SAPIK

bölüm 24

FİNALe az kaldı 30. Bölümde felan final yapacağım sizce 2. Kitap olsunmu?? Mobilden yazdım ithaf yapamadım

Gözlerimi sabah güneşiyle araladım. Hafif esen rüzgar tenimi okşuyordu. Bu beni huzurlandırırdı. Yürümek gibiydi. Tenime esen rüzgarın tatlı serinliği beni benden alırken yatakta ağır haraketlerle doğruldum. Bu günün geçmesini dileyerek yataktan çıktım.

Yavaş adımlarla banyoya giderken telefonum titredi. Mesaj gelmişti. Muhtemelen Tugay atmıştı. Ama ekr az na baktığımda gizli bir numara olduğunu gördüm. Mesajı açtığımda kaşlarım aşayla havaya kalktı "Tugay'ın gerçek yüzünü görmek istiyorsan bu adrese gel" yazıyordu. Sırıttım bu mallığı anca Tugay yapardı. Benimle dalga geçtiğini anlayıp omuz silktim ve günlük işlerimi halletmwk için banyıya yöneldim..

Yazarın anlatımından. .

Berra işlerini halledip banyıdan çıktı. Üstinü giyinirken telefonu telrar titredi. Bu sefer sinirlenmişti içinden sabır dileyip telefonunu eline aldı. Mesaj gizli numaradandı. " Sen bilirsin ben daha benim olmadan hayatının kararmasını istemiyorum " Berra yazıyı okuyunca şaşırmıştı. En sonunda o adrese gitmeye karar verdi..

Siyahlara bürinmüş adeta bir ke kız edasıyla Arabasına bindi. Telefonundan navigasyonu açıp gazı kökledi. Bu bir oyundu bunu biliyordu bu oyun onun başına ya bela getirecekti yada iyi şeyler.

Ona gönderilen adrese geldiğinde bir depıdaydı. Eski bir depoydu.. Arabasından inip yavaşça depoya girdi içeriden o tanıdık ses geldi " bak karıcım Albayrak holdingin üstüne konmam gerektiğini biliyorum kız zaten bana aşık oldu yalandan evleneceğim şirketi üzerime alıp boşayacağım ne bok yerse yesin zaten kalbimde tek sen varsın" duyduklarıyla Berra bir şok dalgasından geçmişti. Duydukları beyninin içinde yankılanırken aralık kapıd az n içeriye baktı. Tugay gözlerinin önündeydi. İnanmıştı ona güvenmişti. Evli bir Adamla evlilik planı kurmuştu.

Hızla depodan çıktı. Hala titriyordu şoku atlatamamıştı. Onu sigara külünden kıskanan adamdı o. Hayatımın aşkı demişti ona. Seni seviyorum demişti. Aldatmıltı onu. Onu öperken belkide aklında karısı vardı. Birlikteyken karısı olarak hayal ediyordu belkide. Berea gaza iyice kökledi ve Tugay 'ın evinin önüne geldi.

Paspasın altından anahtarı alıp kapıyı açtı. Bu ev Tugay kokuyordu. Anılar geçirmiştiler bu evde 2 gün önce Berranın ailesi buralardan giderken Tugay'a emanet etmişlerdi küçük kızlarını. Bilemezdiler böyle olacağını bizde bilemezdik. Bu kadar kalpsiz biri olarak hayal etmemiştik biz Tugay'ı biz Tugay'ı romantik aşık olarak hayal etmiştik.. Berra Tugay'ın odasına girdi. Gözlerinden akan yaşlara engel olamıyordu.

Pturdu bir kalemle kağıt alıp yazmaya başladı. "Konuşmak çare etmiyor biliyorum.. Sözlerimin bu kadar anlamsız ve değersiz olduğunu hiç yaşamamıştım.. Beni sevmiyormuşsun bunu anladım. Bana verdiğin hayat dersi için teşekkürler..
Evet gittin...

Bir son bahar akşamıydı gidişin. Hayatımın ilk baharını yaşarken, son bahar hüznüne çevirmiştin. Yapraklar ağaçlarını dökerken bende seni döktüm içimden. Herşeyi döktüm ama sadece sevgiydi geriye kalan.

Sevgi nedir diye sorduklarında sadece ayrılık dedim. Terkediliş. Sen seversin ve o gider. Öylece gelecek kurgusunda, belkide menfaati peşinde. Belkide zaten hep bir oyundu. Bazen isyan edersin. Bazen ağlarsın. Bazeden öylece köşeye çekilip susarsın. Anlamsızdır ayrılık. Bir neden ararsın hep. Bir çıkış. Sen iç dünyanda çatışırken, yıkılan dünyanın enkazını toparlen, o ... , o orada mutluluğun peşindedir. Ama hala bir bekleyiş içindedir insan. Belki döner diye. Aklın kabul etmeyeceğini bile bile yüreğine ses geçiremezsin. Gitmemeliydi, bitmemeliydi diyerek belkide sadece kendini avutur insan yada sadece nefretini kusar.

Belki sadece ayrılık olsa yürek uslanır, susar. Öylece onu arar karanlık gecelerde. Ama aldatılış. Ya sana oynanan oyun. Gözlerine bakarak verilen vaatleri silebilirmisin içinden. Silebilir mi insan o güzel anıları. Sahilde el ele dolaştığı zamanı. Sabah saçlarını okşayarak uyandırmanı. Nasıl silebilir. Yok ki aşkın bir "off" düğmesi, yok ki kalbin bir "format" işlemi. İşleniyor yüreğinin duvarlarına. Bazen kalemle, bazense çiviyle.

Ufak ama şirin bir kasabayı kalbim. İnsanlar huzurluydu. Sevecenlerdi. İyi kötü günleri geçip gidiyordu. Ama bigün... Ama bigün öyle büyük bir deprem oldu ki yüreğimin o küçük kasabasında. Herşey yerle bir olmuştu. Adını umut koyduğum aşk koyduğum insanlar enkaz altında can vermişlerdi. Şimdi onlar yok. Sık sık artçı depremler oluyor. Geride kalanlar o küçük ma huzurlu kasabayı tekrar inşaa ediyorlar. Belki birgün biter o inşaat belkide bir ömür boyu sürer ...

Ofofoofofı nasıl bölüm bu arada final 30. Bölimde felan 2. Kitap olsunmu???