Έρωτας μετ' εμποδίων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο

ΠΛΕΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Παίρνω την απόφαση να μην φύγω αλλά αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Εκεί που κάθομαι δίπλαστην Ζωή και της χαϊδεύω το χέρι μπαίνει με φορά στο δωμάτιο ο πατέρας της. Από πίσω ακολουθούν η μητέρα της και ο φλώρος. Αυτός γιατί πρέπει να εμφανίζεται συνέχεια? Μόλις με αντικρίζουν, έρχεται ο πατέρας της προς το μέρος μου, με πιάνειαπο την μπλούζα και με σηκώνει στον τοίχο.

ΠΖ. Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ? Με ποιο δικαίωμα πλησιάζεις την κόρη μου?
Σ. Να σας εξηγήσω...
ΠΖ. Να μην μου εξηγήσεις τίποτα. Να τσακιστείς και να φύγεις αμέσως εδώ. Με άκουσες?

Ασκεί περισσότερη πίεση στον λαιμό μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αναπνεύσω. Τότε ο φλώρος τον πλησιάζει και του λέει:
Δ. Κύριε, ηρεμήστε. Δεν σας κάνει καλό.

Ο πατέρας της Ζωής τον ακούει και με αφήνει κάτω. Δυστυχώς πρέπει να φύγω αλλά δεν το θέλω ρε γαμώτο. Βγαίνοντας αφήνω ένα σημείωμα σε μια νοσοκόμα και της λέω να το δώσει στη Ζωή μόλις αυτή ξυπνήσει.

ΠΛΕΥΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ

Μετά από περίπου 15 λεπτά με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας της Ζωής και μου λέει ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο, επειδή την χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Τι έκανα ο ηλίθιος? Γιατί την άφησα μόνη της? Δεν έπρεπε να την αφήσω. Έχω πολλές τύψεις.
Μετά από 5 λεπτά ακούω κορνάρισμα. Ήταν οι γονείς της. Μπαίνω κατευθείαν στο αυτοκίνητο και αναχωρούμε για το νοσοκομείο. Μπαίνοντας στο δωμάτιο που μας είπαν κάτι νοσοκόμες βλέπουμε τον Στέφανο ο κύριος........ δεν κρατήθηκε και τον άρπαξε από την μπλούζα. Αφότου του είπα να τον αφήσει, βγήκαν έξω όλοι τους και έμεινα στο πλευρό της κολλητούλας μου. Πήρα μια καρέκλα και ξάπλωσα κοντά της.

ΠΛΕΥΡΑ ΖΩΗΣ

Μετά από δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα αρχίζω και ακούω πράγματα. Συνειδητοποιώ ότι στον χώρο που είμαι βρίσκονται πολλά άτομα. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι. Είμαι πολύ αδύναμη για να μιλήσω για αυτό κάνω υπομονή και κάνω πως κοιμάμαι. Μετά από λίγο νιώθω ένα χέρι να με χαϊδεύεικαι ξαφνικά ακούγεται φασαρία. Καταλαβαίνω ότι είναι οι γονείς μου. Μετά πάλι έρχεται η ησυχία και νιώθω κάποιον να ξαπλώνει δίπλα μου.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Ξύπνησα και επιτέλους κατάφερανα ανοίξω τα μάτια μου. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω ότι κοιμωμουν αγκαλιά με τον Δημήτρη. Καλά που βρίσκομαι?
Η απορία μου λύνεται όταν εμφανίζεται μια νοσοκόμα να μου δώσει τα φάρμακα και ένα χαρτί. Μου εξηγεί ότι το χαρτί το άφησε κάποιος για εμένα. Την παρακάλεσα να μην ξυπνήσει το Δημήτρη και έφυγε. Πήρα τα φάρμακα μου και άνοιξα το γράμμα.

ΓΡΑΜΜΑ

Σε είδα χθες λυπόθυμη, δεν άντεξα, τρόμαξα. Σε πήγα στο νοσοκομείο και δεν έφυγα ούτε λεπτό μακριά σου. Θέλω να ξέρεις ότι ποτέ δεν σε άφησα μόνη. Έπρεπε να φύγω γιατί δεν με ήθελε ο πατέρας σου.
                               Με πολλή αγάπη
                                   Στέφανος

Πως με βρήκε ο Στέφανος? Πρέπει να τον συναντήσω, να τον ευχαριστήσω που με βρήκε και με βοήθησε. Πρέπει να βγω γρήγορα από εδώ. Πάω να κουνηθώ αλλά συνειδητοποιώ ότι το αριστερό μου χέρι είναι σε γύψο. Πως το έσπασα? Μάλλον από την πτώση.  Ξύπνησε ο Δημήτρης.
Δ. Πως είσαι μικρούλα?
Ζ. Πονάω λίγο αλλά είμαι εντάξει. Η Ισμήνη ξέρει τι έπαθα?
Δ. Όχι. Δεν την ειδοποίησα για να μην αγχωθει.
Ζ. Μπορείς να μου δώσεις το κινητό μου για να της τηλεφωνήσω?
Δ. Βεβαίως

Είπε και βγήκε από το δωμάτιο.
Την παίρνω τηλέφωνο.
Ι. Καλά γιατί έφυγες τόσο νωρίς χθες?
Της τα εξήγησα όλα.
Ι. Παίρνω το πρώτο ταξί που θα βρω και έρχομαι.

Μόλις κλείνω το τηλέφωνο μπαίνουν οι γονείς μου μέσα.
ΜΖ. Καρδιά μου είσαι καλά? Πως αισθάνεσαι?
Ζ. Είμαι εντάξει μαμά. Μην ανησυχείς.
ΠΖ. Ανησυχήσαμε πολύ για εσένα. Γιατί δεν επέστρεψες με τον Δημήτρη σπίτι?
Ζ. Δεν είμαι μωρό μπαμπά. Μπορώ να γυρίσω και μόνη.
ΠΖ. Ναι το είδα αυτό χθες.
Ζ. Δεν φταίω εγώ που με χτύπησε ένας τύπος.
ΜΖ. Άφησε το το παιδί τώρα. Θα μιλήσουμε γι'αυτό μόλις αναρρώσει και επιστρέψουμε σπίτι.
Ζ. Σχετικά με αυτό. Σας είπαν οι γιατροί πότε θα βγω?
ΠΖ. Θα σου κάνουν μερικές εξετάσεις σήμερα και αν όλες δείξουν ότι είσαι καλά θα βγεις.
Ζ. Εντάξει.

Η μέρα πέρασε γρήγορα. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είμαι καλά. Ήρθε η Ισμήνη να με βοηθήσει να μαζέψω τα πράγματα μου και επέστρεψα σπίτι.