အပိုင်း ၈

414 18 2
                                    

"မင်းကိုယ်တိုင်သွား"

"ခင်ဗျား!"

"ဘာကို..ခင်ဗျားလဲ..သွားဆိုသွား"

မျက်စောင်းကိုစပယ်ရှယ်ထိုးကာထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်းဂွန်းစိတ်ထဲအလိုလိုပျော်နေမိသည်။

"မင်း.. သဝန်တိုနေတာလားဂွန်း"

အနားကိုကပ်ခါမေးလာတဲ့ ထက်မြတ်စကားကြောင့် မလုံမလဲတော့ဖြစ်သွားမိကာ ချက်ခြင်းပင်ငြင်းမိသည်။

"မင်းကြီးတော်ကြီးကို သဝန်တိုရမှာလား ရာရာစစ ငါ..ဟင်းရည်အပူသောက်ချင်လို့"

"အော်...အဲ့လိုလား, မသိပါဘူး ငါက သဝန်များနေတာသလားလို့"

"ပါးစပ်ကိုပိတ်ပီး မြိုစရာရှိတာမြို"

"ပါးစပ်ပိတ်ပီး မြိုမရဘူးကွ"

လွန်းပြန်ရောက်လာတာနဲ့တိတ်တိတ်သာနေလိုက်တော့သည်။

"လွန်းကို အကိုမနာလိုဖြစ်လာပီ"

အကိုထက်မြက်ရဲ့စကားကြောင့်လွန်းအံ့ဩတကြီးမေးလိုက်မိသည်။

"ဘာလို့လဲဗျ"

"လွန်းက အရာရာတော်နေတာလေ"

"ဟင်းဟင်း အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူးအကိုရာ"

"အရင်က လွန်းကိုမသိခဲ့ရတာ စိတ်မကောင်းဘူး"

"မသိဆို ဖေဖေက ကျွန်တော့်အကြောင်းကို လူတွေအများကြီးကိုမပြောပြဖြစ်ဖူး အဲ့ဒါကြောင့် လူတွေက ကျွန်တော့်ကိုသိပ်မသိကြဘူး"

‌"အဲ့ဒါကြောင့်ထင်တယ်"

"ဒါပေမဲ့ ငါပြန်လာတော့ မင်းကိုမတွေ့မိဘူး ထူးဆန်းတယ် "

အကိုထက်မြက်နဲ့ပြောနေတုန်း ဝင်ပြောလာသော ကိုကို့အား မကြည်သလိုကြည့်ပစ်လိုက်မိသည်။

"ကျွန်တော်တို့ရောက်တဲ့အချိန်တွေမတူလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် "

"အဲ့ဒီလိုဖြစ်နိုင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ငါသိချင်တာက အဖေက ဘာလို့ ငါတို့ကို အရင်ကမတွေ့ပေးခဲ့တာလဲ တစ်ခါမှတောင်မှပဲ"

"ဒါပေမဲ့ သားဂွန်းကို သားရာရာက ကောင်းကောင်းသိပါတယ်"

ဂွန်းရဲ့အမေးကို တီဝါကပြန်ဖြေလာသည်။ကောင်လေးကသူ့ကိုသိနေတယ်တဲ့လား။

 💛အဖြူရောင်နှောင်ကြိုး💛ခေတ္တရပ်နား🙏Donde viven las historias. Descúbrelo ahora