PETUNYA {•texting•}

~23~

Merhaba arkadaşlaarr

Nasılsınız?

Biz iyiyiz, umarım siz de iyisinizdirr

Ehm bi konu hakkında konuşmalıyız bebisler
Kitabımız büyüme yolunda iyi bir şekilde yürüyor ama hâlâ emeğimizin karşılığını alamıyoruz maalesef.

Geri dönüşümüzden sonraki bölümler ortalama 100 okuma ama 20 civarı oy aldığımızı görüyoruz.
Bu bizi açıkçası üzüyor, yani ikimizde normal hayatta oldukça meşgul insanlarız ve buraya vakit ayırmak zor oluyor.
Buna rağmen bölüm atıpta bu rakamlarla karşılaşmak ciddi anlamda moral bozucu.

Bunun için şöyle bir çözüm önerisiyle geliyoruz.

Bundan sonra her bölüm başı bir oy ve yorum sınırı belirleyeceğiz ve o sınıra ulaşıldığı an bölümü yayımlayacağız.

Umarız böyle daha iyi olacak..

Seviliyorsunuz! <3

***

Doğum günü part1

Sabaha karşı 4 gibi İstanbul' a vardığımızda ikimiz de yorgunduk.

Baygın bakışlarımı Reha' ya çevirip gülümsedim ve evimi tarif ettim.

Bu saatte başka yerde kalmasına asla müsaade edemezdim, zaten annem de bunu sorun etmezdi.

Trafik olmadığı için ulaşmamız kısa sürmüştü, Reha arabayı park ettiğinde bana döndü ve gülümsedi.

"Geldik."

Ben de ona gülümsedim ve Mayonez'i alarak arabadan indim.

O da indiğinde arabayı kilitleyip yanıma geldi ve beraber eve yürüdük.

"Umarım annen çok kızmaz."

"Umarım."

Bizi beklediğini ışıkların yanık olmasından anlamıştık, bunun üzerine zile basıp beklemeye başladım.

Ardından annem kapıyı açtı ve telaşlı gözleri beni bulduğunda bana sıkıca sarıldı.

"Çok korkuttun beni Petunya, bir daha böyle bir şey asla yaşanmasın."

Ben de kollarımı onun beline sardım.

"Tamam annem, korkacak bir şey yok.Bak sağ salim geldik."

Dediğimin üzerine annem benden ayrıldı ve gözlerini Reha' ya çevirdi.

"Demek kızımın uğruna annesinin bile sözünü dinlemediği oğlan sensin."

Kurduğu cümle üzerine ikimiz de utangaç bir şekilde gülümsemiştik.

"Sanırım benim."

Annem bu halimize gülerek Reha' ya sarıldı ve içeri davet etti.

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk efendim."

Reha' nın nazik tavrıyla annemin gönlü fethedilecekti.

İçeri geçip oturduğumuzda garip bir sessizlik oluşmuştu.

"Ee Reha, sizinkiler nasıl?"

"İyiler efendim, selamları var size."

"Bizden de söyle, ayrı yaşıyormuşsun?"