💛အဖြူရောင်နှောင်ကြိုး💛ခေတ္တရပ်နား🙏

အပိုင်း ၇

"တီဝါက အသက်နေကြီးလာပီ သခင်လေးရဲ့ အဲ့လောက်မမှတ်နိုင်တော့ဘူး သားရာရာကမှ အရမ်းတော်တာ သားရာရာက မှတ်ညဏ်အရမ်း‌ေကာင်းတယ်"

"ကဲ တီဝါကတော့ မြှောက်နေပြန်ပါပီသားကို"

"အဟင်းဟင်း"

တီးဝါ့ကို မျက်စောင်းလေးထိုက ရန်လုပ်နေသော ကောင်လေးကို တီဝါချစ်စနိုးလေးခေါင်းကိုပုတ်လိုက်တော့ ကောင်ငယ်လေးက လဲပြုံးနေသည်။ဂွန်းရဂုငယ်က ကျွန်တော်နဲ့သာ အပြုံးအရယ်မရှိ အလုပ်ရှင်အလုပ်သမားလိုပြောဆိုတက်ပေမဲ့ ကျန်တဲ့သူနဲ့ဆို သူရဲ့ သွယ်စွယ်ချွန်ချွမ်လေးတွေပေါ်သည်ထိရယ်ပြတက်သည်။ကျွန်တော့်ကိုတော့ သူစိတ်ကြည်ပုံမရပါ ကျွန်တော်ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကြောင့်ခက်ကင်းကင်းဆက်ဆံနေပုံရသည်။အဲ့လိုကျတော့လဲ ဂွန်းနေရတာသိပ်အဆင်မပြေ ကောင်လေးနဲ့ပြေလည်ချင်မိသည်။

"ဖေဖေ့ရုံးခန်ကိုသွားရအောင်ဗျ"

လွန်းပြောရင်ဖေဖေ့ရုံးခန်းထဲကိုခေါ်လာလိုက်သည်။

"ဒီပိုက်ဆံတွေကဖေဖေဆုံးသွားထဲက မီးခံသေတ္တာထဲမှာရှိနေတာ"

ဖေဖေ့ရဲ့ မီးခံသေတ္တာကိုဖွင့်ပြကာ လွန်းပြောလိုက်သည်။

"ဘက်ကိုးသန်းမို့လား"

"ဘက် 978300ပါဗျ"

အတိအကျပြောလာသောကောင်လေးကို ဂွန်းသဘောကျမိသည်။ဘာလုပ်လုပ်အရမ်းတိကျတယ်လို့လဲခံစားမိသည်။

"အို ဟိုး ဒါကငါ့တစ်နှစ်စာထက်တောင်များသေးတယ် ငါတို့တစ်ဝက်စီခွဲလိုက်ရမလား"

ဂွန်းပြောလိုက်သောစကားကြောင့် လွန်းကစိတ်ဆိုးသွားပုံရသည်။အသံလေးကကျယ်လာသလို စူးစူးလေးထွက်လာသည်။

"အားလုံးက ခင်ဗျားငွေတွေပါ"

"မဟုတ်ဖူး မမျှတဘူးလေ"

"မျှတပါတယ် အားလုံးက ခင်ဗျားပိုင်တာပါ"

"ဒါဆိုရင် ဒီငွေတွေကိုဒီမှာပဲထားလိုက်ပါ ငါအခု မလိုသေးဘူး ငါ့ရဲ့လစဉ်ငွေထက်ပိုမသုံးဘူးလို့ ဦးအေးကိုပြောပြီးသွားပြီ"

ကျွန်တော့စကားကြောင့် ကောင်ငယ်လေးက မီးခံသေတ္တာလေးကိုစောင့်ပိတ်လိုက်ကာ သော့ပိတ်လိုက်ပီး သော့တွဲလေးကို ကျွန်တော့အား လှမ်းပေးလာလေသည်။