SOKAĞIMIN YABANCISI

ꕤ A L T I ꕤ

Sevgiyle kalın.

|oy vermeyi unutmayın|

~hatırlatma
Ömür üzerine beyaz crop giyip altına siyah eşofman giymişti. Hala gözlerini açmayan ilyasa yaklaşıp kulağına doğru fısıldadı. "Bu sularda boğulursun komutan." İlyas gözlerini açıp dibindeki gözlere baktı. İlk defa bu kadar yakından bakıyordu.

Gözleri: umutsuz bir çocuğun uçurtma uçurduğu gökyüzü, hayalleri alınan bir gencin boğulduğu deniz, yarım hafıza bir balığın unutmadığı okyanus... Gözlerine bir dalsa bütün acıları günyüzüne çıkacakmış ama manzara buna değer gibi.

"Ya boğulmaya razıysam."

Birbirlerine çok yakındılar. Bu Ömür için sadece bir oyun olsa bile İlyas tutuşuyordu. Ateşe bu kadar yakın olup yanmamak ne mümkün?

"Ömür bu Ferit Behzatın odasında sızdı- hasiktir." Ada odaya aniden girerken böyle bir manzara beklemiyordu. Adanın girmesiyle İlyas Ömürden uzaklaşıp kalktı. "İlyas abi?"

"Ada'm." Dedi İlyas sanki her şey normalmiş gibi. "Hoşgeldin güzelim."

"Hiç hoş görmedim." Dedi Ada aniden. "Napıyordunuz siz tam olarak?"

"Ya ben dedim ki hayatım boş bir heyecan olsun. O yüzden komutanı eve atıp gazozuna ilaç attım. Sen gelmesen kötü emellerime alet edecektim. Tüm olayı bozdun." Ömür hızlı hızlı konuşurken Ada ve İlyas inanamaz gibi ona baktı. "Ya Ada sonra anlatırım Hayriye hanımın uçağı kaçacak."

"Anneylede tanışıldı yani." Dedi Ada ikinci kez şok yaşarken.

"Nikah günü bile aldık." Dedi Ömür sinirle. "Saçmalama sapan konuşmada çık hadi. Feritide uyandırma. Kapısını kapat yatsın orda."

Ada onaylaöaz bakışlarını ikisinin üzerinde gezdirdi. "Ben Hayriyemin yanına iniyorum. Sende ayrılabilirsen gelirsin."

"Yalnız," dedi İlyas kötü bir şey yaparken yakalanmış çocuk mahçupluğunda. "Beni askeriyede sanıyor."

Ada başını iki yana sallayıp odadan çıktı. Kapı kapanırken Ömür İlyasa döndü. "Basıldık komutan. Artık beni istemek zorundasın."

"Öyle bir hata yapmam." İlyasın alayla söylediği söz bu sefer Ömürü güldürmemişti. Onun gözünde bu kadar kötü bir imaj mı çizmişti gerçekten?

"Her neyse." Dedi çıkardığı kıyafetleri kirlilere atmak için toplarken. "Biz çıktıktan sonra evine geçersin. Ferite dikkat et görmesin seni."

Yüzüne bile bakmadan odadan ayrıldı. Elindekileri banyoya bırakıp sakin adımlarla evden çıktı. Alıngan bir kız hiçbir zaman olmamıştı ama bazen kırılabiliyordu. Sakin adımlarla altkata inip kapıda duran Hayriye ve Adanın yanına yürüdü. "Hadi gidelim."

Kapıdaki askerlerden biri yanlarına gelip valizi alırken İlyasın ayarladığı arabaya bindiler. Hayriye öne geçerken Ömür ve Ada arkaya geçmişti. Ömür camdan dışarıyı izliyordu. Ada bir şey olduğunu anlamıştı ama zorlamayacaktı.

"Hayriye Sultan," dedi başını ön tarafa uzatırken. "İlyas abim ne yaptı? Sana bir gelin buldu mu?"

Ömür dönen muhabbete kulak kabattırken çaktırmamaya çalıştı.

"Yok kızım nerede? Bir kız bulduk bizim oralardan. Helal süt emmiş, oturmasını kalkmasını bilen, iş gören. Kızda bizimkini beğenmiş. Görüşmedi bile." Ömürün dudakları istemsiz kıvrıldı. "Bizimkinin evleneceği yok."