προσωπικές χαρές για μαθητές που δεν αξίζουν. Αλλά όπως βλέπω εδώ η Ζωή είναι αστέρι σε όλα. Όπως ακριβώς και ο πατέρας της...
Καλά τι κάνει τώρα; Φλερτάρει με τον πατέρα μου μπορούσα στα μάτια μου! Πάει. Χάζεψε ο κόσμος.
ΠΖ. Έλα τώρα Σμαράγδα... Τα παραλές...
Ζ. Μπαμπά θέλω να φύγω γιατί έχω μείνει πίσω στο διάβασμα.
Διευθ. Ένα λεπτό ζωή να σου δώσω τα καινούρια σου βιβλία.
Α δεν σας είπα. Το σχολείο που με έφερε ο πατέρας μου είναι ιδιωτικό και μάλιστα η ιδιοκτήτρια είναι η Σμαράγδα, μην ξεράσω.
Τέλος πάντων μου δίνει τα βιβλία και πηγαίνουμε στο σπίτι, τρώμε μεσημεριανό, πηγαίνω στο δωμάτιο μου μόλις τελειώνω και χώνομαι μέσα στις κουβέρτες. Όπως πάει να με πάρει ο ύπνος έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό. Είναι από....

-----------------------------------------------------------
Γεια σας! Εύχομαι να σας αρέσει αυτό το κεφάλαιο. Τι ρόλο λέτε να παίξει η νέα διευθύντρια; Η παρέα της Ζωής θα μείνει ενωμένοι; Τι θα γίνει με τον Στέφανο; Θα προσαρμοστεί η Ζωή στο καινούριο σχολείο;