~កូនចិញ្ចឹម~

ភាគពិសេស

#កូនចិញ្ចឹម
ជុងហ្គុក ប៊េលលេរិច X ជីមីននី ហ្វេនសុី
#ភាគ១៥. [ភាគពិសេស]

« ប៉ា...ដាក់ខ្ញុំចុះ! » ចូលមកដល់បន្ទប់ VIP នាក្នុងរោងកុននេះ ក៏ឃើញថារាងក្រាស់បីជីមីនតាំងពីនៅចំណតឡានមកដល់ក្នុង Hall , ហើយអាវដែលរហែកមុននេះក៏ត្រូវនាយកំលោះដោះបោះចោលតែម្តង។
« អេ ឈប់ៗៗ ចាក់សោរឬនៅ? » ទម្លាក់កាយតូចចុះភ្លាម ជុងហ្គុកក៏រៀបនឹងអោនថើបឈ្មុសឈ្មុលនឹងកញ្ចឹងក សខ្ចីតែក៏ត្រូវបានកំពូលកូនម្នាក់នេះសួរឡើងបង្អាក់សកម្មភាពគេ។
« ចាក់ហើយៗ! គ្មានអ្នកណាចូលមកបានទេព្រះអើយ » ជុងហ្គុកខាំមាត់សម្លក់រាងតូចបន្តិច មុននឹងទាញក្រវាត់កគេចេញមក យកមកចងដៃរបស់ជីមីនជាប់ មិនអោយអ្នកខាងក្រោមនោះកម្រើកបង្អាក់សកម្មភាពរបស់គេបានទៀតទេ។
« ប៉ាមើលរឿងខ្មោច? » ងាកទៅកញ្ចក់រឿងដែលបញ្ចាំងខាងមុខនោះក៏ដឹងថាជុងហ្គុកនាយចាក់រឿងខ្មោច ប៉ុន្តែពេលនេះវាមិនមែនជាពេលដែលត្រូវខ្លាចខ្មោចទេ គួរណាជាពេលដែលមកខ្លាចប្រុសចាស់ម្នាក់នេះយកព្រហ្មចារី ត្រូវជាង។
« អ្ហាស៎ » សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរគ្រហឹមក្នុងបំពង់កស្រាកៗបន្លឺឡើង កាលបើបានដៃក្រាស់មួយគូលូកអង្អែលកាយស្រឡូន សព្វប្រាណ , ដៃមាំទាំលូកបំបោសអង្អែលខ្ញាំច្របាច់ទ្រូងសខ្ចី បបូរមាត់ក៏ប្រទាក់គ្នាដោយនាយកំលោះខាងនោះ ត្បាញអណ្តាតឆ្លាស់ទៅមកផ្តោះផ្តងយកជាតិផ្អែមល្ហែមផង។
« ផាច់ » ជុងហ្គុកស្ទុះងើបទៅដោះខោខ្លីរបស់ជីមីនចេញ រួចក៏ឆ្លៀតចោលដៃទះត្រគាកអ្នកខាងក្រោមនោះនួយទំហឹងរំលេចស្នាមក្រហមឡើងភ្លាមៗមានម្រាមដៃទាំង 5 របស់គេបោះត្រាពីលើស្រស់ៗតែម្តងហើយ...
« ងើបឡើង! »
« ងើបធ្វើអី? អឹមម » ងើបតាមសម្តីគេភ្លាម មាត់តូចច្រមិចក៏ទទួលបានវត្ថុរឹងបញ្ចូលក្នុងមាត់គេសឹងតែខក់ដាច់ខ្យល់...ជុងហ្គុកចាប់សូកភាពរឹងមាំរបស់គេចូលមាត់តូចច្រមិចនោះដោយមិនផ្តល់ដំណឹងអោយគេត្រៀមខ្លួន , នាយបញ្ចូលស្រេចហើយនាយក៏ចាប់ក្បាលរបស់ជីមីនធ្វើចលនាមុខក្រោយ បៀមចេញចូលនឹងភាពរឹងមាំរបស់គេ។
« អ្ហឹស៎ បានហើយយើងទ្រាំមិនបានទេ ក្មេងចង្រៃ! » និយាយត្រឹមពិននេះ រាងក្រាស់ក៏ចាប់ទាញត្រគាករាងស្តើងឡើង រួចក៏សូកបញ្ចូលប្អូនប្រុសគេពីផ្នែកខាងក្រោយចូលភាពទន់ជ្រាយរបស់អ្នកខាងនោះ ចូលស៊ប់បាត់ត្រឹមមួយពព្រិចភ្នែក...
« ប៉ា...ប៉ាមិនចេះចូលម្តងបន្តិចទេហេស? អូយយ ឈឺណាស់ » ជីមីនខាំមាត់ផ្ទប់មុខនឹងខ្នើយគ្រែរបស់រោងកុន ដៃក៏ខ្ញាំពូកទ្រាំទ្រនឹងភាពឈឺចាប់ ក៏រៀងធូរចិត្តពេលដែលដឹងថារាងក្រាស់មិនទាន់កម្រើកធ្វើចលនានៅឡើយ...

តុកៗ

ជុងហ្គុករៀបនឹងកម្រើកចង្កេះទៅមុខទៅហើយ សម្លេងគោះទ្វារក៏លាន់ឡើងមក នាំអោយនាយកំលោះសង្រ្គឺតធ្មេញកើតភាពក្តៅក្រហាយ តែក៏មិនខ្ចីដើរទៅបើកទ្វារ រឹតតែមិនព្រមដកភាពរឹងមាំរបស់គេចេញពីផ្នែកពិសេសរបស់ជីមីនទៀត។

« ដកចេញទៅ! មានមនុស្សមកបែបនេះ ខ្ញុំមិនអាចស្រែកបានទេ...អ្ហាយយ
« ត្រូវការអី? ចេញទៅវិញសិនទៅ! រឿងកំពុងល្អមើលអាចង្រៃ! » ជុងហ្គុកស្រែកទៅកាន់ទ្វារវិញដោយកម្រើកចង្កេះញាប់ឡើង ហាក់ធ្វើបាបជីមីនអោយគេទប់សម្លេងថ្ងូរសឹងតែធ្លាយទ្រូង ដឹងថាក្មេងម្នាក់នេះទប់មិនជាប់ហើយគេនៅតែផ្គើនទៀត។
« គេទៅវិញហើយ ស្រែកមកអូនសម្លាញ់! ស្រែកប្រណាំងខ្មោចមើល! » ថាហើយរាងក្រាស់ក៏ចាប់ទាញជីមីនអោយគេងផ្ងារខ្លួនឡើងវិញ មុននឹងសូកបញ្ចូលជាថ្មី លើកនេះគេអោយជីមីនបានមើលរឿងនៅខាងមុខតែម្តង។
« អ្ហាយ ប៉ា!!! កុំលឿនពេកខ្ញុំទ្រាំមិនបានទេ ហឹកៗ ជិតចេញហើយ អាយយយ ខ្មោច!!! » សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរបូករួមនឹងទិដ្ឋភាពរឿងខ្មោចនោះទៀត ធ្វើអោយជីមីនគេស្រែកក្នុងន័យ 2 នេះស្ទើស្លាប់ស្ទើរស់ រីឯជុងហ្គុកនាយក៏មិនខ្វល់គិតតែពីសើចហើយក៏កម្រើកចង្កេះបំបោលទៅមុខមិនបន្ថយល្បឿនមិនថ្នមអីបន្តិច។
« ចេញឬនៅអូន? នែ ម៉េចស្ងាត់មាត់ហើយ? ខ្លាចខ្មោចឡើងសន្លប់ហេស? »

To be continued...

អូខេខ្លាចខ្មោចដល់សន្លប់😔