💛အဖြူရောင်နှောင်ကြိုး💛ခေတ္တရပ်နား🙏

အပိုင်း ၂

"ဒီသေတမ်းစာက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အဆိုးဝါးဆုံးသေတမ်းစာပဲ"

"---"

"ကျွန်တော်အဖေရေးခဲ့တယ်ဆိုတာမယုံကြည်နိုင်ဘူး...မ‌ဖြစ်နိုင်ဘူး!ဒါလုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး!!!"

ဂွန်းကဒေါသထွက်စွားပင်စာပွဲကိုထုလိုက်တော့အခန်းဝမှာရပ်နေတဲ့သုသုကတုန်လှုပ်စွာပင်ရှေ့နေကြီးအားလှမ်းကြည့်နေမိသည်။

"စိတ်အေးအေးထားပါ ဂွန်း ကျေးဇူးပြုပြီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ထိန်းပါအုံး သမီးသုသု အပြင်ခနထွက်ပေးနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"

သုသုအားမျက်ရိပ်ပြကာအခန်းထဲကထွက်သွားခိုင်းလိုက်ခါ ဂွန်းကိုစကားပြန်စရသည်။

"ဦးလေးမင်းကိုပြောချင်တာက ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းအဖေသေတမ်းစာကို ရှောင်ရှားလို့မရဘူးဂွန်း တစ်ခုကလွဲလိုပေါ့"

ရှေ့နေကြီးပြောလာသောစကားကြောင့်ဂွန်းအရှေ့ကထိုင်ခုံကိုဝင်ထိုင်လိုက်ကာ ဆက်ပြောလာမဲ့စကားကိုစိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေမိသည်။

"မင်း‌ဖေဖေစီကဘာမှမယူဖို့တော့ ရွေးချယ်လို့ရတယ် မင်းအဲ့လိုတော့မလုပ်ဖူးမို့လား ဟားဟား"

ပြောရင်းဦးအေးကသဘောတကျရယ်နေသောကြောင့် ဂွန်း မျက်နှာကိုတင်းလိုက်တော့မှအရယ်ရပ်သွားလေသည်။ဂွန်းလည်းစာပွဲပေါ်အားလက်ကိုတင်လိုက်ကာအလေးအနက်စကားဆက်ပြောလေသည်။

"ဦးအေက ကျွန်တော့်ကို ကလေးတည်းကသိတာပါ ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကိုကူညီဖို့ နည်းလမ်းမရှာရတာလည်း!"

ဂွန်း မဆိုင်သောလူအားပတ်ရမ်းနေမိသည်။

"ဦးလေးမင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ် သေတမ်းစာထဲမှာပါတဲ့အတိုင်းပဲလုပ်ပါဂွန်း ဘယ်လောက်ပဲခက်ခဲပါစေ မင်းအဖေလက်ထပ်စေချင်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်လိုက်ပါ"

"ဖေဖေလက်ထပ်စေချင်တာက ကောင်လေးတစ်ယောက်လေ"

"အဲ့တာဘာဖြစ်လည်း ကိစ္စကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ပါဘူး"

"ဦးအေး ဘယ်လိုတောင်ပြောထွက်နိုင်တာလည်း အဲ့ဒီရုပ်ဆိုးဆိုးဖက်တီးကြီးကို ဘာလို့လက်ထပ်ရမှာလည်း, ကျွန်တော့မှာချစ်သူရှိတယ် ဖေဖေနာရေးပီးသွားရင် ကျွန်တော့်ချစ်သူကိုပဲလက်ထပ်မှာ"