Canım Komşum | Texting & GxG

6

Medya: Ebru

💕

Ebru'dan

3 gün sonra

Nöbetim biter bitmez eve gelmiş üstümü bile değiştirmeden kendimi yatağa atmıştım, uykuyu seven bir insan olarak hangi akılla tıp seçtiğimi bilmiyorum. Kahveler bile beni ayakta tutmaya zar zor yetmişti. Gözlerimi kapattığım gibi uyuya kalmıştım.

Saatler sonra uyandığımda gece 03.23'tü. Kaç saat uyuduğumu bilmiyordum. Telefonu elime aldığımda kendime gelmek için biraz sosyal medyada gezindim. Sena'nın hesabını da kısa bir stalk sonucu bulmuştum fakat hesabı gizliydi. Bu yüzden resimlerine bakamıyordum ki fazla resmi yoktu. İnstagram'dan çıkıp Whatsapp'a girdim fakat istediğim kişiden mesaj gelmemişti. Arkadaşlarımın mesajlarına yanıt verdikten sonra mutfağa gittim.

Nöbette sırf kahve ve çay ile beslendiğimden bisküvi harici bir şey yememiştim. Aperatif bir şeyler hazırladıktan sonra ortalığı toparlamıştım. Üstümü değiştirmeyi unuttuğumu da şimdi fark etmiştim, sanırım hâlâ kendime gelememiştim. Hazırladığım sandviçi masaya bırakarak odama gittim. Çıkardığım kıyafetleri kirliliğe koyarak kendime daha iyi gelebilmek için yüzümü de yıkamıştım. Bir ara şu makinedeki kıyafetleri de asmalıydım.

Yemeğimi yedikten sonra masayı toplayarak tekrar odama gittim. Kitap okumaya pek zaman bulamasamda vakit buldukça okumaya çalışıyordum. Şu an da yarısına geldiğim kitaba devam etmeye karar vermiştim.

Saatin kaç olduğunu fark etmemiştim bile. Bugün hastaneye gitmem gerekiyordu. Şimdi uyursam uyanamayacağım için hazırlanmaya başlamıştım. İlk önce ılık bir duşa girmiş, kişisel bakımımı yaparak daha önceden giymek için hazırladığım kıyafetleri giymiştim. Dün gece kitap okumaya başlamadan önce şarja koyduğum telefonu da çantama koymadan önce gelen bildirimlere baktım. Gelen bildirimi gördüğümde salak gibi sırıtmaya başlamıştım.

Sena: Günaydın (6.34)

Komşu: Günaydın güzellik (7.03)

Sena 'Güzeller Güzelim' adı ile değiştirildi.

Telefonumu ve kulaklığımı çantaya koyduktan sonra aşağıya indim, fırından bir şeyler alıp atıştırırdım, şu an bir şeyler hazırlamaya üşeniyordum.

Son kez evi kontrol ettikten sonra ayakkabılarımı da giyerek dışarı çıktım. Benimle aynı anda çıkan Ebru ile kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Onu izlemeyi -bu biraz sapık gibi hissettirse de- seviyordum. Yaklaşık 10 dakikalık uzaklığa sahip fırına gelmiştim. İki boyoz ve meyve suyu alarak hastaneye doğru gidiyordum. Saat sekiz gibi hastaneye gelmiştim, saat erken bile sayılabilirdi, yani geç kalmaktan iyidir. Mesaiye başlamama daha bir saat olduğuna göre Sena'ya yazabilirdim.

Komşu: Nasılsın?

Güzeller Güzelim: İyiyim, sen?

Komşu: Bende iyi, n'apıyorsun bakalım?

Güzeller Güzelim: Çalışıyorum sen?

Komşu: Bende aynı.

Güzeller Güzelim: Konuşmayı çok isterdim fakat görev beni bekler, görüşürüz.

Komşu: Görüşürüzz