Έρωτας μετ' εμποδίων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο

Αισθάνομαι λες και έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Και το χειρότερο είναι πως αντί να σκέφτομαι πως θα τα ξανά βρω με τον Δημήτρη εγώ φοβάμαι μήπως πάει και τα πει όλα στους δικούς μου. Πρέπει να πάω αμέσως στο σπίτι. Αλλά αρκετές απουσίες για σήμερα. Καλύτερα ας τελειώσει πρώτα το μάθημα.
Οι ώρες πέρασαν βασανιστικά. Η Ισμήνη κατάλαβε ότι κάτι παίχτηκε με εμένα και τον Δημήτρη αλλά βλέποντας με σε άσχημη κατάσταση δυστασε να ρωτήσει. Έτσι αφιερώθηκε στο να περνά περισσότερο χρόνο με τον Γιώργο. Όσο έλλειπε ο Δημήτρης αισθανομουν ένα κενό μέσα μου. Καλά λένε πως εκτιμάς πραγματικά κάτι μόλις το χάσεις. Λέτε να έχασα για πάντα τον Δημήτρη; Μόλις τελείωσε το μάθημα πήγα απευθείας σπίτι για να έρθω αντιμέτωπη με τις πράξεις μου...
Στο σπίτι ήταν όλα ήρεμα. Οι γονείς μου με περίμεναν να φάμε όλοι μαζί όπως πάντα. Αλλά καταλάβαινα πως κάτι αρνητικό κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα. Τις σκέψεις μου διέκοψε η μητέρα μου.
ΜΖ.. Πως ήταν η μέρα σου ζωή μου?
Ζ. Καλά μαμά. Απλά με πονούσε τις πρώτες ώρες η κοιλιά.
ΜΖ. Πάλι δεν έφαγες πρωινό;
Ζ. Ναι...
ΜΖ. Ζωή πόσες φορές πρέπει να σου πούμε πως πρέπει να τρως πρωινό; Μην κάνεις κακό στον εαυτό σου.
Ζ. Καλά μαμά. Μια φορά ήταν.
ΜΖ. Μια και τελευταία.
Ζ. Εντάξει. Αφήστε τα δικά μου τώρα. Εσείς τι έχετε;
ΜΖ. Να...
ΠΖ. Θα έρθει η γιαγιά σου από την Γαλλία.

Μην νομίζετε, δεν είμαι Γαλλίδα απλώς, από όταν έχασε η γιαγιά ( μητέρα του πατέρα μου) τον παππού μου αισθανόταν ότι τίποτα δεν την κρατάει στην Ελλάδα και ας πούμε πως μας εγκατέλειψε για να μετακομίσει στη Λιόν. Ο πατέρας μου το πήρε βαριά, που δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να την κρατήσει εδώ και αυτή η στεναχώρια μετατράπηκε πλέον σε θυμό.
Ζ. Και γιατί έχετε τέτοια μούτρα;
ΠΖ. Για να αποφάσισε να έρθει μάλλον δεν είναι για καλό.
ΜΖ. Τέλος πάντων. Θα έρθει την άλλη εβδομάδα και θα μας πει η ίδια τι έγινε.
Ζ. Εντάξει μαμά. Θα μπορούσα να πάω τώρα στο δωμάτιο μου; Γιατί έχω αρκετό διάβασμα.
Είπα αφού μόλις είχα τελειώσει το φαγητό.
ΜΖ. Βεβαίως αγάπη μου.
Πήγα γρήγορα στο δωμάτιο μου και έκλεισα την πόρτα. Υπάρχει ένας βασικός κανόνας στο σπίτι που λέει πως απαγορεύεται να κλειδώνουμε τις πόρτες. Επομένως, μερικές φορές ακόμα και απλά κλειστή αν είναι η πόρτα, ο προσωπικός χώρος καταπατείται. Όπως τώρα, που με το που έκατσα στο κρεβάτι μπήκε έτσι η μητέρα μου χωρίς καμία προειδοποίηση.
ΜΖ. Αγάπη μου, ήθελα να σου πω πως αυτόν τον καιρό μην αγχωνεις τον πατέρα σου ,γιατί ανησυχεί που θα έρθει η μητέρα του.
Ζ. Εντάξει μαμά.
ΜΖ. Δεν διαβάζεις;
Ζ. Ήθελα λίγο να χαλαρώσω.
ΜΖ. Αφού θέλεις να χαλαρώσεις γιατί δεν πηγαίνεις για τρέξιμο στο πάρκο;
Ζ. Εντάξει μαμά. Μπορείς να βγει έξω να αλλάξω;
ΜΖ. Καλά την μαμά ντρέπεσαι; Ποιος νομίζεις σε έντυνε μωρό; Ε;
Ζ. Έλα ρε μαμά τώρα... Απλα πήγαινε έξω.
ΜΖ. Καλά, καλά.
Μόλις βγήκε η μητέρα μου, φόρεσα αθλητικά ρούχα, μάζεψα τα μαλλιά μου σε ένα κότσο , πήρα τα ακουστικά και βγήκα έξω.
Νομίζω πως θα μου κάνει αρκετό καλό να πάω για τρέξιμο. Ίσως φύγουν και οι αρνητικές σκέψεις μου. Τουλάχιστον έτσι λένε οι επιστήμονες. Για κάποιο χρονικό διάστημα είχα αφοσιωθεί στη μουσική που άκουγα και μπορώ να πω πως χαλάρωσα αρκετά, αλλά μετά ήρθα αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Καθώς πλησίαζα το πάρκο είδα το Δημήτρη να σηκώνεται από ένα παγκάκι, όπου καθόταν με μια κοπέλα, να με βλέπει και να φεύγει. Το μυαλό μου έλεγε να τον αφήσω λίγο χρόνο για να ηρεμήσει, αλλά τα πόδια μου ξαφνικά δεν υπάκουαν το μυαλό και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος του. Αυτός δεν έκανε κάποια κίνηση σαν να ήθελε να με αποφύγει. Αντιθέτως, φαινόταν σαν να ήθελε να του εξηγήσω για τη σημερινή συμπεριφορά μου.
Ζ. Δημήτρη! Περίμενε! Θέλω να σου μιλήσω.
Αυτός εκείνη τη στιγμή σταμάτησε να περπατάει. Γύρισε προς τα εμένα και μου είπε:
Δ. Τι θέλεις Ζωή;
Ζ. Θέλω να σου ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη για σήμερα. Ξέρω πως η συμπεριφορά μου είναι αδιόρθωτη αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί το έκανα. Αλήθεια γιατί τον μισείς αυτόν τον άνθρωπο; Ούτε καν τον ξέρεις...
Δ. Αυτό ακριβώς Ζωή, ούτε καν τον ΞΕΡΟΥΜΕ.
Τόνισε ιδιαίτερα το α πληθυντικό.
Δ. Ζωή δεν μισώ αυτόν. Μισώ το γεγονός πως αντί να μου πεις την αλήθεια εσύ επέλεξες να μου πεις ψέματα. Ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν καθόλου, πόσο μάλλον από εσένα. Είσαι η κολλητή μου και υποτίθεται ότι οι κολλητοί λένε τα πάντα. Μάλλον έκανα λάθος...
Ζ. Όχι Δημήτρη. Δεν κάνεις λάθος. Αλλά τι θα έκανες αν σου έλεγα ότι θα πήγαινα να του πω ευχαριστώ που μου έσωσε τη ζωή;
Δ. Δεν θα έκανα τίποτα.
Ζ. Έλα τώρα Δημήτρη... Μεταξύ μας δουλευώμαστε; Αφού θα άρχιζες την γκρίνια και δεν θα με άφηνες να πάω.
Δ. Αυτό θα το έκανα μόνο και μόνο επειδή μου το είπαν οι γονείς σου. Κάποιον λόγο θα έχουν.
Ζ. Ναι. Έχουν. Πώς δεν θέλουν να βρίσκομαι κοντά με κανένα αγόρι!
Δ. Και με εμένα πως σε αφήνουν;
Ζ. Δεν το ξέρω αυτό, όμως κάποια στιγμή θα το μάθω.
Δ. Ωραία. Αφού θέλεις να είμαι αδιάφορος θα είμαι. Μόνο μην κάνεις κάτι καμία χαζομάρα.
Ζ. Εντάξει. Άρα ήμαστε πάλι φίλοι;
Δ. Όχι Ζωή. Δεν ήμαστε φίλοι.
Μόλις το είπε αυτό κάτι έσπασε μέσα μου. Τώρα ένιωσα σαν να τον έχασα οριστικά. Τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν. Το είδε αυτό και έσπευσε να του σκουπίσει τα μάτια.
Δ. Μικρούλα περίμενε να τελειώσω. Δεν θέλω να ήμαστε φίλοι. Θέλω να ξανά ήμαστε κολλητοί.
Μόλις το άκουσα αυτό άρχισα να τον βαράω.
Δ. Πας καλά παιδί μου. Σταμάτα! Είσαι έτοιμη να με στείλεις νοσοκομείο!
Ζ. Εσύ πας καλά; Με έκανες να σκέφτομαι πως σε έχασα για πάντα!
Δ. Ποτέ δεν θα με χάσεις.
Είπε και με πήρε μια μεγάλη αγκαλιά. Μετά από πολύ καιρό είχα να νιώσω αυτή τη γαλήνη και την ασφάλεια που σου παρείχε η αγκαλιά του. Αλλά τα λόγια του Στέλιου τριγυρνούσαν στο μυαλό μου. Δεν μπορούσα άλλο. Έπρεπε να ρωτήσω ευθέως τον Δημήτρη.
Ζ. Δημήτρη; Να σε ρωτήσω κάτι;
Δ Βεβαίως.
Ζ. Έχεις αισθήματα για εμένα;
Δ. Δηλαδή;
Ζ. Να μωρέ... Μήπως με θέλεις ερωτικά;
Δ. Τι λες βρε Ζωή;
Είπε και έβαλε τα γέλια.
Δ. Όσο κούκλα και να είσαι, όσο καλό χαρακτήρα και να έχεις, δεν θα μπορούσα να σε δω ερωτικά. Είσαι σαν την αδελφή που δεν έχω. Και επιπλέον, έχω να σου πω κάτι...
Ζ. Τι;
Δ. Έχω κοπέλα!!
Ζ. Αυτή που σε είδα μαζί της στο παγκάκι;
Δ. Ναι...
Ζ. Άντε καλά στέφανα!
Του είπα και άρχισα να γελάω. Το ίδιο έκανε και αυτός. Είχα να δω αυτό το χαμόγελο πολύ καιρό. Αισθάνθηκα υπέροχα. Αλλά νομίζω πως πέρασε η ώρα, η μητέρα μου θα ανησυχεί και ο πατέρας μου θα εκνευριστεί που έφαγα τόσο χρόνο από το διάβασμα για χαζομάρες.
Ζ. Δημήτρη πρέπει να φύγω. Θα ανησυχούν οι δικοί μου.
Δ. Καλά ζωή. Τα λέμε αύριο στο σχολείο.
Ζ. Τα λέμε.
Είπα και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι.
Όπως πήγα να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού άκουσα φωνές. Ο πατέρας μου φώναζε στη μητέρα μου.
ΠΖ. Πας καλά; Γιατί την άφησες να πάει μόνη της για τρέξιμο;
ΜΖ. Το χρειαζόταν! Δεν μπορεί μόνο να διαβάζει! Πρέπει και να ξεκουράζεται!
ΠΖ. Και αν της συμβεί κάτι έξω;
ΜΖ. Μεγάλο κορίτσι είναι. Ξέρει να προστατεύεται.
ΠΖ. Ίσα ίσα! Τώρα είναι που έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι! Για να σου πω δυο πιθανά σενάρια που θα σε κάνουν να χάσεις την κόρη σου!
ΜΖ. Σταμάτα! Παρεκτρέπεσαι!
ΠΖ. Δεν παρεκτρέπομαι καθόλου! Πρώτον να πέσει θύμα βιασμού και μετά να μην αντέχει τίποτα σε αυτή τη ζωή. Και δεύτερον να γνωρίσει κάποιον, να γκαστρωθεί, χωρίς να είναι παντρεμένη και να φύγει όπως έκανε η Αλίκη!

Μόλις άκουσα το όνομα αυτό ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω. Ώστε η Αλίκη, η αδελφή μου η Αλίκη, έφυγε από το σπίτι επειδή ήταν έγκυος; Δεν μπορώ να το πιστέψω! Κάπως πρέπει να μάθω περισσότερα. Προς το παρόν πρέπει να μπω μέσα ώστε να μην γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Άνοιξα την πόρτα, παραμέρισα τις φωνές του πατέρα μου, κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου, πήρα τα βιβλία μου και άρχισα να διαβάζω. Ίσως το διάβασμα να με βοηθήσει να ξεχαστώ. Ελπίζω... Έπεσαν πολλές αποκαλύψεις σήμερα και δεν είμαι σε θέση να τις διαχειριστώ όλες...