Stuck With Each Other (Oneirataxia Series #2)

PROLOGUE

The Campus:

Loving is not easy #1 (1/2) - completed

Stuck with each other #2 - completed

DISCLAIMER:

This is a work of fiction,names,characters, business,place,events,locates,and incidents and either the product of author's imagination or used in fictitious manner.Any resemblance to actual person,living or dead,or actual events is purely coincidence.

Don't forget to vote, comment, and follow

May 30, 2022
12:15 am

***

Nasa hospital kami ngayon pagkatapos makipagaway nila Rye, Hannah at sino 'man, nakabantay lang ako kay Ethan dahil ayaw niyang bitawan kamay ko, kanina ko pa sinasabing pupunta ako kay Hannah pero ayaw niya.

"Iturok ko kaya pampatulog sayo" Galit na sabi ko at tumawa lang ito.

"Marami na sila dun, dito ka nalang" Sabi nito, nakaisip naman ako ng pangaasar ko sakanya.

"Awwww my baby, such clingy" kunwaring papapababy ko sakanya at hinahawakan ang buhok niya, nagulat naman ako ng bigla niyang hawakan bewang ko at hindi ako makagalaw.

"Now darling, don't move" at yinakap na niya at ako naman, nakahiga sa dibdib niya.

Umayos nalang ako dahil hindi niya naman ako mapakawalan hindi nalang ako nakapagisip na pumalag pa, nang makita ko siyang nakatulog, unti unti kong tingal ang kamay niyang nakapatong sa bewang ko at lumabas sa kwarto niya, pumunta ako sa kwarto ni Tita dahil andun sila.

Pagkadating ko nakipagusap muna ako kay Hannah at tumahimik nalang sa gilid, pinapanood ko lang silang naguusap pero sabi ni Tita she's pregnant but hindi masaya si Hannah, sumunod ako sakanya pero nakita kong Kasama niya si Anthony at nakasandal ang ulo niya sa balikat ni Anthony, hinintay ko lang silang matapos at sinundan na si Hannah hanggang sa makarating kami sa labas ng hospital at madilim rito sa labas kaya hinawakan ko nalang ang kamay niya.

"Ano?" Panghahamon niya at agad kong binitawan ang kamay niya.

"Bakit mo naman ginawa 'yun? Hindi kaba masayang may kapatid ka ulit?"

"Masaya ako pero ayoko-"

"Bakit nga?"

"Kasi natatakot akong magawa ulit ang nangayari saamin!" Nagulat ako ng bigla niya akong sigawan. "Malaki ang tiwala ko kay Dad pero ng dahil dun sa kabit niya nasira lahat ng tiwala ko!" Dagdag pa nito at nagsimulang tumulo ang luha niya.

"Hannah-"

"Okay lang ako" inunahan na niya ako pero hindi naman 'yun eh.

"Hannah, kilala mo ba 'yung mga nagkidnapped saamin?" Maluha luhang tanong ko.

"Oo, kasama ko sila dati-pero wala ka ng paki dun" tatalikuran pa sana niya ako pero bigla kong naalalang may mga sugat pala siya kaya humarang ako sa harap niya.

"Hindi ka pwedeng umalis, may mga sugat sa katawan mo!"

"And you care because?" Sarcastic niyang tanong.

"Because I cared you all this time, kahit naman mga bata tayo may care parin ako sayo!"

"Tch" singhal niya pero bago pa siya makapagsalita hinila ko na siya.

Papasok sa hospital pero pagkapasok namin sa elevator naramdaman ko ang basa sa kamay ko na hawak ang kamay ni Hannah, napatingin ako sakanya at nakatingin lang siyang walang reaksyon ang mukha kaya tumingin naman ako sa kamay namin, may dugo.

"HANNAH!" nageco sa buong elevator dahil sa lakas ng sigaw ko, nakahawak siya sa tenga niya dahil siguro sa ingay, gusto kong bitawan ang kamay niya pero hindi ko magawa.

Pagkalabas namin sa elevator hinila ko siya at tumakbo papunta sa kwarto niya, may nakita akong nurse sa kwarto niya at ng makita kami sinabi kong gamutin niya ang kamay ni Hannah at ginawa naman niya ito.

Pinilit kong huwag igalaw ang kamay ko para batukan siya kaya buti nalang nakisama ang kamay ko, pagkatapos lagyan ng nurse ang dextrose ang kamay ni Hannah humiga ito ng wlang nangyari sa kamay niya.